Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Mijn herstelproces: van persoonlijk naar maatschappelijk herstel

mijn herstelproces

Een jaar geleden kreeg Iris fijne reacties uit haar omgeving over haar bijdrage op Psychosenet: ‘Een genuanceerd achtergrond verhaal van Iris over stigma.’ Hierdoor raakte ze geïnspireerd om dit vervolg te schrijven.

Allereerst deel ik graag aan de lezers dat het momenteel heel goed met mij gaat. Ik had een jaar geleden echt niet durven dromen dat ik in mijn herstelproces hier zou staan. Dit proces is niet geleidelijk verlopen maar met ups en downs zoals ieder herstelproces gaat.

In mijn vorige stuk beschreef ik dat ik graag iets zou willen doen op het gebied van vrijwilligerswerk. Ik werk momenteel een paar uur in de week als vrijwilliger bij Markieza. Dit is een expertise en opleidingscentrum voor ervaringsdeskundigheid. Ook werk ik voor ‘Let it be’ een andere organisatie opgezet door een ervaringsdeskundige.

Er liggen nieuwe werkzaamheden in het vooruitzicht

Op sociaal gebied gaat het ook goed. De vriendschappen die ik al had, zijn verbeterd doordat ik meer de oude ben. Al ben ik veel veranderd door alles wat ik heb meegemaakt. Ik heb nieuwe waardevolle contacten opgedaan. Daarnaast heb ik een vriend. We doen veel leuke dingen samen en hebben een prettige en gelijkwaardige relatie.

In mijn herstelproces merk ik ook dat mijn kwetsbaarheid een grote impact op mijn leven heeft

Mijn familie en vriend zijn zo nu en dan bezorgd. Ik slaap vaak slecht. Ik blijf  ’s avonds vaak lang rommelen, televisie kijken of met mijn telefoon bezig. Ze zijn bang dat ik hierdoor ontspoor.

Ik denk zelf dat dit voornamelijk met mijn ADD te maken heeft. Ik bleef al tot laat op zo lang ik me kan herinneren. In ieder geval al  voordat ik voor het eerst ziek werd. ’s Nachts ben ik productief en alert.

’s Nachts geniet ik van de rust en stilte om mij heen

Als ik ’s avonds een serie kijk, wil ik eindeloos door blijven kijken aflevering na aflevering. Ik probeer mezelf op te leggen om op vaste tijden te gaan slapen maar heb hier moeite mee. Eenmaal in bed voel ik mij onrustig en lig ik te woelen.

Mijn moeder en vriend willen dat ik weer iets meer medicatie ga gebruiken. Ik wil dit tijdelijk doen uit voorzorg. Ik vind het moeilijk, want ik vind het prettig dat ik weer meer gedachtestromen heb. Ook doe ik de dingen die ik doe bij een lagere dosering medicijnen met meer plezier.

Ik voel echt een voldoening en bij meer medicatie voel ik mij afgestompt. Ik heb veel schommelingen in hoe het gaat. Ik ken periodes van geen psychotische symptomen afgewisseld met momenten waarop ik weer wat klachten heb. Dit hoort erbij.

Toch is het altijd weer een teleurstelling als deze verschijnselen weer de kop op steken

Daarbij maken begeleiders en vriend zich zorgen om de hoeveelheid dingen die ik aan ga. Ik zeg op van alles ja omdat ik enthousiast ben en het met plezier doe. Ik weet zelf ook dat ik moet doseren en prioriteiten stellen, maar ik vind het lastig om hier altijd naar te leven. Gelukkig heb ik goede relaties met hen en kunnen we hierover praten.

De afgelopen tijd heb ik veel vriendschappen opgedaan met andere mensen met een kwetsbaarheid. Het is fijn om met gelijkgestemden te zijn, maar soms ook lastig want zij worstelen ook met dingen die inherent zijn aan hun psychische gesteldheid.

Vriendinnen die ik al sinds mijn jeugd ken, zijn veelal met andere dingen bezig. Dit schept soms een afstand. Naarmate ik verder ik in mijn herstelproces kom, ben ik steeds meer op gelijke voet met hen. Dit vind ik heel prettig, want ik had lang het idee dat mijn ontwikkeling was gestagneerd door de psychoses.

