Marijn vertelt over hoe hij in het leven staat met zijn psychische kwetsbaarheid. Hij vraagt zich af: Welke theorieën of welke filosofie past bij mij? En waarom? Hij benoemt de fenomenologie en de simulatietheorie, die hem beiden aanspreken. “Ik geef me niet over aan de gestoordheid van het normale.”
Tijdens mijn laatste vrijwilligersbaan, als ervaringswerker, heb ik besloten dat zelfs vrijwilligerswerk niet voor mij is weggelegd. De ervaringen van anderen was/ is voor mij te heftig. Een valkuil om zelf weer te ontremmen. Op basis van de ‘herstel-participatieladder’ ben ik nu echt een zero. Want betaald werk? Dan sta je helemaal bovenaan! Vrijwilligerswerk? Doe je het ook nog goed op de ladder. Maar zelfs dat niet kunnen? … Ik sta erbij en lach erom! Ik hou me op dit gebied liever aan de definitie van hoogleraar psychiatrie Jim van Os. Herstel? Het leven als zinvol ervaren. En dat doe ik, maar niet altijd. Ik wil mijn vader en tante (die een stuk minder gestoord waren dan ik) niet achterna, niet zelf er een eind aan maken. Ik geef me niet over aan de gestoordheid van het normale. Ik neem geen afscheid van het leven, want ik vermaak me prima. Althans redelijk. Soms verveel ik me dood. Soms heb ik mindere dagen, en soms hele goede.
Laatst had ik een gesprek met een meisje/vrouw
Slim en gevoelig. Ik sprak met haar over mijn ervaring met ervaren. En zij zei dat ik eens kon kijken naar de filosofische stroming ‘fenomenologie’ . Een stroming in de filosofie die het ervaren centraal zet en waarbij ‘de waarheid’ minder van belang is. De psychologie heeft dit ook (enigszins) omarmd. De fenomenologie is een filosofische stroming, ontstaan op de grens van de 19e en 20e eeuw, die uitgaat van de directe en intuïtieve ervaring van fenomenen, en hieruit de essentiële eigenschappen van ervaringen en de essentie van wat men ervaart probeert af te leiden. Zij gaat dus niet uit van bepaalde vooronderstellingen en is vrij van theorieën die verschijnselen causaal met elkaar in verband wil brengen. De fenomenologie stamt uit de School van Brentano, en is voornamelijk gebaseerd op het werk van zijn belangrijkste leerling Edmund Husserl.
Elon Musk kan met zijn simulatietheorie ook gelijk hebben
want zoals ik in mijn eerdere blog schreef heb ik die ervaren, maar het kan ook niet. Ik liep vorig jaar in Walibi, … met Halloween-thema. Mensen werden knots knetter gek. Ik ervoer de gecreëerde waan-werkelijkheid in alle rust. Zelfs in het spookhuis, let wel … in ‘de psycho-schock’, was ik de rust zelve. Heerlijk herkenbaar en zo mooi om te beleven. Via de skydiver (38 euro voor 2) heb ik mogen vliegen. Een kleine godver, maar wat was het allemachtig prachtig. Normale mensen werden gek! Nu zijn er alien-deskundigen die aangeven dat normale mensen bij een UFO-landing angstig agressief, euforisch, apathisch of spiritueel zullen reageren. En ik? Ik zal er bij staan en me verwonderen over het gedrag van normale mensen die leven vanuit overtuiging en (zeker) weten. En me verbazen over de ervaring. Maar geloof ik? Nee, dat niet.
Geef een reactie