Ik wil een kind maar durf het niet aan met mijn psychotische vriend – rubriek Wat zou jij doen?

6 reacties op “Ik wil een kind maar durf het niet aan met mijn psychotische vriend – rubriek Wat zou jij doen?”

1. stephanie

   22 maart 2018

   hallo ik ben zelf een mama van 2 kinderen en heb een kwetsbaarheid voor psychoses. ik heb nu pas vernomen dat mijn dochtertje van 8 dit ook heeft en ben zwanger van mijn derde kindje. nu vraag ik me ook steeds af wat zal het nu zijn. vanwege de oudste ass heeft en mijn jongste die kwetsbaarheid. maar ik heb geen spijt van mijn kinderen.

   Beantwoorden
2. Jeroen Zwaal

   28 februari 2016

   Goed dat je realistisch bent. Tegelijkertijd heb je op heel veel zaken geen controle. Dan komt het aan op vertrouwen in jezelf, in je partner, in de toekomst en vooral in het leven zelf. Als ik voor mezelf spreek: mijn leven is zo verrijkt met de komst van mijn dochter. En het risico dat zij het kan overerven.. Oké dat is er. En het risico dat ik ziek wordt waar mijn gezin bij was, dat hebben we ondervonden. En dat was zeker niet makkelijk, dus ik begrijp je zorg. En toch.. Focus ook op het positieve zou ik zeggen. Jij kan toch ook ziek worden? Dat is toch geen reden om voluit te leven? Het gaat dus ook over het accepteren zoals de dingen zijn. En als dat samen lukt kan je partner ook een preventief plan opstellen, mocht er een crisis naderen. Dan sta je niet alleen en kan jullie netwerk inspringen. In oa nijmegen wordt hiervoor de WRAP cursus aangeboden, dit werkt heel goed!

   Sinds ik vader ben heb ik des te meer motivatie om mijn rol als partner en opvoeder heel serieus te nemen (lees ook: dus goed voor mezelf zorgen, zodat ik er voor mijn gezin ben). En ook de mindset: ik heb een goed leven, dus wat er ook gebeurt in haar leven, zij draagt haar eigen lot en zal ook een zinvol leven kunnen hebben, ook met een psychische kwetsbaarheid. Kortom: een mooi schip dat in de haven ligt, ligt er veilig. Een schip is niet om in de haven te blijven liggen, maar om de zee op te gaan!

   NB allemaal gedachten en tips komen voorbij, wat ook prettig is om naar bijeenkomsten te gaan, waar gelijkgestemden met vergelijkbare vragen dit soort onderwerpen bespreken, je hebt je vraag hier neergelegd, dat is een mooie eerste opening. Zet dit door in een context met echt menselijk contact ???

   Hartelijke groet Jeroen

   Beantwoorden
3. Suus

   27 februari 2016

   Ik heb ook last van psychoses gehad en had ook geen kinderwens. Ook ivm erfelijkheid. Mijn vriend had wel een sterke kinderwens en heeft uiteindelijk toch de relatie verbroken na 7 jaar. Zijn woorden waren “ik heb nog genoeg tijd om een vrouw te zoeken waar ik kinderen mee wil. Het was verschrikkelijk moeilijk voor ons allebei maar hij is nu al een paar jaar gelukkig met een nieuwe vrouw en ik neem aan dat ze kinderen willen.

   Beantwoorden
4. bonen

   27 februari 2016

   persoonlijk zou ik het risico niet nemen.ik wens jullie veel sterkte.voor ik ernstig ziek werd, had ik al 3kinderen, dus heb die keuze niet hoeven maken. door een scheiding en mijn ziek zijn, zijn ze alle 3in diverse pleeggezinnen opgegroeid. ze hebben erg veel meegemaakt en zijn daar de dupe van.ze zijn al op leeftijd,maar werken nu aan de dingen die ze hebben moeten meemaken.mijn 2 dochters zijn dit jaar 24 en 30 jaar.mijn zoon dit jaar 29jaar.als ouder veel schuldgevoelens,mijn ex-man=geemigreerd en komt niet meer terug..ik kan nog lang door gaan, maar als ik geweten had hoe dit alles mijn kinderen beinvloed heeft, en ze mij op hun slechts zagen,mn de oudsten, had ik liever geen kinderen gekregen.

   Beantwoorden
5. Clara Koek-Michels

   27 februari 2016

   Het kan wellicht helpen voor jezelf helder te krijgen welke toekomstscenario’s je voor je ziet als je je een leven met je vriend en kinderen voorstelt, zowel de zorgelijke als die waar je blij van wordt. En die met elkaar te delen. Wat zouden jullie allebei nodig hebben om er voor te gaan?
   En in contact komen met gezinnen in vergelijkbare situaties met ervaringsdeskundigheid, ik hoop dat er nog reacties uit die hoek komen, anders misschien via ypsilon ed.
   Zelf ben ik op vrij late leeftijd moeder geworden. Ik ben een moeder met psychotische kwetsbaarheid en heb op grond van een sombere voorspelling over mijn kwetsbaarheid lang gedacht geen goede moeder te kunnen zijn. Mede door een liefhebbende partner ben ik positiever over mijn mogelijkheden gaan denken en durfde het moederschap aan. Mijn partner is overleden en ik ben nu al jarenlang alleenstaand moeder van twee zonen. Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuzes. En ik blijk meer aan te kunnen dan ik dacht.
   Ik vertel je dit omdat het leven ondanks al onze pogingen controle te houden, toch vaak niet maakbaar blijkt. Maar het blijft een zeer persoonlijke afweging voor jullie en jou, waarbij hoofd en hart komen kijken. Daarin wens ik je geluk en wijsheid,groet Clara

   Beantwoorden
6. Hellen van Koot

   27 februari 2016

   Ik begrijp je bezorgdheid , toch ben ik van mening dat jullie samen kinderen kunnen nemen, je vriend kan in de loop van de jaren zijn psychische kwetsbaarheid beter hanteren. Hij zal het accent op zijn kwaliteiten en talenten
   kunnen leggen. Hij kan steeds beter omgaan met zijn aandoening, door beter inzicht te krijgen en preventief bezig te zijn. Groet Hellen

   Beantwoorden