Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Lotuslicht

José Smit schrijft onder de naam Lotuslicht op PsychoseNet. Ze kreeg op haar 49e haar eerste langdurige psychose met verlichtingservaringen

José haar leven is sindsdien enorm veranderd, ze leeft ze met psychoses en perioden in rustiger vaarwater.

Meer zien van Lotuslicht?

José maakte een opname op Facebook over haar psychose. Deze video is via deze link te bekijken. Ook is José te vinden op YouTube.

Dysthymie, leven met een zwart gat!

Leven met Dysthymie of depressie. José schrijft over haar langdurige perioden met somberheid. En over de hoopvolle weg naar zelfliefde.


Dysthymie of depressie, dat werd in het verleden vast gesteld. Het is nooit weg gegaan. Geboren in mijn kindertijd. Altijd al daar. Langdurige perioden met somberheid. Soms zwaardere depressies, Soms even opgetild naar happiness. Of ik ooit gelukkig was? Zelden. Meestal zat ik in het donker te wroeten, was gefascineerd door de dood en voelde leegte, verdriet, afstomping, desinteresse.

Rouw en verdriet

Naarmate ik nu ouder wordt, na de perioden met psychose, komt het iedere dag wel voor dat ik zie dat ik lijd. En dat ik geen oplossingen zie voor mijn lijden. Mijn lijden bestaat uit rouw, verdriet, desintegratie en afgescheidenheid, eenzaamheid en falen. Van: het zwarte schaap zijn en onbegrepen, niemand snapt me, via: ik ben geen lief mens, tot: ik ben afschuwelijk dik en lelijk.

Mijn hart voelen

Ik houd niet van bewegen en zit liever bevroren op de bank tot weten dat je jezelf verpest en kapot maakt door niet te kiezen voor wat goed voor je is. Het enige wat ik doen kon was bewuster worden, openen, mijn hart voelen en leven en dat is een poosje gelukt.

Ik lijd dagelijks

Dankzij mijn spirituele crises en kundalini kwam er meer bewustzijn in mijn denken en ervaren. Ik kon zien dat ik mijn gedachten en emoties nooit geweest ben. Dat ik alles wat mijn persoonlijkheid maakte nooit geweest ben. Toch lijd ik nog dagelijks aan die gedachten en emoties die pijn brengen en wonden openen. Ik zit er soms in en kan geen overzicht bewaren. Het is blijkbaar niet diep genoeg door gedrongen. Ik kan er geen afstand van nemen. Ook goed.

Acceptatie

Alles mag er zijn. Ik accepteer dat. Ik accepteer nu alles van mij. Zelfs mijn meest lelijke kanten. Zelfs mijn zelf-sabotage. Wanneer ik diep in mij zit heb ik pijn. En diep verdriet. Het gaat nooit weg. Het is altijd daar. Het zijn de wonden van voorheen. Ze aanraken betekent voelen.

Wanhoop en donkerte

Ik voel. Mijn hele leven lang voel ik hoe wanhoop en donkerte bij me hoort, hoe tranen bij mijn rouw horen, hoe bescherming omslaat in prikkelbaarheid en hoe verlies zo zwaar weegt, dat dragen ervan bijna onmogelijk lijkt. Mijn psychosen brachten veel verlies en een labeltje in de schizofrenie. God, wat ben ik veel kwijt geraakt! Ook mezelf, degene die ik was. Die is eraan gestorven.

Motivatie

Toch ben ik er nog, al is denken aan de dood een metgezel. Ik wil niks en moet niks, ik voel geen motivatie, ik ben klaar ermee. En toch ga ik door. Want er zijn nog die momenten. Momenten van geluk. Kortstondige flarden van genieten.

Denk je aan zelfmoord?

Denk je aan zelfmoord? Bel of chat met 113 Zelfmoordpreventie.
Dat kan 24 uur per dag. Bel 113 of ga naar www.113.nl.

Teleurstelling

Dat vind ik vooral in natuur. In mensen helemaal niet meer. Teleurstelling heeft me bitter gemaakt. Wrokkig en wantrouwig en zonder geloof. Alles bleek illusie. Maar ik geloof in het leven haar eigen levenskracht. In de geheimen van geometrie en quantum fysica. In instinct en het licht in het hart van ieder wezen.

