Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Levensgevaarlijk spul – ervaring(en) met medicatie

blog- levensgevaarlijk spul

Hallo, ik ben een man van 43 jaar. Vanaf mijn 18e ben ik in behandeling in de psychiatrie. Ik zal uitleggen waarop ik de titel van mijn stuk “levensgevaarlijk spul” baseer. Het zijn mijn eigen ervaringen.

Trigger warning: In deze blog wordt gesproken over zelfmoord en zelfmoordgedachten door medicatie.

Een tijdje geleden ben ik zelf mijn medicatie gaan afbouwen. Ik slikte haldol 5mg (antipsychotica), lithium 1200mg (stemmingsstabilisator), quetiapine 1200mg (antipsychotica), en clomipramine 225mg (antidepressiva). Afbouwen op eigen initiatief komt vaak voor in de psychiatrie. Het hoort bij het ‘ziektebeeld’. Als het goed gaat, gaan mensen afbouwen. De vele bijwerkingen spelen ook een grote rol. De medicatie is ook erg ongezond, je levensverwachting is namelijk 10 jaar korter.

Het afbouwen van de clomipramine en haldol ging erg goed

Ik voelde mezelf echt veel beter en er waren veel minder bijwerkingen. Na het afbouwen van de quetiapine en lithium ging het mis. Ik kwam voor de 7e keer in een psychose en werd weer opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. In mijn psychose had ik een waan, ik dacht dat alle medewerkers uit de psychiatrie tegen mij waren en zag ze als vijand. Ik kon daardoor geen fatsoenlijke gesprekken met ze voeren. Toen werd er een spuit cisordinol gezet en zo kwam ik uit mijn psychose.

Door de vele vervelende bijwerkingen zoals stijve spieren, moeite met lopen, trillende armen en benen, ben ik later overgestapt op de voor mij bekende pillen quetiapine 800mg en lithium 1100mg. Na de psychose kwam ik in een depressie terecht. Dit komt erg vaak voor omdat een psychose een zware aanslag is op je hersenen. Je moet daarvan psychisch herstellen.

Tegen mijn depressie kreeg ik het zware antidepressivum nortrilen 150mg. Ik werd nog veel depressiever, en lag weken op bed. Ik moest veel huilen, praatte bijna niet meer, en ik kon mezelf niet goed verzorgen. En erger nog, ik werd suïcidaal. Ik dacht veel aan de dood en was met euthanasie bezig.

Levensgevaarlijk spul

Samen met mijn familie probeerde ik van die medicatie af te komen. We hadden veel gesprekken met de artsen, maar we konden ze niet overtuigen. Ik heb de medicijnen fake ingenomen en ze in mijn zak gedaan. Daarna heb ik de nortrilen door de wc gespoeld en de rest ingenomen. Ook heb ik geweigerd om ze in te nemen. Dat leverde flinke discussies op. Maar de artsen bleven toch pushen om ze te gebruiken.

De inwerktijd zou 6 weken zijn en de bijwerkingen zouden daarna verdwijnen. Dat klopt overigens niet, want ik heb meerdere mensen op mijn afdeling en op het psychiatrische zorgpark gesproken die al maanden tot jaren hetzelfde medicijn/andere antidepressiva gebruikten en nog steeds dezelfde nare klachten hadden als ik. Ik hoop toch echt niet, dat zij hun gedachten om gaan omzetten in daden. Het zelfmoordcijfer is al hoog genoeg in de psychiatrie
Ik had dus eigenlijk meteen moeten stoppen met nortrilen toen ik die akelige bijwerkingen kreeg. Ik vind het erg vreemd dat de artsen toen niet naar ons geluisterd hebben of zelf op dat idee zijn gekomen.

Contacten op het zorgpark

Ik was opgenomen op het grootste psychiatrische zorgpark van Nederland. Had vrijheden om daar rond te lopen en had zodoende veel contact met mede cliënten. Ik kwam bij ontmoetingsplaatsen en op verschillende open afdelingen.

Op de dierenweide van het zorgpark, waar ik vrijwillig werk heb ik ook veel mensen ontmoet. Hier werken veel ex-cliënten. Ik bevond me in het centrum van de psychiatrie. Wat een voordeel was, is dat mijn moeder al jaren regelmatig op het zorgpark komt, om gewoon bij te kletsen met de cliënten en ze te steunen, zei kent daar dus erg veel mensen. Mijn moeder kwam me vaak opzoeken om te gaan wandelen op het zorgpark. En zodoende heb ik ook veel cliënten gesproken.

Tijdens het gebruik van nortrilen, ben ik bij het spoor gaan kijken, om te kijken hoe ik ongezien het spoor op kon komen. Ik had het idee om 5 doosjes paracetamol te halen en in te nemen. In die tijd heb ik zelfs 2x mijn pols door gesneden. Ook heb ik toen een overdosis van 60 pillen ingenomen. Tijdens verlof thuis was ik even alleen en heb ik de medicijnenkast opengebroken.

Die had mijn vrouw voor de zekerheid afgesloten. Ik heb toen de hele voorraad die ik had voor mijn psychische problemen ingenomen. Later kwam mijn vrouw er achter en heeft ze de afdeling gebeld, zij besloten om meteen de spoedambulance te bellen. Die kwam net op tijd en ik heb zodoende 3 dagen op de IC in het ziekenhuis gelegen. Ik kon zelf niet meer ademen, lag aan de hartbewaking en werd in coma gehouden. Ik mag heel blij zijn dat ik nog leef.

Stoppen met Nortrilen

Toen ik weer terug op de afdeling kwam, stonden er meteen 2 psychiaters op mijn kamer om me op te halen voor een gesprek. Ze hadden gehoord van mijn poging en vroegen mij of ik wel door wilde gaan met het antidepressiva nortrilen, ik zei nee ik wil er absuluut niet mee doorgaan. Dat was gelukkig geen probleem. Ze waren er nu eindelijk toch wel achter, dat nortrilen geen goed medicijn voor me was. Best raar dat ze zelf niet gezegd hadden, we stoppen ermee.

Ik ben toen alleen verdergegaan met de quetiapine 800mg en lithium 1100mg. Binnen 2 dagen was ik van de ernstige bijwerkingen van de nortrilen af. Ik was niet meer depressief en suïcidaal, lag minder op bed, ging meer praten, ik was gewoon weer gelukkig. Toen het 4 weken goed met me bleef gaan, mocht ik weer naar huis. Ik ben in totaal 12 weken opgenomen geweest. De medicatie die ik nog slik, blijf ik slikken. Daar heb ik ook wel wat bijwerkingen van, maar dat is helaas niet anders. Als ik daarmee stop, kom ik weer in een psychose terecht. Dat heb ik immers zelf ondervonden.

Pas op met sommige antidepressiva

Het kan levensgevaarlijk spul zijn. Je kunt er ernstige bijwerkingen van krijgen. Meerdere mensen die ik sprak, met verschillende soorten antidepressiva, waren suïcidaal en hadden soms plannen om euthanasie aan te vragen. Sommigen hadden dat zelfs al gedaan. Ze hadden soms ook al meerdere zelfmoordpogingen achter de rug. Ik voel me erg betrokken bij deze mensen, omdat ik het zelf ook heb meegemaakt.

Deze mensen waren zo open over die persoonlijke dingen, omdat ik eerst mijn verhaal had gedeeld. Ze zagen eerst niet in dat de antidepressiva het probleem zouden kunnen zijn. Ik heb zelf ervaren dat het wel zo kan zijn. Ik sprak ook veel cliënten die e.e.a. al wisten en daarom al gestopt waren.

Wat nog erger is, is dat ik van mijn moeder en van andere mensen gehoord heb, dat er nog veel meer cliënten zijn met de klachten suïcidaliteit, zelfmoordpogingen en euthanasie behoefte. Als ze maar niet aan een antidepressivum zitten met die afschuwelijke bijwerkingen. Ik ben er bang voor dat het bij een gedeelte wel zo is. Misschien is dit ook wel een gedeeltelijke verklaring voor het hoge zelfmoordcijfer in de psychiatrie. De psychiatrie zou hier wel iets mee mogen gaan doen. Bij deze klachten zouden ze toch best kunnen proberen om het betreffende antidepressivum helemaal af te bouwen. Is in ieder geval de moeite waard lijkt me.

