Marijn vertelt dat hij is afgekeurd. Hoewel hem niks tekort komt in materiele zin, mist hij het wel dat het door zijn psychische kwetsbaarheid het moeilijk is om vaste activiteiten te hebben. “Ik zocht vrijwilligerswerk. Maar elke keer mislukte dat, omdat ik weer manisch/psychotisch werd”.
Tijdens mijn laatste opname werd ik gebeld door de keuringsarts van het UWV. Hij vroeg me hoe het met mij ging. Ik vertelde hem dat ik weer opgenomen was, omdat ik weer manisch/ psychotisch was geworden. De arts moest beoordelen of ik in aanmerking zou komen voor een IVA-uitkering. Deze krijg je als je voor 100 procent wordt afgekeurd. Het werd een kort gesprek, want de arts trok al snel de conclusie dat een IVA-uitkering zou worden toegekend. Bij een dergelijke uitkering krijg je 75 procent van je oude loon. En ik had bij de gemeente Diemen een goed salaris. Dus ik heb een prima uitkering.
Begin dit jaar had ik weer behoefte aan een huisgenoot
Ik voelde me eenzaam en kon wel wat reuring gebruiken. Daarvoor heb ik geen geluk gehad met tijdelijke huisgenoten. In manische/ psychotische perioden kwam ik altijd een problematisch iemand tegen, die ik wilde helpen met onderdak. Dit liep altijd uit op een fiasco. Met een persoon ging het wel goed. Hij bouwde mijn huis vol met spullen, maar hij was heel erg gezellig. Totdat ik weer in een zware depressie terecht kwam en alleen thuis wilde zijn. Maar eind februari vorig jaar plaatste ik een advertentie op kamernet.nl. De eerste reactie was van een vrouw. We hadden een leuk kennismakingsgesprek. En we spraken af het gewoon te proberen. Ze gaf aan dat dat haar hobby koken was en dat ze het fijn vond om voor mensen te zorgen. Dat heb ik geweten! Er wordt elke dag heerlijk voor me gekookt. Ze maakt een gezond ontbijt en een voedzame lunch. Ik word helemaal in de watten gelegd en hoef alleen de afwas te doen en de vuilniszak te verschonen. En ze betaalt ook nog huur.
Door mijn IVA-uitkering en de huur heb ik 50 euro per dag te besteden
Dat is een fors bedrag. Eens in de twee weken komt de schoonmaker. Wat een luxe is dat! Anders gezegd, ik hoef me geen zorgen te maken over mijn financiën, er wordt gekookt en het huis wordt schoongehouden. Ik bevind me in luilekkerland. Heerlijk zou je zeggen, lekker niks meer te hoeven doen, maar de werkelijkheid is weerbarstiger.
In 2008 ben ik ziek geworden. Tijdens een reis naar India werd ik zwaar psychotisch. Ik had met zoveel plezier gewerkt als beleidsmedewerker Ruimtelijke Ontwikkeling bij de gemeente Diemen, maar op basis van de Wet verbetering poortwachter heb ik er nog drie jaar moeten werken. De Wet verbetering poortwachter gaat de strijd aan met langdurig verzuim door ziekte. Deze wet verlangt dat werkgever en werknemer zich samen met arbodienst of bedrijfsarts inspannen om de getroffen werknemer zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen.
Maar dat werken ging voor geen meter meer
Steeds viel ik weer uit. In 2011 viel definitief het doek. Het was een opluchting, maar wat moet je dan doen met al die vrije tijd? Ik zocht vrijwilligerswerk. Maar elke keer mislukte dat, omdat ik weer manisch/psychotisch werd. Ik heb me daarna gestort op het schrijven. Elke keer als ik hypomaan was had ik de smaak te pakken. Ik heb heel wat geschreven. Alleen als ik somber werd ging het schrijven niet meer. En dit jaar kwam er door de bijwerkingen van de medicijnen nog een probleem bij. Ik trilde als een gek en kon daardoor niet meer typen. Maar dat probleem is opgelost door het slikken van magnesium.
Op dit moment ben ik een beetje somber
Ik merk dat het schrijven me niet makkelijk af gaat, maar ik probeer het toch. En als ik een stuk af heb ben ik blij. Dan word ik weer iets actiever en kom ik van de bank af. Dan ga ik met plezier een stukje wandelen en kan ik meer genieten van musea.
Want niks te doen hebben vind ik verschrikkelijk. Luilekkerland? Ik kan ervan genieten als ik wat te doen heb overdag.
Geef een reactie