Je goed voelen is fijn, zeker als je net een sombere periode achter de rug hebt. Maar wat als je je té goed voelt? Té veel energie hebt, té veel ideeën? Ilse heeft het opeens door, dat het niet goed gaat, maar uitstekend!
Ik merk dat ik drukker ben dan normaal. Ik merk dat ik niet stil kan zitten. Dat ik het liefst 24 uur per dag beweeg. Ik merk dat ik me moeilijk kan concentreren, dat ik te weinig slaap en me erop betrap te denken dat ik geen slaap nodig heb. Ik heb duizend plannen in mijn hoofd, maar het plan om te studeren voor mijn naderende tentamens ontbreekt. Sowieso ontbreken er een aantal belangrijke en essentiële plannen.
Het gaat al een paar dagen zo en eigenlijk vind ik dat best leuk
Ik voel me fantastisch, mijn stemming is uitstekend, ik heb energie voor 10. Minstens. Heerlijk. Of niet dan?
Tijdens een lange wandeling neem ik een besluit. Voorzichtig stuur ik een appje naar mijn psychiater. Dat het misschien een beetje té goed gaat, dat ik misschien de afgelopen dagen een beetje te veel energie heb, dat ik nauwelijks nog slaap. Eigenlijk niet meer slaap. En dat ik er iets aan wil doen voordat het helemaal de verkeerde kant op gaat.
Hij begrijpt me direct, stelt een aantal dingen voor die ik zou kunnen doen
Eerder naar bed gaan bijvoorbeeld. Ja, had ik natuurlijk ook zelf kunnen bedenken. Ik wil het wel proberen maar kan niks beloven. Die avond ben ik nog lang wakker. Te veel plannen die gerealiseerd moeten worden. Te veel gedachten die in mijn hoofd rond spoken. Pas na 2 uur duik ik mijn bed in. Belofte mislukt, zou ik maar zeggen. De volgende ochtend slaap ik niet uit, om 5 uur ben ik alweer wakker en klaar voor een nieuwe dag.
Ik kan de balans niet vinden
De balans tussen wel slapen, niet slapen, ontploffen van alle energie en gewoon even rustig blijven zitten. Het voelt gewoon te fijn. Eindelijk kan ik een keer zeggen dat het goed gaat, echt goed, echt van binnen. Eindelijk doe ik weer wat meer met vrienden, maak zelfs nieuwe vrienden. Alles lijkt zo makkelijk.
Eindelijk ben ik wat zelfverzekerder over dingen die ik wel en niet kan. Of ja… Als ik mijn hoofd moet geloven vooral de dingen die ik wel kan want er zijn dus weinig dingen die ik niet kan, aldus mijn hoofd.
Ik besef dat dit gevoel wellicht fantastisch is, dat ik me altijd zo wil voelen maar ik besef ook dat dit in ruzie zal eindigen als ik doorga.
Opeens realiseer ik zoveel dingen die ik nooit eerder vanuit mezelf heb gerealiseerd
Steeds had ik iemand nodig die me weer op het goede pad stuurde, die me voorhield dat ik niet gewoon blij was maar over the top. Voor de eerste keer besef ik dat mijn gedrag, mijn gevoelens en mijn stemming niet zomaar ‘goed’ zijn. Dat ik een beetje té begin te worden. Dat ik er geen baat bij heb als ik blijf doorgaan.
Voor de eerste keer merk ik zelf dat ik misschien wel beginnend manisch ben. En stiekem moet ik toegeven dat ook dat eigenlijk best wel fijn voelt. Misschien zelfs fijner dan de euforie van de afgelopen dagen. Misschien zelfs fijner dan dat on top of the world gevoel waar ik soms zo naar verlang. Misschien gewoon goed.
Geef een reactie