Dysthymie of depressie

Ik heb het gezien. Soms ervaren. Daar tegenover staat de doodsdrift, de chaos, de verlating, de leegte, het gat. Een put om in te vallen, daar waar alles donker is. Ik leef ermee, ik ken niet anders. Dat is voor mij mijn dysthymie, depressie.

Innerlijk kind

Een manier van leven geschapen in mijn brein door mijn kind zijn. Mijn innerlijk kind. Het heeft zachtheid nodig en steun en heel veel liefde. Dat is het enige wat ik nog kan doen. Lief hebben. Ook als ik zo hard als staal ben en mijn verleden draag.

Liefde

Ik heb lief. Ik heb lief dat ik echter ben, met al mijn verrotting van binnen die gezien wordt door mij en langzaam naar buiten mag sijpelen in de hoop op begrip. Ik begrijp mij en heb mij daarom lief! De enige die zo van mij houdt ben ik. Ik weet wat liefde is. En daarom lijd ik. De wereld is vol oordelen en afwijzingen, vol haat en onkunde, vol dwang en gevangenissen.

Nooit meer gevangen in somberte

Ik laat mezelf nooit meer gevangen zetten. Daartoe moest ik mezelf bevrijden, mijn mind uitvogelen. Of dat gelukt is? Of ik er blijer door werd? Alles is veranderd en toch is er nog zoveel hetzelfde. Mijn somberte is niet vertrokken.

Zelfliefde

Toch staat er licht tegenover dat mij de weg wijst. Naar mijn hart, waar ik er helemaal mag zijn, onvoorwaardelijk, ookal ben ik nog zo destructief. Dat is liefde.

Meer lezen van José?

Heb je een vraag?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Wil je PsychoseNet steunen?

Wordt donateur en help ons om mooie projecten te realiseren.

Reacties

5 reacties op “Dysthymie, leven met een zwart gat!”

  1. Jose Smit

    Hai Mabel, ik kom zelden tegen dat mensen dat begrijpen. Het doet me goed een lotgenote te treffen. Ik hoop dat jij ook de lichte kant hebt om je er doorheen te slepen, in liefde Jose.

  2. Vlinder

    Hoi José, heb al veel gelezen van je, en heb enerzijds diepe bewondering voor je en anderzijds een ontzettend medeleven voor alles wat je heeft gevormd. Ik vind het onbeschrijfelijk wat jij hebt meegemaakt en nog doet.

    Toch vraag ik mij af, met al jouw kennis en ervaringen: ben je er ooit achter gekomen wat jouw levensdoel/levensmissie is? Waarom ven jij hier op aarde?

    Ik vraag dit omdat ik dat nog niet heb gelezen bij je, en misschien kan zo’n vraag een bijdrage leveren aan alles wat jij meedraagt.

    Ikzelf heb ook veel kennis, visie en inzichten gekregen, ook door mijn ‘lijden’, maar die vraag heb ik persoonlijk ook nog niet beantwoord gekregen….

    Lieve groet Vlinder 💖

    1. Jose

      Voor mij is dat vooral ook verbonden met de vraag: wie ben ik werkelijk? Dat staat ook meer in mijn boeken beschreven dan in de blogs op psychosenet, die veel meer bij het moment ervaren in het dagelijks leven horen en daardoor ook wisselend kwa stemming zijn. Ik zie mijn doel vooral als leidraad in het tot je ware zelf ontwaken en bewust worden. En nu ik ouder wordt zijn daarbij onmisbaar de kleine momenten van geluk. Eenvoud. Liefde. Vrede. Dat zijn ook weer doelen op zich voor mij. Datgene waartoe ik geboren ben is in mijzelf ontwaken. Dat zie ik zo voor allen. Ik heb geen speciale missie anders dan mijzelf te zijn. Mijn talenten helpen me daarbij. Zoals me schrijvend uiten. Dank voor je vraag. Liefs.

  3. Mabel

    Grotendeels herkenbaar stuk . Ben zelf in de jaren ’70 al overleden en dat deed ik zo goed, dat het niemand is opgevallen. Dystymie is n gevolg. En leven zonder illusies. Nou ja, leven …. overleven.

    Sterkte en groet?

    1. Ans Cornelissen

      Je beschrijft het heftig, klinkt niet fijn. Met de goede hulpverlener die heel veel geduld heeft, kom je tot leven. Ik had het lef ‘ en de hulpverlener ook’ om te gaan leven. Haptotherapie was en is helend geweest.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *