Ik las pas een nieuws artikel van Jim van Os over liefde en begrip en dat dat wellicht wel belangrijker is dan medicijnen.
Graag wilde ik dat bevestigen! Ik ben het daar helemaal mee eens. In mijn eerste psychose 15 jaar geleden ging het heel slecht met mij. Ik woog nog maar 49 kilo (nu 71 kg). En ik wilde niet eten en drinken. Ik zat in de isoleercel en dat was niet best. Ik weet alles nog!
Er kwam ineens een verpleegkundige naast me zitten
Ze ging met me praten. Dat deed niemand. Ze zei heel rustig en lief dat ik heel ziek was en dat ik iets moest eten en drinken. En toen hoorde ik een stem die zei toe maar drink dat bekertje maar op (ze hield een beker voor me).
En daarna kwam ik langzaam uit de psychose! Als die vrouw dit niet had gedaan weet ik niet hoe het was afgelopen! Ik wilde dit even delen. Wellicht hebben andere mensen er wat aan. Er is te weinig aandacht voor vind ik. Ik word er wel verdrietig van. Fijn dat er mensen zijn als Jim van Os die de discussie aangaan!
Laura (pseudoniem) heeft een psychose doorgemaakt en bevestigt de woorden van Jim van Os over het belang van liefde en begrip.
foto zelf gemaakt door de auteur
Meer lezen?
Geef een reactie