Soms wel baat bij antidepressiva

Het is wel zo dat ik ook mensen gesproken heb die wel baat bij hadden bij een antidepressivum. Ze hadden weinig last van bijwerkingen en voelden zich prima. Dat komt zeker ook voor, maar ik maak me ernstige zorgen over de cliënten die dezelfde klachten hebben als ik had.

Ik ben erg geschrokken van alle verkregen informatie, maar ben blij dat het nu goed gaat. Het op eigen initiatief afbouwen heeft een hoop ellende opgeleverd, maar ook een heel belangrijk positief ding. Ik ben van de clomipramine en haldol af. Daardoor voel ik me veel beter.

Waar ik ook enorm blij mee ben is dat ik ook nog van de nortrilen af ben gekomen. Ik heb geen last meer van die levensbedreigende bijwerkingen. Als ik dat medicijn moest blijven slikken, had het zomaar eens fout kunnen aflopen. Ik heb het volste vertrouwen in een mooie toekomst, met een stabiele psychische gezondheid. Ik ben benieuwd naar uw reactie.


Meindert zit sinds zijn 18e in de psychiatrie en heeft het nodige meegemaakt. Vooral Nortrilen vindt hij levensgevaarlijk spul.

Foto creative commons (Piqsels)

Meer lezen over medicatie?

Welke soorten medicatie zijn er?
Stemmingsstabilisatoren
Verantwoord medicatie afbouwen met taperingstrips

Heb je een vraag over medicatie of medicatie afbouwen?

Stel je vraag aan een expert van PsychoseNet!

Reacties

13 reacties op “Levensgevaarlijk spul – ervaring(en) met medicatie”

  1. Maartje

    Dank voor het plaatsen , dat het levensgevaarlijk spul is kan ik beamen . Het gebruik en afbouw van Venlafaxine een Antidepressiva heeft mij bijna mijn leven gekost . Foute adviezen voor afbouwen , suïcide poging , vreselijke bijwerken etc . Het taperen (afbouwen) moet anders . Dat kan een jarenlang proces zijn . Max 10% hyperbool taperen ( vab hog naar laag ) . Met minstens 4 weken stabilisatie. Zie taperingsstrips.
    Psychiaters en artsen weten er nog veel te weinig van . De meeste psychofarmaca maskeren het onderliggend probleem . Daar kan beter aan gewerkt worden . WorldTaperingDay is opgericht om mensen te ondersteunen bij het veilig afbouwen van hun medicatie . Laten we hopen dat de GGZ , artsen en Psychiaters gaan inzien dat ze mensen duidelijk gaan informeren wat betreft de gevaren , bijwerkingen en het veilig en verantwoord afbouwen van alle psychofarmaca .
    Dan zal het zelfmoord cijfer ook dalen . Neem cliënten serieus en luister naar wat zij vertellen . Zij zijn degene die het aan den lijve ondervinden .

  2. Isa

    Mooi artikel. Ik wens je veel succes. Groetjes.

  3. Meindert

    Beste ron, het klopt ook dat er clieenten zijn die wel baat bij hebben. Ik maak me alleen zorgen om de mensen die er wel afschuwelijke bijwerkingen van krijgen. Het gaat je goed hou zo vol gr meindert

  4. Meindert

    Hoi mieke, fijn dat het nu goed met je gaat. Doordat ik de helft van mn medicatie kwijt ben gaat het met mij ook erg goed. Ik hoop dat jij tzt ook verder mag afbouwen. Je knapt er echt van op. Fijne dag gr meindert

  5. Ron

    Ik heb de afgelopen 30 jaar 3 keer een zware depressie gehad. Bij de laatste depressie ben ik vrijwillig 3 maanden opgenomen geweest, omdat ik suïcidale gedachten had en het thuis (appartement op de 11e verdieping) te gevaarlijk werd.

