Naar mijn mening zijn veel zogenaamde psychiatrische ziekten symptomen, staan ze niet op zichzelf maar zijn ze veroorzaakt door bepaalde gebeurtenissen of omstandigheden.
Ieder mens heeft een kwetsbare schakel, ieder mens kan breken. Zelf heb ik daarin het een en ander meegemaakt, en velen heb ik erover gesproken.
Een aantal rode draden vallen mij op als ik kijk naar mensen met een psychische kwetsbaarheid:
- Velen hebben een knik in de hechting of algeheel het vertrouwen in de ander verloren. Soms al in de wieg, soms veel later.
- Velen hebben in hun leven iets heel ergs meegemaakt, een ontwrichtende levensgebeurtenissen (trauma) zoals bijvoorbeeld de dood van een naaste of geliefde , of verlies van werk en dus toekomstverwachting.
Gebeurtenissen zoals hiervoor beschreven, soms zelfs in combinatie, kunnen maken dat de realiteit onaanvaardbaar is geworden en mensen daarvan weg willen vluchten. Soms door het kopen van een staatslot, een fles wijn of andere verdovende middelen. Het kan ook gebeuren dat iemand breekt en er vervolgens een ernstige psychiatrische aandoening ontstaat.
Geen mens kan voor een ander bepalen wat iemand kan verdragen, sterker nog, iedereen kan breken
Een psychische aandoening kan iedereen overkomen, niet zelden doordat de gangbare realiteit te pijnlijk of ondragelijk is geworden. Een gevolg kan zijn dat men wil, of zelfs moet, vluchten.
Zoals vluchten in een fantasie, en wanneer dan ook het contact met anderen verdwijnt de fantasie (psychose?) werkelijkheid lijkt te zijn geworden.
Zoals geen lichtpunt meer zien in het leven en wanneer alle zingeving is weg (depressie?)
Zoals vluchten uit de realiteit met diverse voorhanden(verdovende) middelen.
Zoals het heen en weer schieten tussen uitersten (bipolaire stoornis?)
Zoals handelen vanuit niet altijd terecht wantrouwen (paranoia?)
Een ieder kan op een ander punt breken en verdwijnen uit de op dat moment niet te verdragen realiteit
Stilstaand bij het bovenstaande lijkt het me duidelijk dat alleen pillen, die weliswaar acuut lijden kunnen verzachten, nooit alleen de oplossing kunnen zijn. De huidige inzichten tonen ook aan dat er meer mogelijk is, zowel binnen als buiten de GGZ. Bijvoorbeeld CGT, EMDR, maar vooral compassie en respect van de ander voor hetgeen hij of zij heeft doorstaan.
Sommigen voelen veel en heftig
Een gave en een vloek, een kracht en een kwetsbaarheid, ieder zijn weg om daar de balans in te vinden. Ervoor kiezen daarbij hulp te aanvaarden kan het verschil tussen leven en dood zijn.
Dat ik nog (bewust) leef is voor het grootste deel te danken aan dat mijn realiteit inmiddels zeer acceptabel is geworden. Het leven kan momenten en periodes van pijn en ellende hebben maar ook momenten van geluk en voldoening. Hou de hoop op het laatste .
Geef een reactie