Onlangs is May-May gestart als ervaringsdeskundige bij het UMC Utrecht. In deze serie gaan Jim en May-May in gesprek over de eerste indrukken van May-May op de afdeling ‘Acute en Intensieve Zorg’ en op de afdeling ‘Vroegtijdige Interventie Psychose’.
Vraag May-May:
Ha Jim,
Onlangs ben ik als ervaringsdeskundige begonnen bij het UMC Utrecht op de afdeling Psychiatrie. Hierbij deel ik een deel van mijn ervaringen in de eerste dagen en weken op de werkvloer. Ik heb het vooral over verbeterpunten en punten waar ik tegenaan gelopen ben. Ik ben benieuwd of je wat herkent?
Toen ik aankwam bij het UMC Utrecht werd ik opgewacht door mijn collega Maryse, een mede-ervaringsdeskundige
Blijmoedig vertelde ze me dat haar functieomschrijving summier is. “In ieder geval is het belangrijk dat ik de ervaringen van patiënten die in de isoleercel hebben gezeten terugkoppel,” gaf ze aan. “Je zult veelal werken op de acute opnameafdeling en op de afdeling vroegtijdige interventie psychose.” Gedurende de dag dat ik met haar meeliep zag ik dat ze zelf haar functie goed heeft ingevuld. Het bijwonen van dagopeningen, een spreekuur en praatjes aanknopen met patiënten en tafeltennissen en met ze wandelen (mits ze code groen of geel hebben) behoren tot onze taken. Zo slaagt ze erin om gesprekken met patiënten aan te gaan. En dat is erg fijn als je je verhaal niet kwijt kan, weet ik.
Voordat ik ging werken vond ik het best spannend
Toen ik zelf net uit mijn psychose was heb ik gezien hoe een mede-patiënt hardhandig een verpleger een enorme duw gaf waardoor hij viel. Gelukkig stond er een bank achter hem en viel hij daarop. En: “mensen zijn een gevaar voor zichzelf en de omgeving,” ging er van tevoren door me heen. Toen ik op de afdeling aan kwam verdween dit gevoel.
Een oudere mevrouw schuifelde voorbij met een rollator waarop een grote roze knuffelbeer bevestigd was en een gevoel van tederheid overviel me. Maryse gaf aan dat ze nooit een apparaatje bij zich draagt waarmee alarm geslagen kan worden, daarmee wil ze vertrouwen uitstralen naar patiënten. Ze is er ook goed in. Als patiënt was ik me er nooit van bewust dat verplegers een alarm bij zich droegen, ik dacht dat het een soort mobiele telefoon was. Op dit moment werk ik zonder alarm, ik probeer een beetje te kijken of er mensen zijn die in de buurt zijn als ik met patiënten ben.
De eerste dag viel het me op dat er relatief weinig gesprekskamers waren op de afdelingen
Bij de Rembrandthof hadden we – als ik het me goed herinner – maar liefst drie gesprekskamers op de gesloten afdeling, bij de acute opname-afdeling maar een. Maryse en ik zaten de eerste dag dat ik werkte bij een patiënte op de kamer die depressief was. Ze heeft ook een dochter die eindexamen deed. Ze vond het fijn om te luisteren naar mijn ervaringen met depressie en het opvoeden van een kind.
Jim, ik hoop dat jij en collega’s mijn opmerkingen kunnen waarderen. Ik vind het altijd fijn om uit te wisselen waar ik tegenaan loop bij het werk en het doel is om de zorg voor patiënten te verbeteren.
Groeten,
May-May
Antwoord Jim
Hey May-May,
In je woorden ligt besloten waarom ervaringsdeskundigheid zo belangrijk is in de GGZ.
Als je in een grenservaring bent gekomen, zoals bij psychose, heb je allereerst heel veel behoefte aan een menselijke benadering, aan contacten met mensen die jou open en met verwondering tegemoet treden, je zien als mens – en daar gevoelens bij hebben. En die bovendien taal spreken waaruit blijkt dat ze ervaringskennis hebben over de toestand waar je je in bevindt, de vreemdheid van overspoeld worden in je eigen geest en het beperkende van de psychiatrische omgeving.
Jullie aanwezigheid helpt om de moeilijke omgeving van de psychiatrie een klein beetje te injecteren met wat herstelacademies als Enik Recovery College zo sterk maakt:
Menselijk contact zonder formaliteiten, zonder diagnosen, zonder script, zonder bedoeling – maar wel in het kader van een leercurve: namelijk hoe je van een staat van overspoeld zijn door grenservaring van psychose leert te komen komen tot een punt voorbij het ziekmakende ervan: herstel.
Jullie aanwezigheid onderstreept het belang van de opleidingsfilosofie onder de herstelacademie:
Je kunt leren voorbij de psychose te komen, zelfs als die psychose niet weggaat met behandeling en medicatie
Jullie aanwezigheid is ‘living proof’ van dat dit mogelijk is en daarom zijn ervaringswerkers in de GGZ zo belangrijk. Juist vanaf het allereerste moment dat de psychosegevoeligheid zich manifesteert en juist op de opnameafdeling in de GGZ.
Hoe vroeger, hoe beter.
Vooralsnog zijn er nog veel te weinig ervaringswerkers
Momenteel gaat 90% van de middelen in de GGZ naar traditionele behandeling, 8% naar maatschappelijk herstel en slechts 2% naar persoonlijk herstel in de zin van herstel van perspectief. Wat jij doet, dus.
Daarom dank voor je hoopvolle en menselijke aanwezigheid May-May, from the bottom of my heart!
Jim
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ontvang jij de PsychoseNet nieuwsbrief al?
Meld je aan en ontvang iedere week de nieuwe blogs en interessante items in je inbox.
Geef een reactie