Jeroen Kloet haalt levenskracht uit het mooie dat de natuur binnen en buiten ons voortbrengt. Dit keer een gedicht over de Magnolia.
Magnolia
Een jaar geleden aanschouwde ik jouw bloem
En de hemel was zwart
Een jaar geleden gaf je mij een zoen
Liet je me weer iets voelen van levenskracht
Nu is het dag
En rijs je weer op uit de kou
Sta ik zowaar soms op met een lach
Schuif de nacht opzij en aanschouw
Magnolia, je bent als mijn gemoed
Je fleurt op en bent krachtig
Maar even zo snel slaat de verwelking toe
En wat resteert is allesbehalve prachtig
Magnolia, je geeft me hoop
Jij laat me zien dat alles komt en gaat
In de donkerste uren toen wanhoop binnen sloop
Gaf jij me een twinkeltje recht op mijn bestaan
Geef een reactie