Een blog van Lotuslicht waarin ze schrijft hoe ze haar eerste psychose meemaakte.
Ik was negenenveertig jaar toen ik een psychose kreeg; ik was in de overgangsjaren en plotseling ervaarde ik verlichtingsverschijnselen. In de jaren ervoor was ik bezig geweest met meditatie, reiki, sjamanisme, boeddhisme.
Kundalini was in mij actief geraakt door de vele oefeningen die ik deed
Ik oefende ademhalingstechnieken en verschillende meditaties. Toen kundalini-energie in mij opsteeg was dit in eerste instantie beangstigend om mee te maken.
Geleidelijk kwam ik steeds vaker in ervaringen van gelukzaligheid en liefde, van ontwaking en nieuw bewustzijn. In mijn privé-leven waren een aantal diepgaande veranderingen, een relatie die verbroken werd, mijn vaste werkplek veranderde in een flexplek, de wijk waarin ik woonde ging op de schop en ik stopte met de pil. Vrijwel direct veranderde er iets in mij.
Op een dag ontwaakte ik in een geheel andere wereld: Een waan
Ik dacht dat mijn lichaam op bed lag te slapen en dat ik in een andere wereld was ontwaakt. Ik moest dringend terug naar mijn lichaam dat lag te slapen, terug naar mijn ware wereld.
Vanaf die dag leefde ik in wanen en hallucinaties. Lange tijd onbehandeld dwaalde ik rond; in mijzelf en de wereld om mij heen. Ik herkende niets meer, de mensen niet en mijn omgeving niet. Mijn opdracht was mijzelf te redden. Na anderhalf jaar volgde mijn eerste gedwongen opname.
Er volgden er nog twee, waarin ik al die tijd niet de psychose en de waan kon verlaten. Verlichtingsverschijnselen wisselden af met diepe angsten en wanhoop. Ik ervaarde de gelukzaligheid van de eenheid van Al, ik leerde zien dat alles verbonden was, dat ieder ander het zelf is, dat het Zelf alles omvat.
Het werd steeds stiller in mijn hoofd
Ik maakte mij los van de gedachten en emoties die door mij heen kwamen, ik raakte onthecht aan de persoonlijkheid. Uiteindelijk kwam ik in verzet tegen de stemmen in mijn hoofd die mij al die tijd opdrachten gaven, mij lieten lijden aan schuldgevoelens, ik deed het nooit goed. Ik heb van alles gedaan in opdracht van die stemmen om mijzelf weer terug te kunnen brengen naar mijn slapende lichaam.
Zelfs stoppen met eten en drinken waardoor ik bijna gestorven was. Toen ik alles verloren had kwam ik in verzet. Dat was de eerste stap naar heling en herstel. Nu ben ik ruim een jaar thuis na de laatste opname.
Ik schrijf een boek over mijn ervaringen. Ik kijk nu terug met een ander bewustzijn. De psychose hielp mij te ontwaken. Ik ben er uiteindelijk dankbaar voor. Het heeft de diepe sporen van generaties her in mij naar boven gebracht, de conditioneringen waarmee ik ben opgegroeid.
Schuld, schaamte en boete en een eeuwig ervaren van tekort schieten zijn nu getransformeerd naar onthechting
Ik laat het door mij heen komen, maar identificeer me er niet meer mee. Ik heb een andere beleving gekregen van wat ‘het ik’ is, de persoonlijkheid is en wat het ‘ware zelf’ is dat altijd onaangedaan blijft door de (nare)ervaringen in dit leven.
Door de psychose heb ik afstand kunnen nemen van het geloven in mijn eigen gedachten, want het waren mijn gedachten die mij gek maakten. Het waren de stemmen die ergens diep uit mij kwamen die mij gek maakten.
Al die tijd bleef er een gezond stuk ergens in mij functioneren, als een getuige van wat er gebeurde. Nu geloof ik dat velen in psychiatrie bezig zijn met eigen ontwaking; met nieuw bewustzijn over zichzelf; dat een crisis daartoe leiden kan en dat het in psychiatrie nog niet onderkend is dat kundalini een rol kan spelen bij verschillende psychische ziekten.
Ik zie het als mijn missie meer bekendheid en begrip te brengen over kundalini
Daarom schrijf ik een boek erover. Ik ben dankbaar voor wat mij overkomen is, deze levenscrisis was een letterlijke overgang naar nieuw bewustzijn. Ja, hormonen speelden ook een rol, biologische en fysieke factoren ook, ja, aanleg was er ook, maar deze crisis had mij iets te brengen.
Nu probeer ik te leven wat ik gevonden heb. Het vraagt oefening, maar ik kan nooit meer dezelfde zijn. Ik zou willen dat er meer aandacht kwam voor spirituele crises in psychiatrie. Ik heb besloten dat het voor mij nu de tijd is meer naar buiten te treden.
Na een jaar van het hervinden van structuur, ritme, zingeving in mijn leven is nu het delen van belang.
Ik heb nog heel veel te delen over wat ik gemist heb in bijvoorbeeld opnamen en omgang met psychose
Dat later, nu dit. Ik hoop dat er mensen zijn die dit herkennen.
Geef een reactie