Shima beschrijft een therapiesessie waarbij er ruimte is voor de verschillende delen van zichzelf. “Ik aarzel, want het 11 jarige deel in mij raakte zojuist compleet van slag, van een simpele vuur-ademhaling”. In therapie met delen, hoe is dat?
“Ik hoor een geluidje vanuit jouw buik”, zeg ik terwijl ik op de grond lig in een gek uitziende houding met mijn benen omhoog langs de muur en mijn bekken steunend op een bolster.
Hij begint te lachen, waarschijnlijk omdat het klopt en zegt: “ik doe zó goed mee, dat zelfs mijn buik zich inleeft”. Nu lachen we samen, weliswaar kort, want werken met delen vraagt veel focus en aandacht naar binnen gericht. Uit voorzorg heb ik al zijn hand gevraagd die inmiddels steunend in de zijne is geslagen en op zijn knieën rust, terwijl hij op een stoel direct naast mij zit.
“Gaan we nog een keer een joker-ademhaling doen?”
vraagt hij voorzichtig. Ik aarzel, want het 11 jarige deel in mij raakte zojuist compleet van slag, van een simpele vuur-ademhaling. Met de joker doen we niet alleen díe, maar ook een aarde ademhaling en een hart ademhaling.
Na een korte pauze zeg ik met overtuiging: “Ja natuurlijk!” Licht verrast kijkt hij me aan. “We hoeven dit niet te forceren, dit mogen kleine stapjes zijn, luister goed, naar wat jij wil.”
Het blijft weer een tijdje stil, zoals wel vaker in deze sessies. Er is ruimte om te voelen wat lang vermeden is, ruimte voor introspectie en interoceptief bewustzijn.
Te lange stiltes worden opgevuld
door mijn neiging om af en toe een uitstapje te maken. Deze yoga houding heet Viparita Karani leg ik aan hem uit. Het kan met je benen gestrekt of met gekruiste benen tegen de muur. Even voelt het alsof de rollen zijn omgedraaid, zodat ík de therapeut ben, en hij mijn leerling of nog beter ‘patiënt’ zoals hij me soms oneervol noemt.
“Voelt Shima11 de aanwezigheid van de anderen?
Rust ze nog lekker in het warme water op de rug van jouw 18-jarige en zitten de volwassenen nog beschermend aan de rand van dit kinderbad?”
Ik knik. Na vijf jaar therapie, kent hij mijn codetaal wel. We kunnen weer een stapje verder gaan. Wat hou ik van deze man, deze babystapjes en deze therapiemethoden, hoe zeer ik ook weet dat er een dag gaat komen, dat ik dit allemaal zelf kan en de ondersteuning niet meer nodig zal hebben.
Shima (pseudoniem)
Afbeelding: Shima
Meer lezen over dissociatie?
Geef een reactie