Luc worstelt al geruime tijd met een depressie. In deze blog deelt hij zijn persoonlijke ervaringen en beschrijft hoe het voelt als er geen doel of plan lijkt te zijn in zijn leven. In de driedelige blogreeks ‘Leven met een depressie’ gaat Luc dieper in op deze strijd. Aan de hand van verschillende momentopnames, die hij zelf heeft vastgelegd, geeft hij een intieme kijk in zijn beleving.
Wakker zonder doel of plan
Vandaag ben ik vrij en heb ik, op een afspraak met mijn neef na, niks gepland. In het normale leven vond ik dat soort dagen heerlijk. Maar nu doen ze me niet goed. Ik blijf liggen in m’n bed tot 10:00, weer klokje rond geslapen, en kom eruit zonder te weten wat ik ga doen.
Het kijken van een serie of benen languit op de bank is iets dat ik moet verdienen. Als ik dat nu ga doen, dan oordeel ik gelijk dat, dat slecht is. De energie om een ronde te gaan hardlopen, dat heb ik niet voel ik. Wat ga ik vandaag in godsnaam doen?
Een balans vinden
Dit soort dagen heb ik vaker en het is nu van belang dat ik een balans hierin ga vinden. Want af en toe even niks doen is zo slecht nog niet. Maar het hebben van een bepaalde structuur op een dag is beter dan dit? Omdat het voelt alsof ik stilsta doen dit soort dagen me extra slecht.
Gelukkig zijn mijn moeder en zusje vandaag vrij en ben ik niet alleen thuis. Dat zou het nog even aandikken. Doordat ik niks gepland heb is er ruimte voor mijn gedachten om op de vrije loop te gaan.
Momenteel heb ik geen groter doel of plan in het leven. Ik bevind me niet in het maatschappelijke plaatje als student, werknemer, o.i.d. Het voelt voor mij ook niet dat ik legitiem ziek ben. Wat wil zeggen dat ik door ziekte iets echt niet kan.
Kleine stappen nemen
Al met al, ben ik het niet waard? Ik ben mislukt. Of in CGT-Taal: Ik merk dat ik de
gedachte heb dat ik mislukt ben… Het belangrijkste is dat ik niet opgeef. Elke stap, hoe klein ook, kan bijdragen aan verandering. Vriendelijk en niet te streng zijn voor mezelf.
Dus ik neem me voor om straks een wandeling naar het dorp te maken en even over de markt rond te lopen. Een podcast van Eckhart Tolle zet ik dan op en wie weet vertelt deze verlichte man mij nog iets wat me een duwtje in de rug geeft. En verder? Dat zie ik wel. Want een dag helemaal volstampen neigt weer naar het andere uiterste…
De impact van geen daginvulling
Een van de vreedzaamste katalysatoren op het gebied van depressie is het hebben van geen dag invulling/werk. Althans, dat is wat ik nú denk. Iedereen voelt zich toch enigszins nuttig zodra hij/zij (vrijwillig) werkt, studeert o.i.d.
Te veel doen of te weinig doen?
Afgelopen tijd heb ik drie dagen per week op het strand gewerkt. Dit was niet zo denderend als dat ik dat voor mijn depressie ervaarde. Maar het is altijd beter dan niks. Ik ervaar nu in levenden lijve hoe zwaar het is om zo een lege agenda te hebben. Veel zwaarder dan een overvolle agenda waar je hoopt dat er meer tijd in een dag zit.
Er is zo enorm veel tijd voor piekergedachten om de overhand te nemen en zo de depressie in stand te houden. Ik heb het idee dat je zeker niet 80 uur per week moet gaan werken, maar het is zo belangrijk om een bepaalde invulling te hebben. Op deze manier verder is echt niet te doen.
Een negatief zelfbeeld
‘Vrij zijn’ ervaar ik nu ook totaal niet als lekker. Ik ben continue op zoek om de tijd in te vullen. Daarom ben ik nu ook vastberaden om (lekker) 4 dagen per week te gaan werken. Het maakt niet zo zeer uit wat ik ga doen, als ik maar iets doe. Werkloos zijn beïnvloed mijn zelfbeeld enorm, daarnaast ervaar ik nog veel erger een gevoel van nutteloosheid. Het is echt tijd om hieraan te gaan werken.
Ook heb ik steeds het idee dat er meer in mijn mars zit dan wat ik afgelopen tijd doe. Dit neem ik mezelf dus enorm kwalijk. Het werk dat ik op het strand verrichte, voelde zo zinloos. Er ging bijna geen week voorbij dat ik mijn moeder niet huilend opbelde, omdat ik echt niet meer wilde.
Anders willen doen
Het MOET anders. Anders word ik niet oud. Ik kan niet meer. ‘Loop ik weer op dat strand te zwoegen. Wat gebeurt er toch?’ Mijn gezichtsuitdrukking zei genoeg. Bizar wat een verschil met het voorgaande jaar. Toen omschreef ik mijn werkplek nog als het mooiste kantoor van Nederland, lekker buiten op
het strand… Het is alsof ik een zwarte depressieve bril op mijn kop heb, van waaruit ik alles negatief en absoluut benader.
François de Waal omschrijft dit ‘hebben van geen werk/invulling’ ook duidelijk in zijn ervaringsboek. Aangevuld met quotes en onderzoek van professionals wat voor een impact het hebben van geen werk/invulling heeft. Doet me enigszins pijn om dat nu te lezen, maar er zit wel een kern van waarheid
in…
Nog meer lezen over Depressie?
Andere blogs in de reeks ‘Leven met een depressie’ lezen?
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Denk je aan zelfmoord?
Denk je aan zelfmoord? Bel of chat met 113 Zelfmoordpreventie.
Dat kan 24 uur per dag. Bel 113 of ga naar www.113.nl.
Geef een reactie