Een verwerkingsproces draait om het herstellen van het innerlijke vertrouwen, terug durven varen op je eigen innerlijke kompas. Ik startte therapie inmiddels vijf jaar geleden omdat ik worstelde met verlies van identiteit na een relatiebreuk van zeven jaar.
Het was een geluk dat ik al in een therapeutisch traject zat toen mijn eerste psychose zich voordeed. Het maakte de stap om verder te kijken naar mezelf minder groot en het feit dat de psycholoog me al kende van voor mijn psychose was heel belangrijk voor me. Want ik had het gevoel alsof ik mijn identiteit écht kwijt was na mijn eerste psychose. Dit was zo ontwrichtend, onheilspellend, catastrofaal, ik was 23 en voelde me stervende. Worstelde met suïcidale gedachtes. Was zo hard geschrokken en klein gemaakt.
Passie
Gelukkig had ik nog een passie in mijn leven, het theater, die me heeft doen overleven. Ik maakte een kindervoorstelling met vrienden. Ik had een doel. Dat gaf me kracht om mijn herstelproces te hervatten. En ik herstelde. Na een jaar en half bouwde ik af met mijn medicatie (10 mg Abilify). Door terug in contact te komen met mijn gevoel, ontdekte ik, begreep ik waarom ik zo diep was gezakt. Hoe mijn psychose in de eerste plaats iets kwam vertellen. Over grenzen stellen in het leven. Hoe belangrijk dat is. Over hoe mensen je kapot kunnen maken. Ik ontdekte de blootstelling aan misbruik door een psychopaat, die mijn psychose heeft ontlokt. Soms vraag ik me af of ik ook een psychose had ontwikkeld, moest ik dit niet hebben meegemaakt. Maar die vraag is waarschijnlijk niet zo interessant om te stellen en brengt me niet vooruit. Ik wil vooruit.
Terugval
Nadat ik twee jaar zonder medicatie stabiel bleef, kende ik vorig jaar een kleine terugval. Deze keer herkende ik mijn symptomen al in een vroeg stadium. Ik voelde me paranoïde. Dezelfde thema’s en gedachtes als in mijn eerste psychose (grensoverschrijding, manipulatie, seksueel misbruik) kwamen terug en brachten me in disbalans. Ik was bang en besloot zelf de stap te zetten om me te laten opnemen. Terug op dezelfde plek belanden was diep confronterend en traumatiserend. Ik begreep hoe diep ik had gezeten tijdens mijn eerste psychose en was ongelooflijk bang opnieuw zo zwaar te vallen en het hele proces opnieuw te moeten door ploeteren. Ik was/ben bang dat mijn leven zal bestaan uit opnames en herstel en opnames en herstel. Dat vermoeiende patroon brengt weinig perspectief en opnieuw worstelde ik met suïcidale gedachtes. Dit keer kwamen ze echter niet voort uit een psychose, maar uit de schrik voor een leven dat gekenmerkt wordt door medicatie, ziekenhuizen, paranoia en angsten. Het stigma is zo zwaar om te dragen, zeker als jong persoon met nog een heel leven voor je.
Herstellen van het innerlijke vertrouwen
Ik had verdomme geleefd. Ik had afgebouwd met medicijnen en had terug vertrouwen in mezelf gevonden. Durfde verliefd te worden, een einde te maken aan een disfunctionele relatie, een toneelvoorstelling te spelen, te verhuizen naar een andere stad. Ik durfde en deed het allemaal. En toch kwam er iets terug. Opnieuw denk ik dat deze kleine terugval mij iets kwam vertellen. Ik herstel vrij snel en neem opnieuw medicatie. Ik startte met een uitdagend therapeutisch traject, bestaande uit fasciatherapie en psychodynamische therapie. Nu begrijp ik dat ik niet volledig geheeld was van mijn vorige trauma’s (het manipulatieve, seksuele misbruik, de psychose, de opname) en dat er zaken getriggerd werden die veel naar boven brachten. Het was alsof ik dezelfde fysieke pijnen en angsten voelde als tijdens mijn eerste psychose, alleen was er niet hetzelfde aan de gang. Ik was in de war.
Op dit moment werk ik op twee plaatsen, volg ik therapie en denk ik aan het opnieuw afbouwen van de medicatie (5 mg Abilify). Omdat ik niet bang wil zijn van het leven. Omdat het leven mij ondanks alles ook nog steeds schoonheid biedt en ik die ten volle wil voelen. Ik besef dat dit een risico inhoudt en ga dit dan ook grondig met mijn psychiater bespreken en rustig aanpakken. Want uiteindelijk draait het om het herstellen van vertrouwen, in de eerste plaats met jezelf. Het draait om een situatie begrijpen en daar steeds sterker uit komen. Op dit moment voel ik me alleen, kwetsbaar, verdrietig, boos, verward, getraumatiseerd. Dat is erg veel. Ik verzorg mezelf zo goed mogelijk door therapie, vrienden, sport, werk. De tijd zal voor de rest zijn werk doen. Om het allemaal te laten helen.
Kat (pseudoniem) is herstellende van haar psychose(s).
foto creative commons (Piqsels)
Meer (over) herstelverhalen lezen?
Geef een reactie