    Iedere depressie is behandeld met een combinatie van antidepressiva en therapie. Tussendoor heb ik steeds afgebouwd en had ik jaren lang geen depressie. Mijn laatste depressie dateert van 2015 en nu slik ik nog steeds het antidepressivum nortrilen in generieke vorm (nortriptyline).

    Ik heb gemerkt dat ik sommige antidepressiva slecht verdraagt en daar heel nare dromen van kreeg met allerlei nare bijwerkingen. Maar ook antidepressiva waar ik goed op reageer. Ik reageer dus weer heel goed op nortrilen. Door de nortrilen kwam ik juist weer bij mijn gevoel en werden mijn mijn gedachten weer rustig zonder ernstige bijwerkingen.

    Hoe iemand reageert op antidepressiva is slecht te voorspellen, ook voor psychiaters. Zij maken een beredeneerde keuze. Wat ik wel heel belangrijk vind is eerlijke informatie over bijwerkingen en risico’s, maar ook van mogelijke positieve werking. En dat de keuze om wel of niet met een middel te stoppen een shared decision is tussen psychiater, patiënt en naastbetrokkenen. En een 2e plan, een noodplan, voor als de overgang naar andere depressiva meer negatieve als positieve effecten heeft.

  6. Mieke

    Hoi Meindert, dank voor het delen van je verhaal. Ik heb zelf ook nortrilen en hoop er ooit nog vanaf te komen vanwege bijwerkingen die mij niet bevallen (gewichtstoename) maar dat valt in t niet bij wat jou is gebeurd. Ik had zelf nare ervaring met sertraline. Daardoor ben ik ook doorgedraaid en opgenomen.
    Ik kijk positief naar de toekomst. Het gaat goed met me en ik kan nu veel betekenen voor andere cliënten. Dat is dan de positieve draai die ik eraan probeer te geven zodat het allemaal nog ergens goed voor is geweest. Ik wens je alle goeds!

  7. Koen Tesselaar

    Man, 57 jaar, autisme (Asperger), gewenst en gewaardeerd kind, goede verhoudingen met beide ouders, echter de grootste moeite met “aarden”, nergens “echt” menselijk contact, HSP, en de problemen kwamen kort voor de puberteitsjaren leven in een permanent “vacuüm” met alle vormen van eenzaamheid die daarmee ge – paar – d gaan. Houd alle gesprekken in vredesnaam op neutrale niveaus, elke vorm van emotie tonen wordt direct keihard afgestraft. Dus je ontwikkelt je tot de “vredelievende binnen vetter”, gaandeweg stapelt alles zich dwars door elkaar op, de kruik die te water gaat totdat.

    Dat was 27-2-2009, codewoord AUTISTISCHE MELT – DOWN.

    Algeheel, totaal en voor 100% psychisch en fysiek VOLLEDIG INGESTORT.

    Hal dol per die datum, onderzoek uitkomst Asperger. Diagnose op 43 jarige leeftijd, vakliteratuur leerde tal van zaken die best 33 jaar EERDER waren meegegeven. Echter Asperger zou eerst 1981 onder de aandacht komen en het zou NOG eens 10 jaar duren voor algemeen onderkend.

    Je krijgt 2 jaar begeleiding van een team dat hiervoor is opgeleid en geëquipeerd, echter dan word je geacht al je zaken hebben opgelost, ga je over naar periodiek wisselende generieke behandelaars – net tegen de tijd dat een behandelaar met een wekelijks bezoek van 45 minuten jouw beeld met enige volledigheid en accuratesse in beeld heeft is het HUP – rayon – her indeling, of je wordt overgeplaatst naar een ander team, kun je weer van 0 af aan beginnen met alle context van hetgeen er in je EPD is vermeld. (en krijg daar maar eens INZAGE in…).

    ALLE medicatie is slechts SYMPTOOM bestrijding, geen enkel medicament neemt 1 OORZAAK weg, de psychiatrie kan je BEHULPZAAM zijn maar 99% moet je helemaal ZELF doen.

