Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Mijn ontmoeting met Jim van Os – “Eindelijk mijn verhaal kunnen doen”.

Jelle vertelt over een ontmoeting met Jim van Os, die diens boek "We zijn God niet" voor hem heeft gesigneerd.Jelle: "herstel is mogelijk!"


Jelle is gevraagd naar aanleiding van het optreden van Jim van Os bij de Ledendag van Vereniging Anoiksis, om zijn licht te laten schijnen op zijn ontmoeting met Jim. Hij is erg blij dat Jim het boek “We zijn God niet” voor hem heeft gesigneerd.“Eindelijk heb ik mijn verhaal kunnen doen”.

Jelle vertelt over het exacte moment dat Jim het gebouw had betreden: Ik stapte op hem af met het boek dat hij co-creëerde met Myrrhe van Spronsen: ‘We zijn God niet’ – om mijn exemplaar te signeren. Dit deed hij gelukkig en dat was al een heel mooi moment voor mij.

Fanboy‘ en ratelende enthousiasteling

Ik vond het – als man van 41 jaar – ook een beetje iets sneuigs hebben of zoiets? Dat fanboy gedoe? Maar laten we wel wezen, niet vaak komt het voor dat ik de hoogleraar, die bijgedragen heeft aan de ‘bijbel’ waar het ziektebeeld in staat dat mijn halve levensloop had bepaald, de DSM-V, te spreken krijg. Mijn vriendin had vooraf erop aangedrongen dat ik dan deze kans tot een handtekening niet onbenut moest laten.

Jim is echter heel benaderbaar. Voor wie het niet al uit eerdere interviews had kunnen afleiden. Na afloop van zijn verhaal en groepsgesprek met ons van Anoiksis, heb ik nog kans gezien hem te vertellen waarom hij met zijn boodschap specifiek voor mij zo belangrijk was geweest. Ik liet het ratelen, wat ik als enthousiasteling als soms kan doen in het contact met mensen die ik waardeer, uitvoerig blijken en was toch ook kort en bondig.

Ik vertelde hoe ik ongeveer in 2015 voor het eerst kennis had gemaaakt met de website Schizofreniebestaatniet.nl (website bestaat niet meer – Redactie), al moet de tijdlijn zijn geweest dat het nog iets eerder was zelfs, want ik heb beelden van de oude galerij woning waar ik met mijn ex-vrouw woonde in mijn hoofd, bij het terughalen van de herinneringen aan de inhoud van die pagina met filmpjes toentertijd.

Filmpje van een enthousiaste, bevlogen, maar ook terecht bozig sprekende dame

Er stond zo onder andere een filmpje op van een enthousiaste, bevlogen, maar ook terecht bozig sprekende dame die een verhaal uitlegde dat men wel eens een been kan breken en dan tijdelijk een rolstoel krijgt, om het gebroken been te ontzien wellicht als het een ernstige breuk was… maar dat normaal herstel er dan uitziet als uiteindelijk de rolstoel weer achter je laten. Dat dit met medicijnen – specifiek antipsychotica – eigenlijk niet anders zou moeten zijn.

Je kunt een bepaalde tijd baat hebben bij de mentale rolstoel waarin je belandt met antipsychotica, maar niemand zit er op te wachten om voor het leven mentaal gehandicapt door te rollen. Of als onbekwaam bestempeld te worden vanwege een enkele ontregeling of ongeval. We zeiden mensen die een been braken tijdens wintersport bijvoorbeeld toch ook niet dat zij nooit meer mochten lopen? Laat staan skiën? Nee, zelfs niet als dat vaker gebeurd was. Dan is de status quo nog steeds dat men probeert te revalideren.

De boodschap van Jim en de herstelbeweging, valt intens goed bij me

Dit raakte mij diep. Ik was ineens bevlogen door dit concept en is een diepgewortelde wens gegroeid in mij om te herstellen van dit alles. Een kwetsuur dat mij nu al sinds 2002 bezighoudt na een eerste (acute) psychose. De boodschap van Jim en de herstelbeweging, resoneert intens goed bij me. Ik ben geen mens dat gedefinieerd wordt door een moeilijk klinkende, vooral tot de angstige verbeelding sprekende, archaïsche benaming ‘schizofrenie’. Ik ben gewoon psychose gevoelig, net als iedereen.

