Lapis Pupillus schrijft over zijn samenwerking met May-May voor Maldoror Galerie lll in 2020. Hij had indertijd het idee dat hij niet vertrouwd werd en begon zich te verdiepen in lichtmanifestaties: “wat heeft het voor zin om iemands waarheid in twijfel te trekken?” Hij schrijft er deze eerlijke blog over.
Anthony Blokdijk* heeft mij meerdere malen verzocht om iemand aan te dragen voor Maldoror Galerie lll
Dit resulteerde in het naar voren brengen van pacifist en Christen May-May Meijer. Meijer is open over haar psychische kwetsbaarheid, publiceert regelmatig voor Schizophrenia Bulletin van Oxford University Press en op PsychoseNet over haar kwetsbaarheid, om zo hulp te verlenen.
Meijer vertelde dat ze foto’s had gemaakt tijdens haar opname. Ik interesseerde me voor de foto’s die ze had gemaakt, waarvan een van de foto’s een zelfportret met fotoflits betrof. Meijer lichtte toe dat de fotoflits voor haar het licht van God representeerde, wat me deed denken aan de talrijke mededelingen betreffende ‘licht’ in psalm 27:1, 67:2, 104:1-2, naast Johannes 1, 1:4-9 en 8:12, Genesis 1:1-2:4 etc in de Bijbel.
Het aanhalen van dit licht biologeerde vanwege haar enigmatische kwaliteit, daar ik in mijn tienerjaren een psychosegevoelige wetgeleerde had mogen spreken over soortgelijke lichtmanifestaties die hij bemerkte, waar ik toen in even sterke mate door gegrepen was. Hierdoor begon ik met lezen over gelijkelijke verschijnselen. Waardoor ik onder andere stuitte op Stanislav Grof’s Spiritual Emergency – When Personal Transformation Becomes A Crisis (1989), over de spirituele crisis of spirituele nood die verband kan houden met mystieke ervaringen.
Meijer was akkoord gegaan om een duo-expositie te houden met beeldend kunstenaar Ewoud van Rijn te Maldoror Galerie lll
Alleen sprak ze na enige tijd haar aarzeling uit. Ik stelde haar de wedervraag: “Waarom wens je liever geenszins te exposeren?” Het bleek dat ze de naam Maldoror griezelig achtte, aangezien Comte de Lautreamont’s prozagedicht Les Chants de Maldoror (1868-69) het figuur Maldoror betrof: een kwaadaardige figuur die afstand deed van de heersende zeden. Daarnaast verdacht ze Blokdijk en mij van occulte praktijken, aangezien wij vanuit Maldoror Galerie lll haar hadden uitgenodigd om mee te doen.
Ik vertelde Meijer dat de Maldoror Galerie lll als naam gekozen is vanwege Blokdijk’s geboeidheid voor de voorloper van het surrealisme Comte de Lautreamont, die de naam Maldoror had ingezet. Ik benadrukte dat – voor zover ik dat wist – Comte de Lautreaumont met dit prozagedicht de spot had gedreven met zijn eigen werk, als een in het oog vallende tegenstelling met zijn verfijnde schrijfwijze, daar het weinig te maken had met een verheerlijking van Maldoror als entiteit.
Meijer leek me te mistrouwen
Ze had contact gezocht met een geestelijke om haar zorgen betreffende Maldoror te delen. Op dat moment realiseerde ik me dat het ontkennen/tegenspreken van Meijer’s zorgen betreffende Maldoror niet plausibel was. Daarnaast, wat heeft het voor zin om iemands waarheid in twijfel te trekken?
Het ontkrachten van Meijer’s realiteitszin zou enkel geestelijke druk doen toenemen, hetgeen me deed denken aan het syndroom van Capgras. Het syndroom van Capgras is een vorm van agnosie waarbij bekenden wel worden herkend, hoewel hun identiteit in genen dele. Mensen die aan dit syndroom lijden, die hebben het idee dat bekenden niet echt zijn maar vervangen zijn door evenbeelden.
Op YouTube had ik destijds een video met de titel ‘Capgras delusion patient‘ gekeken, zodat ik me kon voorstellen dat het in twijfel trekken van iemands waarheid beroering oplevert.
“Als ik een stoelklok zou duiden als stoelklok, maar de persoon naast mij met convictie zou tegenspreken en zou zeggen dat het een blazoen is, dan zou ik panikeren.
Als meer mensen mij zouden tegenspreken en zouden zeggen dat de stoelklok geen stoelklok is maar een blazoen, dan zou ik werkelijk waar ontsporen”.
Meijer is Rooms-katholiek en put daar veel kracht uit
Dus leek het me steekhoudend om contact op te nemen met een diaken, met de vraag of hij de expositie van Meijer en Van Rijn wilde bezoeken en of hij interesse had om hier iets over te pennen. Dit, om dat waar Meijer zich prettig bij voelt – het Christendom – in praktische zin in te zetten, om zo geruststelling te bieden.
De diaken had ik telefonisch gecontacteerd, waar hij een positief geluid op had laten horen. Na deze confirmatie stelde ik Meijer op de hoogte, waardoor er een geruststelling voor haar voelbaar was. Uiteindelijk verging haar paniek en disvertrouwen jegens mij, waardoor ze mij niet meer als occulte en sardonische duidde maar als een confidentieel mens. Helaas heeft de diaken de daad nimmer bij het woord gevoegd, maar was zijn goede intentie er wel: om de expositie te visiteren.
Concluderend: zoek een oplossing, hoewel nimmer krachtens tegenspraak.
Lapis Pupillus (pseudoniem)
* Anthony Blokdijk (1964) was lid van de Temple Ov Psychick Youth, organiseerde kunstconcerten, vertoningen en tentoonstellingen in De Kapel, op de zolder van Paard, Den Haag. Hij startte fanzine Abrahadabra, interviewde filmmaker en beeldend kunstenaar Derek Jarman, figureerde in Diamanda Galas’ videoclipDouble Barrel Prayer, naast legio andere bezigheden en projecten.
Maldoror Galerie lll heeft Blokdijk eveneens opgericht, wat maandelijkse exposities zijn in de etalage van dagverblijf Het SterhuisvanReakt/Parnassia. Voor iedere expositie weet hij twee kunstenaars te benaderen, waaronder een reguliere kunstenaar en een kunstenaar met een psychische kwetsbaarheid. Er wordt geenszins aangegeven wie van de twee psychisch kwetsbaar is, waardoor Blokdijk de destigmatisering effectueert.
Geef een reactie