    Moet overigens de psychiatrie wel mijn welgemeende DANK uitspreken voor alle INZICHTEN die “ondergetekende” daar mocht opdoen.

    Aan de inhoudelijke KENNIS ontbreekt het geenzins.

    Maar hoe is het met de BELANGEN gesteld…

    Van het BEDRIJF en de BEDRIJFS BELANGEN.

    Want nu komt het.

    Zelfs MET die OFFICIËEL AFGEGEVEN DIAGNOSE…

    Want het KERN PUNT wordt inmiddels bijna 10 volle jaren al met enige regelmaat aangekaart…

    Autisten ZELF een relatie laten aangaan voor fysieke intimiteit is immers als van een rolstoel gebruiker EISEN de wenteltrap naar de zolder te gebruiken, terwijl IEDEREEN ELDERS een SNELLIFT ter beschikking staat…

    Dan wordt alle DIALOOG plotsklaps afgekapt, kan men “niets” voor je doen en wordt het STILAAN OORVERDOVEND STIL…

    Nu heeft ONDERGETEKENDE zelf 32 jaar bij de overheid gewerkt, de laatste 20 jaar kregen wij steeds STRIKTERE INSTRUCTIES onder gelijktijdige uitrol van EEN ANGSTCULTUUR.

    Speel met de gedachte dat dit een weid verbreid fenomeen moet zijn.

    Men vertelt ons ENKEL datgene het MEEST MINIMALE wat – te – weten.

    ONWETENDHEID = een VERDIEN MODEL.

    Wens iedereen die met psychiatrische problematiek kampt alle steun en sterkte toe, dat er meer gekken BUITEN dan BINNEN gesloten inrichtingen rondwandelen is ondergetekende inmiddels wel helder geworden.

    Wat die mensen meemaken mag dan niet – rationeel verklaarbaar zijn, dat iets niet even onder woorden te brengen is wil NIET zeggen dat het daarom niet minder EXISTENTIËEL is.

  8. FAY

    De belangrijkste oorzaak van de hoge zelfmoordcijfers onder psychiatrisch patiënten is het schrijnend gebrek aan effectieve behandelingen, zowel wat betreft de pillen als de therapieën.

    1. Meindert

      Mee eens fay

  9. Roos

    Wat een vreselijke lijdensweg en gelukkig leef je nog, hopelijk kun je de tijd nemen om verder te herstellen.

    De een knapt heel erg op van antidepressiva en dat wil dan toch iedereen. Maar anderen komen van de regen in de drup. Het zou zoveel schelen als je dat van tevoren kunt voorspellen. Maar we weten nog niet eens wat we allemaal niet weten überhaupt. En als het bekend is, is er vaak geen tijd om dit in kaart te brengen. Of geen prioriteit?

    Ik smachtte zelf ook naar me beter voelen met gewoon een pilletje. In hoge nood neem je misschien ook makkelijker risico’s, maar de meeste mensen kennen de risico’s vooral niet. De gevolgen zijn echter niet mals als het verkeerd aanslaat, ook al is het niet zo duidelijk als bijvoorbeeld een allergische reactie.

    1. Meindert

      Beste roos dank voor je reactie, ik ben momenteel goed aan het herstellen. Anti depressiva hebben erg nare bijwerkingen voor een hoop mensen. Het gaat je goed gr meindert

  10. Meindert

    Beste roos, wat naar allemaal. Gelukkig dat we er nog zijn. Ik voel me nu goed, maar leef enorm mee met de mede clieenten die er middenin zitten. Gr meinderr

  11. Roos

    Ja de psychiatrie kost levens.
    Mijn moeder deed een suicidepoging toen ik 13 jaar oud was
    Zelf heeft het in mijn 20erjaren tgv medicatie voor een niet kloppende diagnose ook bijna mijn leven gekost. Lithiumvergiftiging,hartklachten en medicatie die als bijwerking angsten veroorzaakte erbij leiden tot een bijna fatale afloop.
    Het ziektemodel en denken en de taal in de DSM is heel fout, wat worden mensen geproblematiseerd
    https://youtu.be/6JPgpasgueQ

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *