Luc worstelt al geruime tijd met een depressie. In deze blog deelt hij zijn persoonlijke ervaringen. Hij beschrijft hoe beweging en het ondernemen van activiteiten kunnen helpen bij zijn depressie, al blijft het een uitdaging. In de driedelige blogreeks ‘Leven met een depressie’ gaat Luc dieper in op deze strijd. Aan de hand van verschillende momentopnames, die hij zelf heeft vastgelegd, geeft hij een intieme kijk in zijn beleving.
Hardlopen en depressie
Vandaag wederom zonder plan wakker geworden. Toch besloten om gelijk de hardlopenschoenen aan te trekken en de dag dus lekker te beginnen. Rondje 6 kilometer in het zonnetje. Daarna nog even wat lichaamsoefeningen.
Ondanks dat ik de rest van de dag geen concrete planning heb, is een start als deze belangrijk en fijn. Het brengt me in een bepaalde moed van actie ondernemen en iets doen. We hebben immers al een fysieke actie ondernomen, waarbij de energie letterlijk gaat stromen.
Het belang van bewegen
Running therapy is veel onderzocht op het gebied van depressie en schijnt grote positieve effecten te hebben. Zelf merk ik dat ik me toch wel iets lekkerder voel als ik in ieder geval een ronde heb hardgelopen.
Doe ik dit ’s ochtends, dan verloopt de dag over het algemeen iets soepeler. Doe ik dit later op de dag, dan is het vaker een verplichting om mijn slechte dag toch nog een beetje recht te breien.
Waar ik mezelf vaak push om zo snel mogelijk hard te lopen, heb ik besloten dat het belangrijker is dat ik nu in ieder geval gewoon ga. Het tempo maakt niet uit. Zolang ik maar wat kilometers maak.
Want nogmaals, ik merk oprecht wel dat ik me er beter door voel. Het klinkt gek, maar ik heb op een dag meer energie als ik fysiek iets onderneem dan dat ik helemaal niks doe.
Dit is wetenschappelijk ook onderzocht, regelmatige lichaamsbeweging vermindert vermoeidheid en verhoogt je energieniveau. Toch zitten er ook vaak momenten bij dat ik van mezelf echt moet. Dan haal ik er minder voldoening uit. Conclusie, hardlopen helpt.
Happy hormones
Ieder mens heeft baat bij het ontvangen van feedback. Feedback van jezelf is daarin geloof ik het meest belangrijk. Bewust dan wel onbewust. Dopamine, serotonine en endorfine zorgen voor een reactie in je lichaam wat je daadwerkelijk gelukkig maakt. Dit trigger je door sport/beweging (voor zover ik hier verstand van heb).
Mijn negatieve gedachtes nemen zó de overhand, dat deze zogenoemde ‘happy hormones’ me maar weinig brengen. Alleen kort na de fysieke inspanning leidt het me even af. Vrij snel komen de gedachtes en de ontevredenheid weer teboven.
Een typische woensdag
Vandaag weer zo een dag. Ik wil niet te hard voor mezelf zijn, maar weet dat de dag beter start als ik een rondje hardloop. Dus, om half 10 de hardloop- schoenen aangetrokken en 6 KM hardgelopen.
Vervolgens een bakkie koffie en een spelletje met moeders en daarna op pad voor een boodschap. Daarna ben ik thuisgekomen, heb ik een broodje gemaakt en ben ik nu een stukje gaan schrijven.
Een ongeleid projectiel
Het voelt alsof ik leef als een ‘ongeleid projectiel’. Ik ben gewoon maar gaan werken bij een strandtent, zonder doelgericht eens te reflecteren en te onderzoeken wat ik leuk vind. Of wil gaan doen. Ik ben bij de strandtent gaan werken om de volgende redenen:
- Het is een bekende plek voor mij
- Het is fysiek werk, waar je niet veel bij hoeft na te denken
- Ik ben hier onder de mensen
- Het is grotendeels buiten
- Beweging krijg je hier genoeg
Ik begon in maart met therapeutisch schilderen en klussen voor het onderhoud van de strandtent. 3x per week, 4 uur per dag. Ik vond het vreselijk om te doen en wilde het liefst z.s.m. als ‘volle’ kracht aan de bak.
Ondersteuning bij verandering
Begin mei kon dat ook, maar om eerlijk te zijn maakte het niet veel verschil. Ik had weliswaar meer afleiding, maar aan mijn stemming veranderde niets. De dagen smolten aan elkaar en het lukt me tot op heden niet hier verandering in te brengen. Er gaat wél verandering in komen.
Hier heb ik wel hulp bij nodig, want op deze manier kan en wil ik gewoon niet meer verder. Er gaat geen dag voorbij waarin ik me niet voorneem om iets aan deze situatie te doen.
Maar het daadwerkelijk actie ondernemen, dat ontbreekt. Ik kan wel hardlopen, sporten en dagelijkse activiteiten doen. Daad bij woord voegen om een concrete invulling te geven of zingeving te vinden, dat lijkt echter te veel gevraagd.
Het is en blijft een zoektocht
Ja, ik neem dat mezelf kwalijk. Het voelt tegenstrijdig, want aan de ene kant kan het veranderen van mijn daginvulling ervoor zorgen dat ik me weer beter ga voelen.
Als je wat anders gaat doen, dan kan er door die verandering meer
energie gaan stromen en kan ik me beter gaan voelen. Anderzijds, zodra ik me weer beter voel, dan kan ik die dag invulling ook weer makkelijker fixen. Dus wellicht eerst daarvoor zorgen? Ik weet het gewoon niet.
Het is een zoektocht. En geen makkelijke. Enfin, we blijven ons best doen.
Vroeg of laat veranderd deze situatie. En dan ben ik vast blij dat ik zo een lastige tijd heb doorstaan.
Nog meer lezen over Depressie?
Wil je de andere blog van Luc lezen?
- (Link naar de andere blog)
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Denk je aan zelfmoord?
Denk je aan zelfmoord? Bel of chat met 113 Zelfmoordpreventie.
Dat kan 24 uur per dag. Bel 113 of ga naar www.113.nl.
Geef een reactie