Deel 1 van de blogreeks: ‘Mijn reis door intimiteit, herstel en zelfverbinding’
In deze blogreeks deelt Daan zijn persoonlijke reis, waarin hij zijn kijk op intimiteit radicaal veranderde door zijn ervaringen en herstel. Deel 1 gaat dieper in op hoe deze veranderingen zijn perceptie van relaties en zelfverbinding hebben beïnvloed. Hij reflecteert op zijn ervaringen met de NPO, de ontwikkeling van zijn podcast en hoe de gesprekken met anderen zijn visie op liefde, relaties en intimiteit na zijn herstel hebben gevormd.
Het begon weer te kriebelen
Rond de herfst van 2024 deelde ik een oproep op PsychoseNet. Mijn radiocarrière lag, door psychoses, medicatie en herstel, alweer een paar jaar stil, en het begon te kriebelen. Na wat mailcontact met de NPO kreeg ik bericht terug dat ze nieuwsgierig waren naar werk dat ik nu zou kunnen maken, zodat ze konden beoordelen of het aansloot bij de mogelijkheden.
Het klonk vrijblijvend, maar in de basis wilde ik ‘maken’, en hoe en op welk platform was eigenlijk een tweede. Daarnaast gebeurde er in die periode van herstel nog iets. Het tot mij nemen van gezonde voeding, bewustzijn, bewegen en vriendschappelijke contacten ging eigenlijk best redelijk.
Verlies maar ook vondsten
Overigens verloor ik door mijn ervaringen rondom mijn psyche ook familieleden en vrienden. Maar met de mensen met wie ik beter contact had, sprak ik daar dan weer over. Eén onderwerp groeide in die periode uit tot een lichte fascinatie: daten. Dat bleek elke keer toch weer een uitdaging. Want wat vertel je wel? Moet je überhaupt iets vertellen?
Mijn eerste psychose was op dat moment negen jaar geleden, dus daarmee drong ook de vraag zich op in hoeverre je plichtig bent om iets te delen. Mijn schooldiploma’s komen tijdens een drankje ook niet meer ter sprake. Met de NPO in mijn achterhoofd schreef ik een concept uit, bedacht een opzet voor een podcast en was klaar om met ervaringsdeskundigen, (ex)cliënten en professionals in gesprek te gaan.
Voorzichtige afwegingen
Boven mijn verwachtingen sloeg de oproep op het idee aan. Op een gegeven moment werd ik zelfs gedwongen om met mijn (eventuele) gasten mee te denken, omdat sommige zich aanmelden in the heat of the moment van hun herstel. Ik achtte het onverantwoord om dat verhaal in een publieke podcast te gaan delen; met dan alle gevolgen van dien voor het privé leven van hem of haar.
Hoe menselijker, hoe beter
Na een korte selectie kwam ik uit op tien sprekers. Sommigen waren naast Jim van Os als deskundige op tv te zien geweest, anderen hadden net een jaar opleiding achter de rug en geen media-ervaring. Ook mijn kwaliteiten als maker werden op de proef gesteld.
Afleveringen waar ik zelf mijn vraagtekens bij had, gingen door het dak, terwijl een aantal afleveringen met prominente gasten niet altijd werden afgeluisterd. Het werd een mooie mengeling, en ik durf de voorzichtige conclusie te trekken dat hoe menselijker de podcast was, hoe meer hij aansloeg.
Men zat niet te wachten op een analytische benadering van het verkennen van intimiteit. Luisteraars gingen vooral aan op de twijfels die sommigen hadden, het overwinnen van uitdagingen en het plezier dat je achteraf aan intimiteit kunt beleven.
Grote veranderingen bij intimiteit en herstel
De laatste aflevering werd zes maanden geleden gepubliceerd. Mijn leven – niet zozeer als podcaster, maar meer als iemand met (herstel)ervaring – is in die periode enorm veranderd. Ik leefde destijds in een buitenwijk van Amsterdam en verhuisde naar een levendig stadsdeel tegen het centrum aan.
