Vijftien jaar geleden kreeg Peter Pijls van zijn eerste psychiater een eenvoudig maar effectief advies: je moet jezelf in acht nemen. Hij deed er 10 jaar over om het systematisch in de praktijk te kunnen brengen. “Je wordt niet echt zomaar een heilige.”
Een goed advies dat ik ooit van een psychiater kreeg was om mezelf in acht te nemen. Ze zei het ongeveer 15 jaar geleden tegen me. Ze bedoelde: geen alcohol, geen uitspattingen.
Het lukte me langzaam maar zeker
haar tip in de praktijk te brengen en systematisch toe te passen. Ik deed daar ongeveer een decennium over. Dat lijkt lang, maar jezelf consequent in acht nemen betekende voor mij een andere leefstijl omarmen en leren waarderen, alle dagen van het jaar. Dat betekent dus ook ritme, regelmaat en af en toe wat zelfbeheersing opbrengen. Inschattingsfouten maken, wel eens een verkeerde toon aanslaan
of minder attent zijn komen gelukkig nog wel voor. Dat vind ik best prettig, omdat de vereiste reparatiepogingen me down to earth houden.
Je wordt echt niet zomaar een heilige als je alle dagen van het jaar min of meer hetzelfde doet.
Het is wel eens saai, en dat kan verraderlijk aantrekkelijk zijn. Al te risicomijdend leven kan het kasplantgevoel wakker maken. En dat hoeft het zelfrespect niet per se te bevorderen. Bezig blijven en binnen de beperkingen van mijn mogelijkheden iets doen en delen, is het antigif. Een paar vitale illusies omarmen kan ook geen kwaad.
Dan heb je altijd iets om over te dromen en van alles te koesteren
Lukt het niet, dan heeft de roze wolk toch jaren boven het hoofd gehangen. En een nieuw doel, mogelijk haalbaar maar succes niet gegarandeerd, is snel geformuleerd. Zolang ik maar niet bezwijk onder al te ambitieuze projecten met ingebouwde faalsemtex.
Iets willen is één, of het lukt is twee, en het debacle kan te verkiezen zijn boven de daverende eindzege. Die kan streefcijfers triggeren uit de categorie overspannen wensdenken, en dan loert de frustratie en teleurstelling om de hoek als het niet lukt.
Toen ik dik 4 jaar geleden weer zelfstandig ging wonen
dacht ik binnen 2 weken af te kicken van 6 jaar beschermd wonen. Ik voorzag een snelle doorstart naar een vrij, zelfstandig leven met veel meestal fluitende zangvogels en altijd mooi weer. In werkelijkheid duurde het een jaar voor ik blijvend landde in mijn nieuwe huis en iets van een vast leefritme vond. De weg daar naar toe was geplaveid met lucide nachtmerries en veel uitputting.
Toen 4 jaar geleden een gestaag stijgende lijn werkelijkheid werd die nu nog vigeert, voelde dat toch best vanzelfsprekend.
Ik wist in dat jaar vol boze dromen dat het ging gebeuren, dus dat bijkomen van lang, zwaar en vaak ook heel leuk en uitdagend psychiatrisch wonen, viel best mee
Ook omdat ik op Youtube maniakaal veel keek naar filmpjes van een stuiterend blije jonge Canadees die in China consequent alleen eten bij kraampjes bestelde en dat deskundig recenseerde. Lees: noedelsoep in talloze varianten, met of zonder vet vlees of anders zat er wel een paddenstoel of maag in. Ik vond dat heel troostrijke filmpjes en ik weet nog steeds niet precies waarom. Zo’n culi ben ik niet, en ik maak nooit noedelsoep. Ik denk dat de gestructureerde, serieuze en enthousiaste aanpak van de jonge Canadees om al dat Chinese straatvoedsel te proberen me aanmoedigde ook weer aan de slag te gaan, wat ik uiteindelijk ook deed.
Nu weet ik dat jezelf in acht nemen ook betekent dat je ding doen, zonder al te veel protest, zeker zo heilzaam kan zijn als de zoveelste behandelend geneesheer die het wiel weer eens opnieuw uitvindt. Net doen alsof je iets zinnigs doet, daar gepast in geloven en iedere dag het huisvuil wegbrengen is in mijn geval een effectievere vorm van therapie.
Dat ik tijdens de afwas stug droom over moeilijk te realiseren luchtkastelen
die van vermoedelijke onhaalbaarheid nog fijner lijken, lijkt me een toegestane vorm van escapisme. Als voor de feestdagen 35,% van die luchtkastelen werkelijkheid wordt – en waarom ook niet – heb ik weer raketbrandstof voor het weer een jaar proberen en zo mogelijk ook doen. Dat is niet zozeer optimisme of vrolijk in het leven staan; het is vooral corvee met permanent uitzicht op vele fata morgana’s, manifest zichtbaar door het net gelapte raam.
Geef een reactie