Als een aardschok. Zo is de ontvangst van het bericht in de media over het plan van zorgverzekeraar Menzis rondom het vergoeden van zorg voor mensen met een depressie te typeren. Wie op social media uitwisselt met mensen in dit (werk)veld, zal dit ongetwijfeld zijn opgevallen. Overal duiken reacties en tegenreacties op over deze drie jaar durende pilot.
Mensen reageren op het nieuwsbericht vanuit hun rol van psychiater, beleidsmedewerker, huisarts, betrokkene, naaste van, (anderszins) of een combinatie van deze rollen.
In deze context is Menzis de trigger die een schok teweegbrengt
Dat er zo’n schok heeft plaatsgevonden is noemenswaardig, want dan is er in de bewustwording iets naar boven gekomen. En dat het zichtbaar wordt, na een lang proces van onderhuidse spanning – of wat het dan ook maar is – dat is goed.
Goede betaalbare geestelijke gezondheidszorg gaat ons allemaal aan. Het in goede banen leiden van zowel de financiering als het goed uitvoeren van zorg is een mega ingewikkeld verhaal.
In dit complexe verhaal telt elke stem en hebben we een wereld te winnen. Zacht uitgedrukt: het is een enorme uitdaging.
Zonder andere reacties te kort te willen doen: Twee reacties geven we hier een podium, met de uitnodiging aan iedereen om te reageren en liever nog: Voeg links toe van andere bijdragen, waar men andere reacties en perspectieven kan lezen, zodat meerdere invalshoeken, voor meerdere lezers zichtbaar worden.
De eerste reactie is van Nanette Waterhout op Linked In. Ze voelde de behoefte in het snelle reageren van mensen bewust een tegengeluid te laten horen. Ze benoemt vooral de voordelen van het plan van Menzis.
De tweede reactie is een langere reactie van Myrthe van der Meer. Zij ziet en benoemt de nadelen.
Beide reacties komen voort vanuit een ervaringsdeskundig perspectief. Vanuit de ervaring is het anders praten; het is praten en luisteren tegelijk en dat wenst de redactie van PsychoseNet heel Nederland toe: Creëer een dialoog mét elkaar.
In dialoog overeenstemming vinden op gedeelde grond, geeft ruimte om te groeien naar een gemeenschappelijke toekomst die voor iedereen wenselijker is.
De GGZ omvormen tot een goed en gezond functionerend systeem als een uitdaging zien en deze samen aangaan.
Nanette Waterhout:
“Menzis krijgt het aardig voor zijn kiezen. En ik moet bekennen dat ik ook wel even schrok over hun idee rond het vergoeden van depressie behandelingen. Maar naast verschillende bedenkingen zie ik ook voordelen.
Ik ben iemand die al ruim 30 jaar de nodige uitdagingen kent met depressieve klachten. Die haar moeder verloor als gevolg van ernstige depressie en de suïcide die hier op volgde. En… ik zie niet alleen maar nadelen in deze maatregel. En over de voordelen lees ik nog maar weinig terug.
Ik denk zo maar dat het ook kan leiden tot beter luisteren naar het verhaal achter de klachten, opdat daar de beste aansluitende behandeling bij kan worden gezocht (laatst werd bekend, bleek uit dit onderzoek bij GGnet dat 27% van de cliënten een verkeerde diagnose had op het moment van onderzoek).
Dat ook duidelijk wordt welke behandelaars goede resultaten behalen. Ik ben hier voor omdat ik uit eigen ervaringen met zowel mijn moeder, broer als mijzelf in bijna dertig jaar heel wat ellende ben tegen gekomen qua adequate hulpverlening. En dit kost niet alleen heel veel zorggeld waar het in dit soort berichten zo vaak over gaat. Maar vooral veel lijden aan de kant van de mens mens.
O ja, ik ben benieuwd of mensen die lijden aan depressie hierbij betrokken zijn. En wat zij hier van vinden.
Nanette Waterhout.
Bron: Linked In
Myrthe van der Meer:
Lees hier de hele reactie van Myrthe, hieronder het laatste gedeelte:
[…] Ik ben bang dat ik inmiddels al een jaar of negen in het chronische segment van de psychiatrie val. Ik slik mijn pillen, ga elke zoveel weken naar mijn psychiater en krijg regelmatig een e-learning cursus als ik er weer een angststoornis of slaapproblemen bij krijg. Ik ben niet genezen, maar ik kan inmiddels wel heel aardig met mezelf leven.
Dat komt niet door mij. Mijn oplossing negen jaar geleden was om de stekker eruit te trekken. Het was de psychiatrie die naar een manier zocht om de stekker er weer op zo’n manier in te duwen dat hij ook voor langere tijd zou blijven zitten.
Ik werd niet behandeld als een patiënt die na een toevallig positief uitgevallen ROM-meting weer ‘genezen’ naar huis werd gestuurd. Ik werd behandeld als mens; als iemand die weliswaar schrikbarend weinig ziektebesef had en aan geen enkel standaard ziektebeeld voldeed, maar die tóch hulp kreeg, niet omdat ik het wilde maar omdat ik die nodig had.
Ik had het mijn behandelaren enorm gegund als ik ze had kunnen belonen met ‘slechts’ een enkelvoudige depressie die binnen een jaar opgelost had kunnen worden, plus de bijbehorende bonus. Maar helaas krijg je niet altijd wat je wilt.
En daarom hoop ik vanuit heel mijn hart dat behandelaren mogen blijven doen wat ze nu ook doen; niet alleen patiënten accepteren die volgens Menzis het meeste geld binnenbrengen, maar ook de mensen die hun hulp écht nodig hebben – ook na dat ene jaar behandelen. Want als voortaan alleen enkelvoudige, makkelijk op te lossen depressies nog volledig vergoed gaan worden, dan word ik denk ik pas echt depressief.
Myrthe van der Meer
Bron: Facebook
Nanette Waterhout is werkzaam als ervaringsdeskundige en is verbonden als coach/trainer bij RIBW K/am. Myrthe van der Meer (pseudoniem) kreeg landelijke bekendheid met haar prachtige boek PAAZ.
Meer informatie:
- Terug naar vooruitgang in de GGZ, dat doen we samen
- Ervaringsdeskundigen: vertalers van het onbenoembare
- Nanette over haar herstel van een depressie en de zorg voor haar broer met psychose
- Menzis-maakt-depressief
Geef een reactie