Mooie blog over verder gaan na ontregelingen: Hoe ontwikkelt een psychose zich? Stress? (Kinderlijk) trauma? Wat is er gebeurd? Kan een psychose ook “zomaar” uit het niets ontstaan? Hoe ga je ermee om? MB deelt haar levens- en herstelverhaal met ons. Een terugblik maar ook een blik op de toekomst. En mooi: Herstel in de hoofdrol. Vervolg van het blog van 19 juli. “Een hele ontdekkingstocht die ik graag onderneem.”
In 2010 ging ik trouwen, re-integreren in werk en in 2011 werd onze zoon geboren. Al tijdens de zwangerschap bleek er iets mis te zijn. Met 26 weken moest ik naar het ziekenhuis omdat mijn vliezen waren gebroken. Bij 35 weken is onze zoon geboren. Hij had een moeilijke start en wij zaten in een emotionele achtbaan. We hebben vele doktoren en ziekenhuizen gezien maar jaren moeten wachten op een diagnose. In de tussentijd moesten we dealen met de problemen die we tegenkwamen.
Achteraf gezien heeft deze periode wederom een hele impact gehad op ons leven
Na de geboorte van onze zoon ging ik parttime werken. Mijn man werkte altijd fulltime. Daardoor kwam de zorg voor onze zoon vooral op mijn schouders althans zo voelde ik het. Ik voelde me heel erg verantwoordelijk om hem het beste te bieden.
In 2014 werd onze dochter geboren. Zij is ‘gewoon gezond’ en alles ging vanzelf bij haar. De zorgen die ik voor Timo heb gevoeld voelde ik veel minder sterk voor haar omdat alles vanzelf ging en zij sterk genoeg is. Met Timo blijven de zorgen en vallen we van het één in het ander. In 2016 verloor ik mijn baan, ik raakte direct in paniek hoe moest het met de inkomsten, kwam ik terug aan nieuw werk? Ik was bang voor een nieuwe psychose maar die bleef gelukkig uit.
Van de geboorte van onze dochter hield ik behoorlijk zware bekken- en rugklachten over, later bleek dat ook de keizersnee van Timo ten grondslag lag aan mijn rug en stuitklachten. Ik ging van de WW naar de ziektewet en liep zo enkele jaren door met rugpijnen. Ik kreeg pijnbestrijding maar nog altijd zijn mijn rug , stuit en bekken gevoelige plaatsen in mijn lichaam. Na een jaar ziektewet vond UWV dat ik weer kon werken terwijl ik het daar niet mee eens was vanwege mijn rug en stuit. Ik besloot eind 2017 voor mezelf te beginnen als adviseur van Optidee-producten. Daarmee kon ik zelf mijn tijden en uren dat ik zou werken invullen. Dat ik ZZP-er werd vond ik al een uitdaging op zich, ik voelde me trots en het werk was superleuk. Ik werkte mezelf voorbij.
Sinds 2014 liep de relatie met mijn man al niet goed meer
hij werkte hard maar werd thuis en in onze relatie steeds passiever hij trok zich steeds verder terug en zat aan zijn tax. We hadden steeds vaker ruzie en begrepen elkaar niet meer, normaal met elkaar praten lukte niet meer. In 2017 gingen we wederom naar de huisarts we wilden relatietherapie en ik vond dat mijn man steeds meer autistische kenmerken liet zien waar ik heel veel last van had in onze relatie. Ook dat wilden mijn man en ik laten onderzoeken. Ik voelde me steeds minder geborgen en veilig thuis vanwege de vele felle ruzies waarin we elkaar alleen maar verwijten maakte.
In maart 2018 toen ik alle hulpverleners voor mijn zoontje in had geschakeld, kwam ik in een crisis terecht en werd ik opgenomen op de Grote Beek. Mijn omgeving zag de eerste tekenen die ik niet zag in het begin, na enkele dagen wel. Ik kon niks meer. Er moest voor mij gezorgd worden, ik raakte helemaal van de wereld.
Mijn opname duurde 3 weken
ik werd ingesteld op medicatie en kreeg rust. Al is een opname op een crisisafdeling niet bepaald een rust plek. De rust had ik nodig, ik was binnen enkele dagen uit mijn psychose en krabbelde vrij snel weer op. Mijn man was al die tijd thuis gebleven en ook toen ik weer thuis kwam is hij pas langzaam op gaan bouwen in zijn eigen werk. Ik kreeg thuis begeleiding van het POD team en ik ging vervolgens de WRAP doen. Dit was een duidelijk herstelpunt. Ik leerde zelf mijn triggers en voorsignalen te zien en maakte een dagelijks onderhoudsplan en gereedschapskoffer. Ik ben inmiddels gestart met vrijwilligerswerk en dit werkfit traject met Ervaringsdeskundigheid.
Ik ben nog steeds in herstel en zoekende wat ik wil en kan qua werk. Mijn relatie loopt weer beter, de zorgen voor onze kinderen blijven maar ik zal mijn eigen grenzen en agenda blijven bewaken en dat is een hele ontdekkingstocht. Die ik graag onderneem.
MB is een 47 jarige getrouwde vrouw, 2 kinderen van 8 en 11 jaar. Zij is sinds 2007 bekend met psychosegevoeligheid. Verder is zij ervaringsdeskundige en herstelwerker o.a. op het gebied van psychosegevoeligheid, opnames, herstel, afbouw medicatie, stoppen met medicatie.
Meer lezen over Psychose en herstel?
- Herstelverhaal en gedicht Russell Cummins
- Herstel bestaat niet – herstelverhaal van Anne
- Herstelverhaal Maan Vonk
- Enik Recover college
Geef een reactie