Het is fijn om te merken dat ik weer beter mee kan komen met leeftijdsgenoten

Door mijn herstelproces heb ik mij op een andere manier ontwikkeld. Ik heb in een korte tijd veel levenservaring opgedaan en hierdoor heb ik op persoonlijk gebied kunnen groeien.

In mijn vrijwilligerswerk heb ik veel te maken met ervaringsdeskundigen en vrijwilligers. Ik heb niet het gevoel dat ik op mijn tenen hoef te lopen, maar kan zijn wie ik ben en kan uiten hoe ik mij voel en waar ik tegenaan loop.

Ook met hulpverleners ervaar ik een verbintenis

Omdat ik ooit zelf ben begonnen als reguliere hulpverlener voordat ik mijn eerste crisis kreeg, praat ik graag met hen over het vak en heb ik naast ervaringskennis ook een theoretische achtergrond waarin we elkaar kunnen vinden.

Daarbij krijg ik ook te maken met mensen die in zorg zijn van GGZ. Ik merk dat ik op een hele andere manier contact maak dan de periode voordat ik zelf wist dat ik een gevoeligheid heb voor psychose. Ik ervaar dit zelf als een prettig contact en herken veel in wat ze doormaken wat een gelijkwaardig contact oplevert.

Ik hoop dat ik in mijn herstelproces mag blijven groeien. Ook in mijn werk en dat dit een opstap kan zijn naar betaald werk. Ik vind het in ieder geval heel fijn dat ik weer een maatschappelijke rol heb en van betekenis kan zijn voor anderen.

Als ik mijn voorgaande verhalen teruglees en kijk naar wat ik nu bereikt heb, ben ik trots op mezelf

Dan heb ik het niet zozeer over het streven naar betaald werk. Dit is voor mij eigenlijk een bijzaak. Ik doel op persoonlijke groei die ik heb doorgemaakt, hoe ik mezelf weer hervonden heb.

Eindelijk kan ik weer kan zeggen dat ik gelukkig ben en mijn leven betekenisvol vind.


Iris schreef een jaar geleden een prachtig achtergrondartikel voor PsychoseNet. Dat heeft haar veel goeds gebracht. Ze hoopt haar persoonlijke groei op dezelfde voet voort te zetten.

Meer informatie:

Reacties

2 reacties op “Mijn herstelproces: van persoonlijk naar maatschappelijk herstel”

  1. pien

    Mooi stuk, Iris,
    Inspirerend. Ik zit in een soortgelijk proces maar worstel nog erg met zingeving, zelfstigma en ik pieker ontzettend veel, wat het herstel in de weg zit. Mijn eigen gedachtes kwellen mij voortdurend. Sommige vriendschappen ervaar ik nog niet als gelijkwaardig, ik ben verre van wie ik was vóór de psychoses en heb nog een weg te gaan (of het blijft zo dat weet ik niet) Ik hoop dat ik op het punt kan komen waar jij nu bent, een punt waarop je tevreden bent met wat het leven te bieden heeft. Ik wens je een gezond en mooi 2019 toe, en ga door met bloggen 🙂

    1. Iris

      Dankjewel voor je reactie, Pien. Voor mij is het bijna twee jaar geleden dat ik uit mijn tweede psychose kwam. Het eerste anderhalf jaar na mijn psychose had ik het heel moeilijk. Ik hoorde met grote regelmaat stemmen. Dit was zeer vermoeiend en belemmerend voor mij. De stemmen waren negatief van karakter en dat beinvloedde mijn stemming op een vervelende manier. Ik had weinig energie. Ook had ik soms achterdochtige ideeën ten aanzien van anderen. Ik wil niet zeggen dat ik dat nu nooit meer heb, maar het speelt een veel minder grote rol in mijn leven en het is in minder extreme gradaties dan voorheen. Daarbij voel ik mij sterker en zelfverzekerder waardoor ik deze symptomen beter aankan. Ik hoop dat jij ook leert omgaan met jouw kwetsbaarheid en alles wat daarbij komt kijken. Het is een proces dat jaren kan duren, denk ik. Voor mij in ieder geval wel. Ik hoop dat ik mij op persoonlijk gebied kan blijven ontwikkelen en mezelf steeds beter leer kennen. Ik wens je een gelukkig en gezond 2019 toe. Ik hoop dat er mooie dingen op je pad komen zoals vriendschap, liefde, zingeving en zelfacceptatie. Hou je taai!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *