‘Het gras is altijd groener bij de buren’ is een bekend Nederlands spreekwoord. In deze blog gaat Lonneke op onderzoek uit hoe groen haar gras van haar eigen gazon is. Is het de inspanning wel waard om je veldje altijd perfect groen te houden?
Mijn bovenbuurmeisje heeft voor het eerst in haar leven een grasveld gemaaid. Mijn grasveld. Dit is te zien. Een deel van het grasveld is net iets te enthousiast gemaaid terwijl sommige delen volledig willekeurig niet gemaaid zijn. De stukken die te enthousiast zijn gemaaid zijn enigszins geel uit geslagen. Op de ongemaaide stukken staan tien centimeter hoger grassprieten te wuiven. Met een schepje heeft ze bovendien een paar graspollen uit mijn gazon geschept.
Om mijn gras mooi te krijgen, zou ik haar er voortaan maar ver vandaan moeten houden
En het beste zou ik twee of drie keer per week moeten maaien. Dan schijnt je gras veel gelijkmatiger te groeien. Maar het moet ook leuk blijven, dus ik ben niet bereid die investering te doen. Stiekem ben ik dol op het schaterlachen van de jongedame, dus laat ik haar haar gang maar gaan. Het gevolg -een lelijk grasveld- neem ik maar op de koop toe.
In het laatste zonlicht struin ik door mijn tuin. Ik zie op verschillende plekken dat de mos het gras verdrukt. Het is dus tijd dat ik weer eens mijn gras ga verticuteren. Het gaat helemaal onherstelbaar lelijk worden als ik niet nu ingrijp op die lelijke plekken. Dat is best een grote klus waar ik vandaag geen tijd voor heb.
Kritisch kijk ik verder. Er zijn twee beginnende paardenbloemen. Hoeveel zouden zich nog verbergen tussen de wortels van het gras? Paardenbloemen verwijderen vind ik geen vervelende klus, maar het laat altijd van die kuilen achter waar je aarde in moet doen en dan weer met veel geduld weer dicht moet groeien.
Ik zie ook al een bamboescheut. Die moet ik gaan uitgraven, met wortels tot acht centimeter diepte. Nog zo’n spoor waarbij ik het grasveld moet ruïneren om het daarna mooier te maken. En ook de klaver, waar ik vorig jaar te lui voor was om het er goed uit te halen, groeit welig.
Mijn gras heeft er zelden zo slecht uit gezien als dat het er nu uit ziet
‘s Avonds haal ik de groencontainer uit de tuin van de buurvrouw om aan de straat te zetten. Dat doe ik wel vaker, want ze is slecht ter been. Een paar maanden geleden is ze geopereerd aan haar heup. Omdat het vervolg niet soepel verliep heeft ze weken in het ziekenhuis gelegen. Sindsdien kan ze haar tuin amper onderhouden.
In de avondschemer werp ik een blik op haar verdorde grasveld, vervolgens één poort verder weer op het mijne dat liefdevol mishandeld wordt door de kuilen die ik erin graaf. Men zegt dat het gras bij de buren altijd groener is. Bij mij niet. Mijn grasveld is groener.
Geef een reactie