Toen ik dit in die tijd besprak met mijn behandelaars die verantwoordelijk waren voor de, toen nog in depotvorm verstrekte, medicatie, werd mij al snel te kennen gegeven dat het niet verstandig of goed mogelijk was om in die tijd, in die constitutie het medicijngebruik te staken.

Zelf amateur-apotheek toegevoegd

De constitutie was er namelijk één waarin ik zelf thuis nog eventjes een halve amateur-apotheek toevoegde aan de sowieso al niet malse recepten van de GGZ. De artsen legden uit dat de weg zou zijn om eerst een heel jaar volledig abstinent van alle zelf toegediende middelen te zijn voordat dosisverlaging overwogen kon worden. Men kon tenslotte anders niet objectief bepalen wat voor welke symptomen zou zorgen. “Okay, Fair enough.” – dacht ik.

Het werd een wilde tijd, waarin ik een vriend verloor aan een plotseling overlijden, wat heel treurig was gegaan, en wel in 2015 ongeveer kwam ik het boek van Marnix Pauwels “AHA” tegen, dat mij net het zetje gaf om door te pakken. Nog weliswaar als een bejaarde schildpad qua tempo, maar ik maakte progressie.

Ex-vrouw, WMO, bewindvoering en moeder

Voor mijn ex-vrouw mocht dat niet baten en die verliet mij – godzijdank zeg ik achteraf – eind 2018. Negen jaar nadat we waren gaan samenwonen bleef ik alleen achter in het leuke arbeidershuisje in die mooie wijk met een tuintje. Ik zat verder mentaal wel aardig aan de grond toen ik ook nog een vriend verloor die ik als vriend al niet had kunnen behouden door enerzijds het zelf dokteren met middelen en anderzijds mijn conflict met de waarde die ik zocht in mijzelf en in dit leven. De gemeente kwam aan de deur, met WMO en zwaar geschut, ik kreeg weer bewindvoering tijdelijk.

In overleg met diverse belangrijke mensen in mijn leven, de WMO-begeleiding en mijn moeder, kwamen we er op uit dat ik definitief een punt zou zetten, ook nog achter de alcohol bij een hele chique afkickkliniek. Andere drugs waren mij inmiddels, anno 2019, al geruime tijd gelukt te laten staan met de zelfhulpmethoden. Waaronder niet in de laatste plaats online ondersteuning die ik zocht op sociale media. Vanaf 2019 doe ik dit ook onder mijn eigen naam op wat nu X heet.

1000ste dag geheelonthouding

Na mijn opname in de afkickkliniek was ik nog niet meteen genezen, maar de ontwikkeling die begon bij de simpele notie dat volledig herstel mogelijk was in 2013? 2014? wie zal het zeggen, de site is al een tijd niet meer in die vorm bereikbaar… die ontwikkeling bracht mij nu op het pad van geheelonthouding. En na wat vallen en opstaan kan ik op 11 juli dan de 1000ste dag geheelonthouding vieren.

En dit heeft er weer voor gezorgd dat ik nu een leuke vriendin heb die ambtenaar is en waar ik eindelijk de connectie mee gevonden heb die ik altijd zocht. En zij moedigde mij aan om ook andere plannen en dromen die al lange tijd op de plank lagen nu eens daadwerkelijk te gaan doen, dus sinds 2021 sta ik in de KvK ingeschreven met mijn eigen bedrijf.

En al die tijd ben ik ook bezig gegaan met het verder zoeken naar de heilige graal van afbouwen tot een nul dosering. Ergens hier komt het boek van Remke van Staveren “Minder Slikken” in beeld dat concrete handvatten biedt en verder een samenvatting van mijn bevindingen en onderzoeken maar dan georganiseerd en ingedeeld op een begrijpelijke en toegankelijke manier.

Laatste medicatie bijna afgebouwd

Zodoende, ben ik nu van 37,5mg per 2 weken depot medicatie ooit, nu op nog maar een half milligrammetje Risperdal dagelijks oraal aangekomen en ik heb er stiekem wel vertrouwen in dat de nul weldra in zicht is. Al zal het nog wat aandacht vereisen.

