Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Suus

Suus is een vrouw van 47, moeder van 3 kinderen, getrouwd en heeft de diagnose autisme en een psychosegevoeligheid.

Ze werkt als ambulant hulpverlener jeugd in de gehandicaptenzorg.

Ik leerde mezelf begrijpen met autisme: Be-Autiful!

Ik wist al dat ik anders was. Met autisme is niets mis, het is de buitenwereld die het lastig maakt. Ik leerde mezelf begrijpen met autisme.

Ik heb altijd geweten dat ik anders was. Ook doordat er vanuit mijn omgeving vaak kritiek was over wat ik deed, niet deed en wat ik vooral anders moest doen. Dat was moeilijk. Met autisme is niets mis, het is de buitenwereld die het lastig maakt. Het heeft geholpen dat ik mijzelf en autisme beter leerde te begrijpen. Veel kan ik vinden in spiritualiteit, het Sjamanisme.

Overprikkeld, niet onhandelbaar

Zo weigerde ik als kind bijvoorbeeld een handje te geven als we ergens op visite gingen. Mijn ouders hebben dit gelukkig nooit afgedwongen, maar moesten wel de bekritiserende en vooral oordelende blikken opvangen. Regelmatig heeft mijn moeder te horen gekregen dat ze mij harder aan moesten pakken.

Verandering van plannen was mijn grote vijand. Ik had regelmatig driftbuien omdat het nèt even anders liep dan dat ik in mijn hoofd had. Verjaardagen, feestdagen waren zeker geen feestje voor mij maar een stressbron waardoor ik meestal boos was en niemand leek te begrijpen waarom ik zo’n “lastig” kind was. Nu besef ik dat ik enorm overprikkeld raakte en geen andere manier kende dan boos en “onhandelbaar” bedrag te laten zien.

Ik had ook een hele mooie, gevoelige kant

Zo ben ik altijd gek op dieren geweest, kon ik uren struinen in het bos en vond ik daar de mooiste schatten, die ik koesterde en in een speciaal laatje in mijn kamer bewaarde. Daar mocht niemand aan zitten! Ik kon zo verwonderd zijn van de wereld om mij heen dat ik daar volledig in op ging. Dit was vaak een wereld waarin fantasie en realiteit door elkaar heen liepen. Al vroeg had ik contact met allerlei krachtdieren en gidsen en geesten. Die wereld heb ik heel lang voor mijzelf gehouden en durf ik dit de laatste jaren te delen.

De diagnose autisme kwam niet uit de lucht vallen

Ik heb zelf mijn psycholoog gevraagd om uit te zoeken of ik of autisme of ADHD heb. Op zich is er met mijn autisme niets mis, het is de buitenwereld die het lastig maakt om hierin te passen, om een plek te vinden die mij past. Om te weten dat de meeste problemen, waar ik tegen aan liep, vanuit autisme komen, heeft geholpen mijzelf beter te begrijpen. Ik had altijd het idee dat ik faalde, dat ik nog beter mijn best moest doen en dat frustreerde enorm. Het lukte mij maar niet om te doen wat anderen in mijn ogen wel allemaal konden. Of in ieder geval beter in slaagde. Drie jaar geleden was ik helemaal opgebrand en belandde ik in een burn-out.

Ik heb veel gezocht naar antwoorden op de belevingen die ik al van jongs af aan ervaar. Veel kan ik vinden in spiritualiteit, het Sjamanisme. Ik vind het ook fijn te weten dat het leven na de dood niet stopt. Wij leven voort, onze ziel blijft bestaan. We laten als het ware een blauwdruk achter en ik kan contact maken met de blauwdruk van anderen. Ik heb gesprekken met ze en soms “duiken” ze op als ik ergens ben. Vaak horen ze bij iemand die daar is. Ze willen ons graag laten weten dat ze er nog zijn. Zo zie ik het. Ik heb gidsen en krachtdieren om mij heen om mij te begeleiden, te ondersteunen en dat voelt heel fijn. Dit is mijn veilige wereld.  

