Natascha kreeg drie psychoses en startte een gezin. Ze leerde in de periodes van herstel zichzelf en ook haar valkuilen kennen: “Alles doe ik op mijn eigen tempo. Ik deel de dingen waarmee ik zit en ik laat ze niet opstapelen. Zo voel ik mij goed en dat wil ik heel graag vasthouden zo.”
Drie psychoses kreeg ik. Ik werd voor mijn gevoel tijdens deze psychoses aangewezen als uitverkorene om de wereld te redden. Ze stonden in het teken van het Katholieke geloof. Het verhaal van Jezus Christus, God, Jozef en Maria.
De druk was hoog, omdat ik besefte dat dit me niet zou gaan lukken
Hierdoor voelde ik angst. Ik was bang, bang om gestraft te worden, omdat het onbegonnen werk was en mij dit nooit zou lukken. Daar moest ik een boete voor ‘betalen’. Ik kon de wereld in mijn uppie toch niet redden? Tot driemaal toe ben ik opgenomen geweest op diverse psychiatrische afdelingen. Ik kreeg medicatie. Die drukte de psychose snel weer de kop in. Gelukkig. Want die angsten die ik heb gevoeld waren onbeschrijflijk heftig. Met deze angsten wilde en kon ik niet verder leven voor mijn gevoel. Achteraf weet ik waardoor deze psychoses zijn ontstaan. Het betreft meerdere factoren: erfelijkheid, traumatische ervaringen uit het vroege verleden, bepaalde mensen waar ik contact mee had, invloeden van buitenaf, het maar doorgaan en mijn eigen ik-je.
Tussen de verschillende psychoses door, ben ik twee keer moeder geworden
Bewust, omdat ik al een tijd stabiel was en het goed ging. Twee fantastische zonen ben ik rijker! Een kind opvoeden, ook al ben je samen met een partner, hakt er soms best in. Het kost energie, ondanks dat je er ook veel positieve energie voor terug krijgt. In combinatie met mijn psychische kwetsbaarheid viel dat niet altijd mee. Mijn oudste zoon heeft ook gezien dat ‘mama ziek was’. Tegenwoordig kan ik het beter met hem bespreken. Dat is fijn, voor beiden.
Een vierde psychose kwam later ook tot uiting
Ik was ondertussen gescheiden van de vader van mijn oudste zoon. Jaren later trof ik mijn huidige man. Met hem heb ik een tweede zoon gekregen. Vroeg tijdens de zwangerschap van mijn tweede zoon, wisten we dat we eigenlijk zwanger waren van een tweeling, onze zoon en de wederhelft van onze zoon. Helaas is de wederhelft van onze zoon gestopt met leven in week acht van onze zwangerschap. Dat was heel verdrietig. Anderzijds waren we ook nuchter; het is de natuur, en we zijn nog steeds zwanger van onze zoon.
Ik was nog steeds onder behandeling bij de GGZ. Ook de POP-poli werd aan het begin van de zwangerschap ingeschakeld om mijn psychische kwetsbaarheid goed in de gaten te houden, ik slikte destijds ook mijn medicatie die ik nodig had om een psychose te voorkomen. De hele zwangerschap ging eigenlijk goed met betrekking tot mijn psychische kwetsbaarheid. Gelukkig! Uiteindelijk ben ik bevallen in het ziekenhuis van een kerngezonde zoon. Op dag drie in het kraambed, want we moesten even in het ziekenhuis blijven, mochten we eindelijk naar huis. We hadden een fantastische kraamhulp! Ode aan haar, blijkt later helemaal…!
Ik was twee dagen thuis, toen ik voelde dat ik mijzelf niet was. Ik voelde angst, angst van het opkomen van een psychose
Ik herkende de signalen, ik ging weer in het Goddelijke/gelovige stukje zitten. Kreeg signalen door, linken zag ik. Het voelde alsof ik aangestuurd werd door iets hogers, die mij de linken doorgaf over mijn naasten. Ik begon verbanden te zien. Ik kaartte dit heel snel aan bij de kraamhulp, zij zei; “Bel de GGZ maar op, je behandelaren, dat heb je nu nodig.” En dat vond ik ook. Dat zag ik in. Ik wilde die hevige angsten en daarbij een ergere psychose verder voorkomen. In een mum van tijd stonden mijn behandelaren op de stoep. Gesprekken hebben we gevoerd, over wat ik voelde en beleefde. De medicijnen werden bijgesteld en opgeschroefd. Deze psychotische klachten hebben wederom heel kort geduurd. Zo’n vijf á zes dagen in totaal. Ik was er op tijd bij, had goed gehandeld, en pakte hulp en de voorgeschreven medicatie goed op.
Nu, zo’n vier jaar later, kan ik zeggen dat het door mijn eigen leefregels goed met mij gaat
Ik pak op tijd mijn rust, ik plan mijn agenda zo, dat het behapbaar voor me blijft. Zodat het niet te veel voor me wordt. Sociale contacten probeer ik regelmatig te onderhouden en ook niet geheel onbelangrijk, ik slik mijn medicatie. Inmiddels word ik niet meer begeleid door de GGZ, omdat ik al jaren psychosevrij ben. Ik ben nu onder behandeling bij een andere instelling die mij ambulant helpt met dingen waar ik tegenaan loop en bij de doelen die ik nog heb. Alles op mijn eigen tempo, in kleine stapjes. Ik deel de dingen waarmee ik zit, ik laat ze niet opstapelen, zodat het niet te veel in mijn hoofd wordt. Ik doe af en toe ontspannende dingen, ik zoek de buitenlucht geregeld op en ik heb uiteraard de zorg voor mijn gezin en het huishouden. Alles bij elkaar is het genoeg zoals het nu is. Zo voel ik mij goed en dat wil ik heel graag vasthouden zo.
Inmiddels ken ik mijzelf wel zo goed, dat ik weet wat de valkuilen kunnen zijn om een psychose te triggeren
Dit probeer ik dan ook echt te voorkomen. Mocht ik ondanks mijn leefregels toch een psychose op voelen komen, weet ik daarna te handelen. En dat is het delen van wat ik voel en het zeggen dat ik een psychose voel opkomen bij de juiste mensen voor mij. Hetzij mijn man, mijn ouders, broer, vriendinnen, maar ook zeker de huisarts en mijn ambulante behandelaren.
Natascha
Meer informatie:
- Zwangerschap en antipsychotica
- Wat te doen bij een psychotische crisis?
- Praten over de inhoud van de psychose helpt bij herstel
Geef een reactie