In de periode dat ik een tiener was had ik het moeilijk met mijzelf en mijn omgeving. Ik was depressief en angstig en bovendien erg gesloten. Ik vond het heel moeilijk om over mijn gevoelens te praten en was getraumatiseerd door ingrijpende ervaringen. Een effectieve uitvlucht voor mij bleken mijn fantasie en mijn dromen. Ik hield van lezen en volledig wegduiken in een boek.
Ik ontdekte dat alcohol een positief effect op mij had. Zo voelde ik mij ongeremder, werd ik vrolijker en ging ik geregeld los buiten de deur. Ook de muziek waar ik naar luisterde werd mooier en wist mijn stemming te verbeteren in combinatie met de fles wijn. Ik had alle ruimte en tijd om mij te buiten te gaan in het drinken, want school en dagbesteding had ik niet meer. Het was in de tijd dat beschermd wonen je nog alle vrijheid gaf je dagen in te delen.
Alcohol gaf op een gegeven moment niet meer voldoende plezier en rust, dus dook ik in de verdovende en opwekkende middelen: wiet, pillen en snuiven
Het maakte mij niet zoveel uit wat het was, als het mij maar van de wereld bracht. Het was één grote vlucht van de nare werkelijkheid en van mijzelf. In het begin was het effect – en daar lieg ik niet over – zeer prettig en bevrijdend. Mijn fantasie en verbeelding werden geprikkeld en ik zag mooie dingen en veel schoonheid. Regelmatig versterkte ik dat effect door het bos in te gaan, een rustig en verborgen plekje te zoeken om de beelden die kwamen alle ruimte te geven te ontstaan. De bladeren kregen de prachtigste kleuren en veranderden in een nieuwe, niet bestaande wereld. In mijn beleving duurden deze momenten eindeloos, al waren ze in werkelijkheid waarschijnlijk niet langer dan tien minuten.
Toen kwamen de stemmen
Het begon met gefluister en kindergelach. Best prettig en geruststellend. Maar er ontstond langzaam maar zeker een verandering in sfeer en beleving. De schoonheid veranderde in een grauwe lelijkheid en beklemming, de stemmen werden hard en gewelddadig. Er kwam een moment – waar de grens lag tussen de eerste en tweede fase weet ik niet – dat ik niet meer genoot , maar angstig en paranoïde werd. Ik nam geen middelen meer in, maar de beelden en stemmen bleven. Ik ben mijn gevoel en besef voor realiteit langzaam maar zeker kwijtgeraakt.
In een kliniek ben ik langzaam maar zeker ontwaakt
Ik kreeg antipsychotica en de tijd deed de rest. Ik herstelde volledig en ik ging vervolgens twee jaar lang naar een verslaafdenkliniek om af te kicken en te herstellen. Drugs en alcohol heb ik niet meer aangeraakt. Ik was 23 toen ik clean was. Ondanks de nog regelmatig zware periodes die ik daarna heb meegemaakt, is het altijd een blijvende herinnering en waarschuwing voor mij gebleven. In een fase van kwetsbaarheid en labiel zijn kan het gebruik van middelen echt tot een psychose leiden.
Janite Brands – 46 jaar en ervaringsdeskundige GGZ binnen Vitale Verbindingen, een wijkbeweging die gedragen wordt door ervaringswerkers uit de omringende wijken. We zijn van onderop ontstaan en werken samen in een groot en divers netwerk in Arnhem. Ik ben opgeleid voor zowel reguliere als ervaringsdeskundige hulpverlening, maar zet mij in als ervaringsdeskundige.
Meer lezen over stemmen horen?
• Stemmen horen: hoe ga je er mee om?
• Alles over stemmen horen in je hoofd
• Stemmen horen, ben je dan gek?
Geef een reactie