Rik heeft een rijk verleden met middelengebruik. Graag creëert hij in deze blog een opening om hier genuanceerd en zonder oordeel naar te kijken. Zowel naar de voordelen als naar de gevaren rondom het gebruik van drugs, in combinatie met psychische kwetsbaarheid.
Mijn drugsgebruik was grotendeels op recreatieve basis, dat wel. Ergens rond mijn twintigste experimenteerde ik voor het eerst met amfetamine.
Mijn interesse in middelengebruik was vervolgens meer dan gewekt
In de jaren erna probeerde ik veel uit. Van cannabis tot cocaïne tot LSD. Ik stelde mezelf één harde voorwaarde: geen crack, geen methamfetamine en geen heroïne.
Nu is het algemeen bekend dat drugsgebruik een zeer slechte optie is voor iemand die last heeft van psychische problematiek. Ergens wist ik dat wel, maar heb dat geheel terzijde geschoven.
Want ja, ik was ongelukkig en verdwaald in het leven. Er was een enorme behoefte aan zingeving, het gevoel dat ik leefde.
Ik was eigenlijk op zoek naar mezelf
Tijdens de jaren dat ik gebruikte, heb ik vele bijzondere momenten gekend. Vaak gingen die gepaard met het verwerven van inzicht. Maar regelmatig ook had ik een serieuze ‘bad trip’. Of dat nou betekende dat ik volledig in paniek raakte of dat ik in een psychotische ervaring wegzakte.
Zo herinner ik me een ontmoeting met Satan, onder invloed van Hawaïaanse paddo’s. Of de keer dat ik had geblowd en meende achterna gezeten te worden door een drugsdealer. Behoorlijk angstaanjagend allemaal.
Ik besef me dat mijn middelengebruik mij iets heeft geboden
Waar ik in de ‘normale wereld’ verdwaald was, vond ik de betekenis van mijn leven terug wanneer ik gebruikte. Zo ben ik altijd een waarheidszoeker geweest. Met name in de groep psychedelische middelen (LSD, Salvia, paddo’s et cetera) kwam ik wat dat betreft ruim aan mijn trekken. Ook cannabis en stimulanten brachten mij ervaringen waar ik op kon teren.
Maar naarmate je ouder wordt, kom je meer tot rust. Het vinden van een kick wordt minder belangrijk. Daarnaast werden de risico’s van het gebruik van bepaalde middelen voor mij gewoon te groot. Dit vanwege mijn psychotische kwetsbaarheid. Zo vielen na verloop van tijd de psychedelica af. Daarna de harddrugs en tenslotte, met enige moeite, ook de softdrugs.
Laat me wel wezen: drugs en middelengebruik in combinatie met psychische klachten is vragen om problemen
Mocht je toch iets willen proberen, zorg dan dat ‘set en setting’ in orde zijn en je een ‘sitter’ in de buurt hebt. Dit is helemaal belangrijk bij het gebruik van psychedelica.
- Set gaat over de toestand van de individu die het gebruik aangaat. Je hebt er vertrouwen in. Je bent niet ergens voor aan het vluchten. Je voelt je op z’n minst ok. Je bent stabiel.
- Setting betekent dat je gebruikt in een veilige, prettige ruimte, waar je niet zomaar voor verrassingen kan komen te staan. Het kan bovendien helpend zijn om een ‘sitter’ in te schakelen.
- Sitter, dat is iemand die nuchter aanwezig is bij de individu(en) die onder invloed zijn. Een sitter let bijvoorbeeld op de veiligheid en kan de (trippende) gebruikers ondersteunen.
Hoe dan ook is de gouden regel met betrekking tot middelengebruik:
Voel je niet een grote urgentie om iets uit te proberen, begin er dan vooral niet aan
Zo simpel is het.
Overigens heb ik nooit spijt gehad van mijn drugsavonturen. Sterker nog, het heeft me mede gevormd tot de spirituele persoon die ik nu ben. Eerlijk gezegd denk ik dat ik dit thema nooit had kunnen ontlopen in mijn leven.
Ik schrijf dit stuk om openheid te bevorderen. Wees op de hoogte van de risico’s die er aan gebruik kleven. Weet daarnaast begrip aan te boren voor andermans of eigen middelengebruik.
Maar al te vaak heeft middelengebruik de functie van een kruk, waar iemand op kan leunen. Om los te raken van die kruk is inzicht, wilskracht, groei en geduld nodig. En wellicht gespecialiseerde hulp.
Laten we in ieder geval vrij praten over dit onderwerp en daarin eerlijk zijn. Want fabeltjes, die zijn er rond dit thema genoeg.
Geef een reactie