Bij wijze van spreken verdronk ik in mijn eentje in een appartement van 90 m² en verhuisde naar een aantrekkelijke studio. Via een maatschappelijk betrokken sportschool oriënteerde ik me op de clubkampioenschappen en recent werd ik aangenomen als receptionist bij een zwembad waar professionals trainen.
Er is meer te verkennen
Binnen een half jaar volgden zoveel stimulansen elkaar op dat ik om de zoveel weken wel weer ergens van stond te kijken. De tien afleveringen die ik had gemaakt, bleven mij ook bij. Iedereen presteert beter als hij of zij goed in zijn vel zit. Dus met de kennis van nu zou dat invloed hebben op de vraagstelling, de keuze van gasten en de opzet. Dat neemt niet weg dat ik er met een tevreden gevoel op terugkijk.
Ook al ervaar ik de eerste tien afleveringen als een succeservaring, wil ik in dit driedelige blog graag meer delen over mijn persoonlijke kijk op het onderwerp dat ik voor de serie behandeld heb: Liefde, Relaties en Intimiteit ná een periode in de GGZ. De gesprekken met deze mensen – die zichzelf ook heel kwetsbaar hebben opgesteld – staan mij nog helder voor de geest.
Mijn perceptie is nu anders
Ik kan nu zeggen dat ik radicaal anders ben gaan denken over relaties en intimiteit. Naast het produceren van de podcast bezoek ik ook lotgenotenavonden, hersteltrainingen en volgde ik een onvoltooide opleiding aan Howie the Harp.
Intimiteit kan veel betekenen
Daar lag dan ook weer mede het fundament voor de podcast. Intimiteit was zo’n precair en spannend onderwerp in die kringen. Soms deelde een vrouw haar ervaring met grensoverschrijding, zoals aanranding of seksueel geweld – bij mannen hoorde ik dit zelden. Toch viel het me vooral op hoe weinig er werd gesproken over het plezier in intimiteit.
Wat intimiteit bijvoorbeeld doet met je geest of het voelen van een vorm van eigenwaarde. Dat het je een gevoel kan geven dat je een plek hebt in de maatschappij. En bovenal, dat het tussen twee mensen een diepere laag van verbinding kan scheppen.
Na tien afleveringen maken met mensen met ervaring durf ik te stellen dat dit in het bijzonder geldt voor mensen met ervaring in of na de GGZ. Ik kan ook de conclusie trekken: seks en, in het verlengde daarvan, was een onderwerp dat op herstelavonden en in het begin ook in de gesprekskamer, een no-go was.
De aanzet van mijn nieuwe perspectief
Door na negen jaar herstel vrouwen, mannen, ervaringsdeskundigen, professionals en wie nog meer uit de GGZ hier direct op te bevragen, vloog mijn geest open. Mijn gedachten over hoe een relatie eruitzag – man, vrouw, sociaal, ondernemend, bezigheden en intimiteit – werden radicaal overboord gegooid.
Het startpunt voor die gevoelens kwam bovendien bij één specifieke gast uit de podcast vandaan. Ik weet dat zij daar heel open over is, maar ik laat het voor dit blog toch in de anonimiteit. Deze gast kwam uit de GGZ, had een goed voorkomen en een helder verhaal. Na een half uur drukte ik nogmaals op de recordknop en stopte de opname. De persoon zette zijn hoofdtelefoon af en zei: “Verdomme, ik had er nog zo graag aan toe willen voegen dat ik ook aan tantra doe.”
Over Daan: Hij is een mens met ervaringskennis in psychose, depressie en gelukkig zijn met het leven dat ik leef.
Meer lezen van Daan?
Meer lezen over Intimiteit en herstel?
- Intimiteit – Paul Verhaeghe
- Intimiteit en seksualiteit bij psychosegevoeligheid
- Seks na een psychose – over de behoefte aan intiem contact
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ken je de hoofdstukken van PsychoseNet al?
De professionals van PsychoseNet schreven deze hoofdstukken met betrouwbare, hoopgevende informatie.
Geef een reactie