Kwetsbaar bij overbelasting

Deze liefdevolle wereld heeft helaas wel een keerzijde. Als ik teveel van mijzelf vraag en veel nadenk over zaken, of er is een situatie waar ik moeilijk mee om kan gaan, raakt mijn brein overbelast en uit zich dit in psychotische klachten. Ik ervaar dan veel angst voor dingen die ik zie, wat ik voel en denk en kan dit bijna niet relativeren. Met dit deel van mij omgaan is moeilijk en vraagt om een stabiel leven, een voorspelbaar leven. Dat is natuurlijk een utopie!

Het vraagt om subtiele signalen of gedragingen bij mijzelf te zien en hierop te anticiperen. Dat is iets waar ik juist heel veel moeite mee heb; voelen hoe ik mij voel, stresssignalen herkennen en daar een actie aan verbinden. Meestal verzand ik in een bevroren staat van zijn, duik ik onder en verdrink ik in mijzelf. De verbinding met mijn lichaam is niet zo goed waardoor ik regelmatig over mijn grenzen ga, met alle gevolgen van dien.

Ik zal altijd blijven werken aan mijzelf

Het nog beter willen en leren begrijpen hoe ik in elkaar steek en hoe ik voor mijzelf een fijne plek kan creëren. Ik wil graag meedoen met het leven en wel op mijn manier.  

Meer lezen over het begrijpen van autisme?

Heb je een vraag?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Wil je PsychoseNet steunen?

Wordt donateur en help ons om mooie projecten te realiseren.

Reacties

7 reacties op “Ik leerde mezelf begrijpen met autisme: Be-Autiful!”

  1. Ha Suus,

    Wat een schitterend verhaal! Ik herken veel in je verhaal. Ik raakte ook altijd gestressed op mijn eigen verjaardagsfeestje en ging dan alleen in de kamer zitten. Mooi en bijzonder dat je contact maakt met andere zielen.

    Ik denk dat je met je blog vele kwetsbare mensen helpt, mensen met een combinatie van autisme en psychosegevoeligheid, maar ook andere mensen.

    Lieve groeten,
    May-May

    1. Suus

      Dank je May-May. Ik zal vaker blogs schrijven over hoe ik de wereld ervaar. Dit doet mij ook heel goed, namelijk!

  2. ~ mensen leren aan elkaar ~

  3. Rosa

    Je verhaal raakte mij. Je gevoeligheid en broosheid is OOK een bron van levenskracht. Wel lastig als je mee wilt doen in ‘de efficiënte buitenwereld’. Misschien kan je de druk niet aan van die ‘efficiënte’ buitenwereld? Zoals Awee Prins zegt: is stressbestendigheid een verdienste?
    Zo’n dikke huid krijgen, zodat je geen contact meer met je eigen gevoel krijgt en je inlevensvermogen in de ander onmogelijk wordt? BE-AUtiful. Pijn kan het leven doen. Spiritualiteit kan zeker behulpzaam zijn met beide benen op de grond. En wat mooi dat je plezier ervaart bij je werk in de gehandicaptenzorg, ik verwacht dat ze blij met je zijn!
    Ervaringsdeskundige wat betreft psychose en werkzaam geweest in de GGz.

    1. Suus

      Hoi Rosa,

      Ik kan inderdaad vaak die druk niet aan en tegelijkertijd wil ik wel graag dingen doen en loop vaak tegen mijzelf aan. Dat is vaak heel frustrerend.
      Het dingen tegen elkaar afwegen, wat veel energie kost.

  4. Fanne

    Wat een ontroerend en puur verhaal!
    Ik heb lang bij een GGZ instelling gewerkt en me altijd verbaasd hoe weinig spritualiteit wordt ingezet bij de omgang met klachten. Terwijl juist onderzoek heeft aangetoond dat het een beschermende werking heeft tegen bijv depressie.

    1. Suus

      Hoi Fanne,
      De reden dat ik graag op dit forum ben is dat spiritualiteit hier juist wordt meegenomen. Bij mijn psychiater van de GGZ is dit geen gespreksonderwerp, jammer genoeg. Gelukkig heb ik een psycholoog waar ik heel waardevolle gesprekken mee kan voeren. Als je goed zoekt zijn er gelukkig wel mensen om dit mee te delen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *