Witte Roos
In mij ontluikt een witte roos
Wit als teken van hoop
Hoop op een zonnigere toekomst,
Hoop op warmte, vriendschap en geluk.
Een roos als teken van mij voor jullie
Om te zeggen hoeveel ik van jullie hield.
Jullie die mij zo hard steunden
En bij wie ik mezelf kon zijn en ontplooien.
Nu rest er mij nog 1 ding om jullie te zeggen:
Slaap zacht, lieve, warme grootouders
Slaapliedje
Dromen van de zon, strand en lucht
De wind blaast een warme zucht.
Zonder zorgen duik ik de nacht in,
Mij ondergestopt tot aan mijn kin.
Nu vallen mijn ogen en mond toe,
Want ik ben toch zo moe.
Sterk
De sterkste op aarde overleven,
Maar gaan niet zweven.
In deze wereld zijn er geen zwakken voor mij
Iedereen staat in dezelfde wei.
Iedereen gelijk voor de wet,
Dat zou pas zijn, een goede zet.
Profiteur
Neen, ik ben geen profiteur
Ja, ik zaag en zeur.
Het ontembare monster in mij
Laat toe het verdriet te staan aan mijn zij.
Het bestaan van het ondraaglijke verdriet,
Dat bijna niemand ziet.
Het is moeilijk te verwoorden,
Maar ik zou het monster willen vermoorden.
Neen, een profiteur ben ik niet,
Ik wil gewoon de dingen terug kunnen doen waarvan ik geniet.
Monster
In mij leeft een monster
Een monster dat ik niet kan temmen.
Een monster dat m’n leven vergalt,
Heel m’n toekomst weglacht.
Ik moet ermee leren leven,
De knop omdraaien en doorgaan.
Soms is de pijn niet te harden,
Maar niets helpt om te verzachten.
Woorden schieten me soms tekort
En vuisten worden.
Niemand begrijpt me dan,
Beteren doet het niet, vaarwel toekomstplan.
Tranen
Tranen van geluk, vreugde en verdriet
Wie kent die niet?
Waarom bestaat er zoiets als taboe,
Van al het vechten en vragen word ik zo moe.
Tranen van verdriet, vreugde en geluk,
Die van mij worden weggerukt.
Opgebrand
Vroeger wakkerde er een serieuze vlam in mij,
Met m’n grootouders aan m’n zij.
Nu is de vlam heel klein
En vraag ik mezelf: Heeft het nog zin?
Ik moet terug m’n draai vinden,
Met hulp van andere winden.
Ik voel mij opgebrand
En vind m’n rust in het warme zand.
Knoop
Wie ben ik? Wie ben ik?
Die vraag stel ik steeds mezelf
Ik weet het antwoord niet meer
En dat doet verschrikkelijk zeer.
Ik hoor hier niet thuis,
Want ik ben een grijze muis.
Ik ben verlegen en stil
En heb nood aan rust.
Wie helpt me uit de knoop?
En wie gaat er met mezelf op de loop?
Ik kan niet meer,
Innerlijk doet alles zeer.
Dark Clouds
Hello dark clouds in my head
What have I done you?
Why wouldn’t you leave instead?
Life has so much to offer.
When I look around me,
There ‘s so much pain and angry in the world
And nobody is taking care of it
It’s making me so helpeless.
Goodbye dark clouds in my head
I can see clearly now
So it’s time to say goodbye,
And let the sun shine in my mind.
Gedachten
Mijn gedachten dwalen af,
Mijn hersenen zijn één en al chaos
En dat is maf.
Mijn hart zegt zus,
Mijn verstand zo.
Ik weet het niet meer,
Dat is een eindeloze lus.
Van buiten zie m’n verdriet niet,
Hoelang hou ik het nog uit
Voor iemand het ziet.
Toekomst
Mijn toekomst, hoe zie je eruit?
Ik wil vooruit.
Voor de toekomst ben ik bang,
Toch hoor ik in de verte de vogelzang.
De ziel in mij kleurt zwart en grijs
Terwijl ik meer in kleur wil denken.
Ook al voel ik mij soms wijs,
Toch voel ik m’n oude leven terug wenken.
Katrien Michiels – Was jarenlang depressief en kwam uiteindelijk terecht in een dagkliniek waar zij de kracht vond om haar gevoelens om te zetten in een gedichten-gedachtenbundel.
Tip: Lees ook het herstelverhaal van Katrien.
Geef een reactie