Tijdens de boekpresentatie Missie Wereldvrede was Lapis Pupillus (pseudoniem) aanwezig. “Hij is een zeer intelligente en vriendelijke jongeman”, vertelt May-May, “hij heeft onder andere een achtergrond in de kunst, een open mind en een brede belangstelling”. Toen hij ook nog in dezelfde plaats bleek te wonen als May-May zochten ze elkaar regelmatig op.
Lapis Pupillus had voor mij een interview geregeld bij een Amsterdamse TV zender waarin ik vertelde over mijn psychosen en wens voor wereldvrede
Tussen de bedrijven door zei iemand terloops tegen mij: “weet je dat Lapis zich bezighoudt met occulte praktijken?” “Nee, dat wist ik niet,” antwoordde ik bedremmeld. Het was een klein voorval, maar het bleef in mijn onbewuste aanwezig. Op een gegeven moment keek ik op zijn Facebook pagina en zag een zombie met lichtgevende ogen. Ik schrok ervan. Hoorde Lapis bij het kwaad? Inmiddels weet ik dat ik dat soort gedachten moet toetsen dus ik vroeg hem ernaar. Hij vertelde me eenvoudigweg dat hij met dat soort plaatjes was opgegroeid en dat er niks kwaads achter zat.
Lapis liet me ook eens weten dat hij vindt dat de duisternis/het kwaad erbij hoort
Het deed me denken aan de tijd dat ik opgenomen was in de Rembrandthof. Er was een jongen die een t-shirt aan had met de duivel en Jezus die elkaar de hand schudde. Alsof er dan vrede komt op aarde. Tijdens mijn opname was ik op mijn kamer hele nachten wakker geweest om ‘liefde uit te stralen naar het kwaad’. Toen ik me vervolgens naar de Sint Vituskerk wendde zei de pastoor: “we moeten het kwaad bestrijden.” Ik was psychotisch en antwoordde: “het kwaad hoort erbij als het zich maar rustig houdt”. Ook onlangs nog zag ik een plaatje op Facebook van een non met de tekst: je bent of met God of met de duivel. Er is geen middenweg.
Lapis vertelde mij dat mijn achternaam, ‘Meijer’ in het Hebreeuws ‘licht’ betekent. Was ik de brenger van het licht?
Ik liet hem de foto zien die ik van mezelf gemaakt had toen ik opgenomen was. De flits zorgde voor een streep wit licht door de foto. Destijds was ik psychotisch en ik interpreteerde dat als dat ik gedragen werd door God, het Witte Licht. Net zoals in het lied van Marco Borsato, Wit Licht. Lapis vertelde dat zijn naam ‘steen’ of ‘rots’ betekent. En op de een of andere manier dacht ik dat hij de eerste steen zou zijn, de rots, op wie mijn kerk gebouwd zal worden. Nu zie ik dat dat ook zo zijn naam in de Bijbel staat omschreven. En ik zeg je: jij bent…. de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet kunnen overweldigen.
In mijn psychosen ga ik er altijd vanuit de geheime dienst waarde hecht aan (achter)namen. Zo heeft Jim van Os me enorm geholpen tijdens mijn herstel. Later hoorde ik tijdens een mis in de Sint Vituskerk dat het dier ‘de os’ symbool stond voor ‘het kennen van het brein van zijn meester.’ Nu schaam ik mij een beetje om dit op te schrijven, want Jim is zo ontzettend slim en heeft een heel groot hart: hij staat altijd open voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Dus ik ben niet zijn meester, maar hij kent wel mijn brein. Overigens houdt God van iedereen. Ieder is uniek.
Lapis trad op als gast-curator bij galerie Maldoror
Ze hadden kunstenaar Ewoud van Rijn en mij gevraagd te exposeren in een etalage in Den Haag. Ik waardeerde het erg dat zij in mijn foto’s die ik gemaakt had toen ik psychotisch was, kunst zagen. We kozen de foto ‘Gedragen door het Witte Licht.’ Het voelde als een eer om samen met Ewoud van Rijn te exposeren. Daarbij sprak het doel mij erg aan, het samen exposeren van kunst van iemand met een psychische kwetsbaarheid en van iemand zonder, zodat de toeschouwer kon raden welk werk van wie was. Onze expositie heette “Licht.”
Ik maakte het persbericht bij de tentoonstelling, daarom vroeg ik Ewoud van Rijn de tekst aan te leveren bij zijn werk de ‘Rorschach Mudra’.
Hij schreef onder andere: “Momenteel werk ik aan een project dat als onderwerp de bijna vergeten Zwitsers- Amerikaanse kunstenaar Kurt Seligmann heeft. Hij was de surrealistische specialist op het gebied van magie en het occulte.” Door het occulte voelde ik me niet prettig, vooral niet omdat iemand anders me ook al had gezegd dat Lapis zich bezighield met occulte praktijken. Het schilderij van Van Rijn straalde ook iets donkers uit, alhoewel ik zijn achternaam en zijn doen en laten met ‘’licht’ associeerde. In die periode verlaagde ik in overleg met mijn psychiater mijn antipsychoticum (we waren toen nog niet goed op de hoogte van taperingstrips).
Die nacht nadat ik mijn antipsychoticum had verlaagd spookte er van alles door me heen. Mijn werk ‘Gedragen door het Witte Licht’ zou zich verbinden met het duister. Daardoor kon er misschien of wereldvrede komen of de wereld zou kunnen vergaan. De AIVD zou hiervan schrikken. En ‘Maldoror’, waar stond ‘Maldoror’ eigenlijk voor? Wat klinkt dat raar, is dat ook niet iets occults?
Die ochtend zocht ik direct op wat Maldoror betekent. Het kwam overeen met mijn voorgevoel en ik verafschuwde het.
“De surrealisten bejubelden in Les chants de Maldoror de ontregelende werking van de poëzie op de zintuigen. Centraal in het hallucinerende proza staat de wrede Maldoror, die als een gevallen engel voortdurend in strijd is met – een overigens eveneens wrede – God. Maldoror ervaart schoonheid in de meeste gevallen als ‘onnozel en zielloos’ en ziet de dood als een bekroning“.
Het boek wemelt van de sadistische passages, zoals die waarin de auteur oproept de nagels te laten groeien om een onschuldig jongetje er dan de borst mee open te rijten, zijn bloed te drinken, hem te kussen, te troosten en naar het ziekenhuis te brengen.
Ik voelde me niet goed en twijfelde of ik nog wel moest deelnemen aan de expositie
Ik besloot Jim van Os en pastoor Dresmé om raad te vragen. Jim mailde me dat ze in de kunst wel vaker wilde metaforen gebruiken en dat hij aannam dat het goedbedoelende mensen zijn. Pastoor Dresmé gaf aan dat het doel van de expositie – het helpen van mensen met een psychische kwetsbaarheid – mooi is en dat ik met een gerust hart aan de expositie mee kon doen. Ook speelde mee dat Lapis met een diaken over de expositie had gepraat, zie hierover zijn blog.
Ewoud van Rijn stuurde mij een uitgebreide mail over het occulte terug. Hierbij twee kort citaten uit zijn mail.
“Verdiep je eens in de term ‘het occulte’ en je zult er achter komen dat het nagenoeg niets met satanische rituelen van doen heeft (zoals het meestal wordt begrepen). Het woord betekent ‘het verborgene’ en houdt de kennis in van een spirituele dimensie die buiten de direct zintuigelijke ervaring is gelegen; die begint bij een/de Schepper, maar inderdaad, ook demonische krachten kunnen zich er manifesteren”.
“We zijn bezig met kunst; de verbeelding. Wereldvrede is zonder meer iets moois om te verbeelden. Ik kan er alleen maar achter staan”.
Dat stelde me enigszins gerust alhoewel ik niet fit genoeg was om zelf naar de tentoonstelling te komen kijken. Hopelijk hebben we met onze tentoonstelling liefde en licht uitgestraald en komt er gauw wereldvrede. En hopelijk hebben we bijgedragen aan openheid over psychische kwetsbaarheid.
Ps: Inmiddels is Lapis een dierbare vriend van mij. En in het citaat uit de Bijbel heb ik de naam van de desbetreffende apostel weggelaten om zo het pseudoniem van Lapis niet bijna te onthullen. Mensen die de Bijbel kennen zullen echter weten wie bedoeld wordt.
Meer lezen van May-May?
Geef een reactie