Petra vertelt hoe het afstand doen van het geloof van haar ouders leidde tot een crisis die zij te boven kwam met een persoonlijke geloofsovertuiging. “Als ik hierdoor stop met ‘geloven’ dan merk ik dat direct. Dan raak ik negatief, angstig, cynisch. Dus ik geloof in de goedheid van de mens, in de toverkracht van Harry Potter, in creativiteit. Ik geloof dat er in elke generatie weer mensen zullen zijn die een betere wereld willen maken”.
Ik ben opgegroeid in een gezin waarin naar de kerk gaan normaal was. Het idee dat er een God zou zijn is van jongs af aan ingeplant en ik hield me lang bezig met de vraag wat dat dan precies was. Uiteindelijk kreeg ik zelf kinderen, maar ik kon aan mijn eigen dochter niet uitleggen wat dan zo essentieel was aan die God van de kerk en uiteindelijk werd ik vier jaar geleden atheïst. Wat mij betreft was er buiten dit leven op aarde niets anders.
Ik stond er alleen voor, met mijn eigen lichaam, verstand en gevoel. Mijn eigen angsten, mijn herinneringen, mijn levenswerk. Dat is wat we zijn, van geboorte tot dood.
Ik weet niet of het met mijn atheïstische fase te maken had..
maar in november 2019 raakte ik in een zware burn-out. Ik heb in het verleden al verschillende periodes gehad waarin het niet goed met me ging. Van suïcidale gedachten tot angststoornissen. Na een paar maanden burn-out en hevig verdriet kwamen de paniekaanvallen weer terug.
Er brak vervolgens een wonderlijke periode aan die begon met tien dagen onafgebroken inspiratie over hoe het bewustzijn in elkaar zit. Dit was een heel positief proces en de invallen die ik kreeg heb ik opgeschreven. Ik raakte in een steeds sterkere flow waarin alles betekenis leek te krijgen. Ik zag overal aanwijzingen en tekens waardoor alles in mijn leven op zijn plek viel. Op een gegeven moment had ik een ontmoeting met een soort wezen buiten mij. Een dag later ging mijn lichaam tijdens een meditatie gloeien en knetteren alsof het elektrisch geladen was en nog weer een dag later lag ik op mijn rug op bed en zweefden er parels boven mijn hart.
Ik schrijf dit bewust op deze manier op
Ik kan deze ervaringen namelijk ook heel anders betekenis geven. Het hangt er maar vanaf wat je wilt geloven. Dan zou ik bijvoorbeeld kunnen vertellen dat ik een ontmoeting met een engel heb gehad. En een Kundalini ervaring. Maar misschien ben jij een psychiater en zit je terwijl je dit leest al met heel andere woorden in je hoofd. Wie zal het zeggen?
En toen werd geloven ineens toch weer heel belangrijk
Maar de flow veranderde van karakter en de gedachte begon zich op te dringen dat ik dood zou gaan. De aanwijzingen leken dit steeds meer te bevestigen. De mooie ervaringen veranderden hierdoor langzamerhand in angstaanjagende. Dit bracht me op het randje van wat ik aan angst kon verdragen.
Ik had echter in de weken daarvoor zelf via ingewikkelde logica ontdekt dat alles in het universum in principe positief is. De negatieve kant is een illusie van het bewustzijn. Doordat we in het negatieve gaan geloven en het negatieve een naam gaan geven, manifesteert het zich ook echt.
Ik besloot om alleen nog maar de positieve tekens en aanwijzingen te volgen en dat werkte.
Wat heb ik hiermee ontdekt?
Er is in ons bewustzijn een gebied dat gerelateerd is aan ‘geloven’. Niet aan religie, maar gewoon puur aan het werkwoord geloven. Waar je in gelooft maakt niet uit. Belangrijk is dát je gelooft. Want hierdoor raakt dat deel van je bewustzijn geactiveerd. Het geeft een gevoel van schoonheid, mysterie, aangeraakt worden, boven jezelf uitstijgen, alles omvattende liefde, zingeving. Ik noem het hier voor het gemak even het mysterie-bewustzijn. Als dit deel van je bewustzijn ‘aan’ staat en je laat het tot heel je wezen doordringen, geeft dit innerlijke kracht, balans, zelfvertrouwen en optimisme.
Het probleem is, dat als je niet zelf ervaren hebt hoe dit mysterie-bewustzijn werkt, het moeilijk te vatten is. Mensen die het hebben leren kennen zijn vaak heel enthousiast en willen het aan anderen uitleggen. Dan gaan ze een leerstelsel ontwikkelen, met regels en voorschriften. En als je de voorschriften allemaal volgt dan kom je ook bij die bijzondere ervaring terecht.
Maar zo werkt het in de praktijk niet altijd
In plaats daarvan kan het zijn dat de regels geautomatiseerd worden. Dan leidt het tot betekenisloos bidden, mediteren of een therapie die niet aanslaat. Ook kan het gebeuren dat iemand zich schuldig gaat voelen of schamen, omdat het niet lukt om volgens die regels te leven.
Ik ging geloven in het goede van het universum
Ik geloofde dat alleen de positieve tekens waar zijn. En dat doe ik nog steeds. Ik denk ook nog steeds dat het heel goed mogelijk is dat er buiten ons bewustzijn niets anders bestaat, dat er geen God is en geen leven na de dood. Maar als ik hierdoor stop met ‘geloven’ dan merk ik dat direct. Dan raak ik negatief, angstig, cynisch. Dus ik geloof in de goedheid van de mens, in de toverkracht van Harry Potter, in creativiteit. Ik geloof dat er in elke generatie weer mensen zullen zijn die een betere wereld willen maken. Zo blijf ik positief, meer in balans en krijg ik zelf weer nieuwe inspiratie om iets met mijn leven te doen.
Wat het geloven activeert zal voor iedereen anders zijn
De één vindt het in de natuur, of in de muziek, een ander in een kerk. Bij mij was het de kracht van logica. Wat voor de één werkt kan je niet zomaar aan een ander opdringen. Het is ieders eigen zoektocht om de aan- en uitknop te vinden.
Petra
Meer lezen over post-traumatische groei?
Geef een reactie