Maar goed. Dit halleluja herstelverhaal had ik dus min of meer ingekort gepresenteerd aan Jim op de Ledendag van Anoiksis, afgelopen 6 juli in Meppel, en daarom heb ik het nu uitgeschreven als blog.

‘Levensboek’ gegeven tijdens de ontmoeting met Jim

Tevens schreef ik in samenwerking met Humanitas, een ‘Levensboek’ waarvan ik vorig jaar 20 hardcover exemplaren heb uitgegeven. En momenteel kun je de PDF nog bestellen bij mij,via de link: Ervaringswerker.nl. En niet onbelangrijk, ook kun je aangeven of je interesse zou hebben in een hardcopy. Ik zou de banden met Humanitas nog eens kunnen opwarmen voor een extra uitgave tenslotte bij voldoende interesse. Dit vereist wat planning en werk echter, maar je kunt interesse aanvinken op het formulier.


Jelle van der Pal is hersteld van meerdere psychotische episodes met een ‘dubbeldiagnose‘ met ernstige verslaving aan middelen als cannabis, speed en alcohol voornamelijk. Hij is inmiddels al jaren volledig clean en hard op weg om ook van de medicatie af te komen terwijl hij werkt aan het opbouwen van zijn eigen ICT-bedrijf in combinatie met scholing daartoe.

Daarnaast is hij Technisch Beheerder voor Anoiksis en doet hij de vertegenwoordiging van Anoiksis op X. Dit alles ondersteund door de niet aflatende liefde van zijn leven, zijn huidige vriendin en haar kinderen.

Zijn boodschap? Herstel is mogelijk!

Meer lezen over elkaar ontmoeten?

Heb je een vraag?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Vereniging Afbouwmedicatie

De Vereniging Afbouwmedicatie is te allen tijde bereikbaar om met je mee te denken. Ook als je vragen hebt over deelbaarheid van pillen of andere praktische vragen rondom het afbouwen van medicatie.

Mail je vraag naar: info@verenigingafbouwmedicatie.nl

Reacties

6 reacties op “Mijn ontmoeting met Jim van Os – “Eindelijk mijn verhaal kunnen doen”.”

  1. Ik heb het Filmpje van Brenda dat ik in dit blog beschrijf, gevonden. En gedownload en een klein “In Memoriam”-plekje op mijn digitale infrastructuur gegeven, hier in huis.

    https://www.youtube.com/watch?v=0wGXXSlywzY

    Het is onrechtvaardig.
    Tevens heb ik besloten ook vanaf 1 januari alsnog per tiende milligram te proberen de Risperdal alsnog verder af te bouwen. Hoewel ik ook moet constateren dat ik ontzettend op de proef gesteld ben en wordt momenteel.

  2. Mark

    Hallo,
    Meer dan 65 % valt terug nadat ze met de medicatie zijn gestopt

    1. Dat is een serieuze overweging die ik zojuist ook met mijn zeer kundige psychiater heb besproken. In het licht der ontwikkelingen, de moeite met de meest recente afbouwstap, en de resterende minimale dosis van slechts 0,5mg Risperdal – waarbij het op zich geen psychoses voorkomt natuurlijk, — hebben we in samenspraak besloten om Niet ‘Alles op Zwart in te zetten’ maar te Weten wanneer je de winst moet nemen. En dat is nu dan ook. We houden het verder stabiel maar ook wel met de nodige uitdaging in hervonden gevoeligheid, op de huidige dosis. Volgens de psychiater kan ik hier ook redelijk goed oud mee worden zonder verdere neurologische complicaties te hoeven verwachten. Prima dan.

  3. Mooi verhaal. Mijn eerste gesprek was o.a met Jim van Os toen nog in opleiding.Fijn om te horen dat hij zoveel mensen de weg heeft gewezen naar herstel. Succes met alles.

  4. Yvonne de Gier

    Fijn dat je dit blog schrijft Jelle! Dit neem ik mee in mijn (cliënten)kring.

  5. Lisa

    Fijn dat het zo goed gaat, Jelle. Bedankt voor het delen van je verhaal.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *