Ingecalculeerde Risico’s – deelname van mensen met een EPA aan onze samenleving

5 reacties op “Ingecalculeerde Risico’s – deelname van mensen met een EPA aan onze samenleving”

1. Roelof

   4 augustus 2021

   Paar moet zijn paat jaar

   Beantwoorden
2. Roelof

   4 augustus 2021

   Lonneke,
   Ikdenk dat je een paar mis zit in je verhaal. 28 Jaar geleden was het al gewoon om uiteindelijk de maatschappij weer in te gaan.

   Beantwoorden
3. Jeanine

   12 maart 2020

   Beste Lonneke, ik heb met interesse je stukje gelezen, over een menswaardig bestaan midden in de samenleving. Toch wil ik een aanmerking maken, ter volledigheid. Vanwege de privacy wetgeving is het niet mogelijk dat psychisch kwetsbare personen als zodanig kenbaar in een wijk worden geplaatst. Toevallig heb ik te maken in mijn portiek met een GGZ patiënt, en ik ondervind dit als een last. De vrouw beschuldigd mij van allerlei criminele praktijken, (paranoide wanen) ze flipt van 1 op 2 in schreeuwbuien, zoals ik nog nooit eerder gewaarwerd. Demonisch! Het is schrikbarend. Zij plaatst haar grijze container in het portiek, en de voor- en achtertuin verloederd. Doordat zij ooit een brief schreef aan alle bewoners, ontdekte ik haar GGZ bestaan, omdat ze dit zelf hierin uitte. Ik lijd nu aan woonstress, ik kan niet meer de trap afdalen zonder alertheid en angst die ik opbouw in mijn maagstreek. Woningbouw en politie zijn veelvuldig aangesproken op haar agressie, (zelf is zij mij naar de keel gevlogen!) en zij kunnen niets ondernemen. GGZ heeft het over een ‘wijkintegratie’, ik vraag mij af, hoe zij hierin investeren, met de medebewoners en buren. Mijn huisarts raadde mij een Krav Maga cursus aan, en dat hielp. Geheel tegen mijn aard in, maar het hielp! Een normaal gesprek met haar is niet mogelijk, maar kennelijk voelt ze ergens toch deze taal van agressie: kom 1 stap te ver, en ik sla je kop eraf! Ik ben moreel gedaald in mijn eigen ogen, ik had zoiets werkelijk niet van mijzelf kunnen denken. Mijn woongenot is verstoord geraakt. Niemand beschermd mij.

   Beantwoorden
   1. Lonneke Tomas

      16 maart 2020

      Heel vervelend voor u. Dat gebeurd inderdaad ook.

      Wat ik in mijn stuk onder meer probeer te schrijven is dat de meeste mensen met een EPA zijn zoals ik. Er zijn meer mensen zonder een EPA die overlast en gevaar veroorzaken dan met. Echter, in de media (overigens ook hier op straat waar gesproken wordt over die mensen, die junk, die gek) wordt de EPA benadrukt, al dan niet door eigen toedoen zoals in mijn theoretische verhaal, waardoor stigma groeit.
      En laat nou stigma ook psychische aandoeningen in de hand werken.

      Beantwoorden
4. Madhu

   10 maart 2020

   Wauw, Lonneke,

   Dank je wel voor je passievolle blog.
   En welkom in de maatschappij!
   Dit is een kant van het verhaal die je niet vaak hoort.
   Ik hoop dat je nog lang op deze wereld rondloopt.
   Dank je wel voor je bijdrage aan een maatschappij waar er plaats is voor iedereen.

   Beantwoorden