‘Een 30 jarige patiënte met een zeer sterk voorkomen en een zeer wankele binnenwereld’. Tijdens de start van mijn GGZ carrière werd dit over mij opgeschreven. Wat was ik trots toen ik dat las, ‘een succesvol iemand die universitair geschoold is vind dat ik sterk voorkomen heb’.
De wankele binnenwereld was voor mij namelijk geen nieuws. Acteren was mijn tweede natuur en ik zag deze tekst als een bevestiging van mijn acteertalent. 100% geslaagd dus! Ik heb altijd al geweten dat een rol in GTST mij op het lijf geschreven zou zijn. Daarnaast zie ik mijn eigen leven de afgelopen jaren ook als een soap. De naam ‘Hele Goede Tijden en Hele Slechte Tijden’ zou een goede, vrij ‘bipolaire’ en passende werktitel zijn.
Ik blijf het interessant vinden, wat een psychiater na een intake van een uur, op genuanceerde, niet kwetsende manier over mij opschrijft
De arts in kwestie probeert in een gesprek van 60 minuten mijn persoonlijkheid in concrete bewoordingen te benoemen zodat mijn dossier gedeeld kan worden in een team van collega behandelaren welke mij nooit eerder hebben gezien.
Het gevoel van compleet naakt staan onder een koude douche, met een tampondraadje bungelend tussen mijn benen, dat is hoe het destijds voor mij voelde. Mijn behandelaren en therapie groepsgenoten waren 2,5 jaar de onbekende en mysterieuze toeschouwers.
Mysterieus, omdat voor een voor mij nog steeds onverklaarbare manier, ik hun nooit ergens in mijn privé leven ben tegengekomen. Voor mij blijven met name behandelaren van de GGZ een volledig mysterie. Ze zijn onvindbaar op social media en ik weet tot op heden helemaal niks van hun persoonlijke levens. Het hield voor mij op bij het kunnen inschatten van het geslacht, door zelf te kijken naar de kleding van de behandelaar in combinatie met de voornaam. Maar ook dan bleef het een volledige aanname, gezien het modebeeld bij het GGZ bijna weer in wordt.
Hoe complex psychologie ook is, in een notendop werd destijds exact omschreven wat het concrete probleem was
Na de zoveelste burnout en vele bezoeken aan mijn huisarts met de vraag of er toch echt niet nog een lichamelijke test was waar hij een eventuele ziekte mee kon detecteren, gaf ik mij destijds volledig over aan de GGZ.
Ik koos voor de wetenschap in plaats van voor de alternatieve geneeswijze. Mijn energetische masseur, welke ik drie jaar lang had als ‘spirituele’ coach moedigde mij destijds aan om te stoppen met antidepressiva en vooral niet te luisteren naar artsen, psychologen en psychiaters.
‘Hoogsensitief’ was zijn diagnose en bij hem was ik in goede handen. Uiteraard moest zijn schoorsteen ook roken en na maandelijks braaf te hebben geluisterd naar zijn 1,5 uur durende monoloog over de energetische veranderingen op deze aardbol, rekende ik netjes een aanzienlijk bedrag af en voelde ik mij een aantal uren als herboren. Mijn klachten werden namelijk door hem wel herkend, erkend en er was een oplossing. Althans, zo hield deze coach mij dit drie jaar lang voor. Van een oplossing van mijn klachten was helaas geen sprake.
Ik begon in zijn denkbeelden te geloven en was er heilig van overtuigd dat ‘illuminatie’ bestond, dat ik en engel was en dat het leven niet echt was. Wetenschappelijke diagnose: overprikkeling, derealisatie, waanideeën en randpsychotisch.
Het keerpunt van mijn leven was zijn briljante idee om te stoppen met antidepressiva na jarenlang gebruik, om zo beter tot mijn gevoel te komen
Aangezien ik dan beter kon ‘doortrillen’ naar een hoger energetisch level. Rob Geus zou zeggen ‘man man man’. Hoe hopeloos ik was destijds in mijn zoektocht naar een diagnose en oplossing, blijkt wel uit het feit dat ik zo lang naar hem heb geluisterd. In 2014 was ik dan ook letterlijk geen stuiver meer waard. ‘Zet mij maar bij het grofvuil, de staat van ontbinding is in gang gezet.’
Leeg, kapot, stuk, lichamelijk en geestelijk uitgeput, door maanden van niet slapen, veel koffie, veel roken, extreem ondergewicht, veel conflicten en een intens sociaal isolement en uiteindelijk randpsychoses en waanideeën.
Hoe kan een HBO afgestudeerde vrouw van 29, afkomstig uit een gelukkig gezin waarbij de ouders nog bij elkaar zijn, financieel stabiel, zelfstandig wonend en met een fijne relatie zo ontzettend afglijden in het leven?
Als beginnende carrièrevrouw nog ontdekkende op de groene piste, loodrecht de zwarte piste af skiën zonder een enkel bochtje en ervaring?
Het ergste vind ik nog steeds; onder aan de piste zag het publiek mij al lang aan komen denderen. Vol verbijstering spraken zij met elkaar en wezen naar mij op de piste om er zeker van te zijn dat niemand dit moment miste. Hoe gênant was het, dat deze mensen mij niet hadden beschermd of gewaarschuwd? Waarom kwam niemand naar mij toe, toen ik beneden aankwam met de schrik in mijn ogen?
Het antwoord? Ik was niet meer te bereiken, voor niemand niet…
Michelle Vastiers is 32 jaar. Na het behalen van haar HBO opleiding heeft Michelle zich volledig gestort op haar carrière in de commerciële wereld. Na een aantal jaren succesvol te zijn geweest als senior consultant bij een groot uitzendbureau stortte haar leven in 2014 als een kaartenhuis in elkaar. Zij heeft een intensieve behandeling gevolgd bij de GGZ en werkt ondertussen weer gedeeltelijk bij haar oude werkgever.
Geef een reactie