De acceptatie van mijn psychische kwetsbaarheid en dat die speelt in mijn familie is misschien wel de belangrijkste sleutel tot mijn herstel geworden. Ik maakte er nooit een geheim van wat er speelde bij mijn moeder, broer en mijzelf als er naar gevraagd werd.
En toch bleek er nog een groot gat te zitten tussen acceptatie vanuit alleen mijn hoofd, naar omarming er van vanuit ook mijn hart. En het er naar gaan leven. Lees, goede zelfzorg plegen gelet op mijn kwetsbaarheid en de signalen serieus nemen.
Hier ging een hele diepe crisis aan vooraf, inclusief het zwarte gat gevoel en de nodige suïcidale plannen. Op één van die zware momenten lig ik op bed. Ik maak mij druk over het feit dat ik vind dat ik eigenlijk naar het verjaardagsfeestje moet van een buurvrouw die 40 is geworden. Ze heeft veel voor mij gedaan in mijn moeilijkste, donkere periode. Net zoals nog een aantal buurvrouwen en een vriendin nam ze mij uit wandelen en luisterde naar mijn bizarre verhalen. Zo wist ik toen zeker dat het nooit meer goed met mij zou komen, dat ik achter de geraniums zou eindigen, zonder uitkering en werk (daar had ik allerlei paranoïde ideeën bij). Want ja, welke werkgever zat er nog op mij te wachten?
Bovendien kon ik amper nog denken. Een vervelende bijkomstigheid van een ernstige depressie
Maar deze buurvrouw bleef regelmatig met mij wandelen, fietsen (op de dagen dat dit wel lukte), luisteren en helpen met relativeren. En dus moest ik naar dat feestje, hoe depressief ik mij ook voelde. Het moest en zou, al was het maar een uurtje.
Het ergst waar ik tegen op zag, waren de vragen en blikken van mensen die op mij af zouden komen. Want inmiddels wisten al heel wat mensen dat het slecht met mij ging. En als ze het nog niet wisten dan konden ze het inmiddels vast ook wel zien. Ik zag er tegen op, omdat ik het gewoon echt niet meer kon opbrengen om te doen alsof het nog redelijk ging. Het ging namelijk ronduit slecht.
Ik merkte dat ik het niet meer kon en wilde opbrengen om te doen alsof het nog wel lukte. Ik had er letterlijk de kracht en energie niet meer voor
Het was mij jarenlang tijdens depressieve periodes nog wel redelijk afgegaan. Nee, wat zeg ik, ik was een kunstenaar in het ophouden van de schone schijn. De gemiddelde acteur kon jaloers zijn op mijn toneelspel. Maar nu, ik kon het echt niet meer opbrengen.
En in dat moment dat ik op bed lag gebeurde er iets, het lukte mij om te accepteren dat mijn psychische kwetsbaarheden bij mij hoorden. Dat ik goed ben zoals ik ben. Het niet mooier kan en wil maken dan dat het is.
Het gaf mij een diepe rust, een letterlijke en figuurlijke verlichting. Het werd voor mij een krachtige, spirituele ervaring waarbij ik rust over mijn lijf voelde vallen. Het werd mijn zogenaamde ommekeer moment. Een mooie spreuk die ik vaak koppel aan deze ervaring en het krachtige herstelproces dat hierop volgde is: ‘Het geheim van veranderen: stop met vechten tegen wat je niet meer wilt en richt al je energie al wat je wel wilt.’
En zo vertel ik het ook heel vaak in mijn herstelverhaal, want de energie die je niet langer in het vechten en doen alsof hoeft te stoppen, heb je keihard nodig voor het herstelproces. Want dat vraagt nog heel veel van iemand.
Ik besloot vanaf dat moment dat ik mijzelf wilde zijn, open over mijn psychiatrische klachten. Ik heb ze veel te lang ver weggestopt.
Omdat ik mij er voor schaamde of onzeker over voelde. Ze horen echter bij mij, ik heb ze leren accepteren en ik heb er goed mee leren leven. Sterker nog, het is mijn kracht geworden en ik heb een stuk minder last van faalangst, perfectionisme en een negatief zelfbeeld.
Ik ben mij vanwege mijn eigen ervaringen gaan inzetten als ambassadeur bij Samen Sterk zonder Stigma, omdat ik ervaren had dat mijn acceptatie en het zoeken van hulp mede lang op zich had laten wachten als gevolg van mijn schaamte, de vooroordelen die leven in de maatschappij over psychische aandoeningen en vooral het zelfstigma dat het bij mij opleverde.
Als ambassadeur vertel ik uit eigen ervaring wat het is om een psychische aandoeningen te hebben en de vooroordelen waar je dan tegen aanloopt
Bij de organisatie waar ik werk als ervaringsdeskundige, GGZ Noord Holland Noord, lever ik daarom een bijdrage aan destigmatiseringsactiviteiten. Samen met Samen Sterk zonder Stigma en nog een tiental organisaties in Nederland zetten wij ons in om het stigma binnen de GGZ terug te dringen.
Toen bleek dat Samen Sterk zonder Stigma Patrick Corrigan naar Nederland wist te halen om het HOP programma (Honest, Open, Proud) in Nederland uit te rollen stond ik vooraan in de rij om opgeleid te worden tot facilitator. Half mei was het zo ver en met verschillende andere medewerkers vanuit de tien organisaties die participeren in het programma, mochten wij een aantal dagen de training tot facilitator volgen.
HOP staat voor Honest, Open, Proud en is een wetenschappelijk bewezen methodiek die mensen ondersteunt om de voor- en nadelen van openheid rondom een psychische aandoening te herkennen
HOP heeft als doel een strategie te ontwikkelen om open te kunnen zijn als je hier voor kiest. Ik denk dat je uit mijn eerdere uiteenzetting wel begrijpt waarom ik enthousiast ben over zoveel mogelijk open kunnen zijn over je psychische kwetsbaarheden. En dat ik anderen dat ook gun en mij tevens realiseer dat dit nog niet zo makkelijk is. Dat dit een proces is om zorgvuldig de juiste voor en nadelen in af te wegen. En na te denken over waar je open over wilt zijn, in welke situatie en bij wie. De methodiek begeleidt je in dit proces van keuzes maken.
Om je te verleiden om de HOP te volgen of je hier verder in te verdiepen, zet ik even wat voordelen op een rijtje:
Beter voor de gezondheid, minder zelfstigma, geluk, inspiratie, empowerend, kunnen ventileren, ontspanning, jezelf kunnen zijn, kwetsbaarheid als kracht leren ervaren, schaamte die verdwijt, dichter bij jezelf en anderen kunnen komen, terugval preventie, sensitiever voor eigen triggers, introspectie.
Ik hoop dat ik je heb kunnen enthousiasmeren voor deze methodiek. En dus HOP, allemaal aan de HOP. Omdat er echt niets mooiers is dan eindelijk jezelf kunnen zijn.
Voor meer informatie over de HOP kun je contact opnemen met Samen Sterk zonder Stigma.
Geef een reactie