Walter loopt hard. Hardlopen is een groot gedeelte van wie hij is, van zijn identiteit. Hardlopen helpt hem om clean te blijven. Hij is verslavingsgevoelig en heeft tot aan zijn 70e jaar getracht te dealen met alcohol. Vergeefs. Ruim 11 jaren terug is hij aangeschoven bij een AA-groep en sindsdien is hij clean. Hardlopen versterkt nu zijn motivatie om clean te blijven.
Dit jaar heb ik afscheid genomen van het lopen van grote wedstrijden. De spanning voorafgaand aan de wedstrijden, de risico’s van blessures door mij voortdurend te willen bewijzen, bezorgden mij stress en soms ook zucht naar drank. Dit laatste heeft mij doen besluiten het prestatieve in te ruilen voor het recreatieve. Het lopen van trails is een voorbeeld daarvan. De sfeer in deze lopen is bijzonder: tempo en tijd zijn minder belangrijk, er is zorg voor elkaar en voor de natuur waarin wij lopen. Trail seekers (lijkt op thrillseeker) zijn avontuurlijke, autonome lopers die samen en alleen op pad gaan en genieten van de reis. De ervaringen van het lopen van trails en daarmee het integreren van andere waarden die ik vaak minder aandacht heb gegeven zoals zelfzorg, heeft mijns inziens bijgedragen aan goede keuzes maken in risicosituaties.
Ik sta bij de finish van een trail door de duinen van Schoorl
De laatste kilometers waren zwaar, ik was blij in de verte de stem van de speaker te horen en het geluid van een doedelzak. De speaker wil graag mijn bevindingen horen, met mijn 81 jaar ben ik veruit de oudste deelnemer. Weinig gedronken heb ik en ik ben blij als ik een flesje (0,0) bier in mijn hand gedrukt krijg. Ik neem een grote slok. Er gebeurt onmiddellijk van alles in mijn hoofd en in mijn lijf. Ik bevries. De speaker ziet het en rondt het interview af. Ik zet het flesje ergens weg en loop weg, uit de drukte, ik wil alleen zijn. Het bier was echt. Na de slok ging ik sneller ademhalen, hartslag ging omhoog. Ik voelde het effect van de alcohol onmiddellijk, opwinding, hunkering, euforie. Alsof mijn brein en lijf zeiden ”Toe maar, je hebt het verdiend, wij hebben ruim 11 jaar gewacht, dit is je beloning!” Een fractie van een seconde stond ik op het punt gehoor te geven aan de uitnodiging. Ik heb dat niet gedaan.
Ik ken deze ervaring
Een paar jaar geleden, op een druk en gezellig bruiloftsfeest, vergiste ik mij en nam uit een glas voor mij een slok water wat geen water bleek te zijn maar pure wodka. Ik kreeg dezelfde sensaties en bevroor, wist niet hoe te handelen. Mijn partner, veraf zittend en toch zo nabij, zag dat en zij nam het besluit om mij weg te halen uit deze situatie. Ik heb daar eerder over geschreven in het gastblog: “Er is altijd iemand die over je waakt”.
Er is een groot verschil tussen beide voorvallen
Bij de bruiloft was een terugval heel goed mogelijk geweest. Ik had het niet erg naar mijn zin, zag hoe iedereen stevig aan het drinken was en er uitbundig gefeest werd. De stiekeme drinker uit mijn drankperiode werd wakker geschud en moedigde mij indringend uit om nu door te gaan. Ik zat in een impasse, verkeerde in een niemandsland waarin ik niet wist waarheen ik wilde. Bleef hangen in besluiteloosheid. Bij de finish van de duinloop was ik alleen en besloot ik onmiddellijk na die eerste slok de opkomende verleiding te negeren en uit de situatie te stappen. De impasse, het niet weten wat te doen was snel voorbij.
Deze ervaring maakt mij sterker
De bewustwording van wat is en welke consequenties aan welk besluit vastzitten is groter geworden. De titel van het vorige blog over de vergelijkbare situatie is: “Er is altijd wel iemand die over je waakt”.
Nu staat boven dit stukje: “Hier waak ik!” (Over mijzelf!)
Geef een reactie