Mind Repair nodigde vier Culemborgers uit hun (herstel)verhaal te vertellen aan een Culemborgse kunstenaar. Elisabeth schrijft er deze blog over.
Ze gingen er voor zitten en het werden vaak aangrijpende gesprekken. Hoe om te gaan met deze soms levensbedreigende duisternis? En hoe er weer uit te komen?
De kunstenaars hebben het verhaal verwerkt in een schilderij of ander kunstwerk en Erwin Fisser noteerde het kort en bondig. De maand september biedt Kattenstraat 12 onderdak aan dit intrigerende project MIND REPAIR.
De oogst van de expositie Mind Repair is rijk en overweldigend
Er zijn verschillende verklaringen te bedenken voor het succes hier in Kattenstraat 12 te Culemborg. Tegenover de locatie schijnt beste coffeeshop van de provincie te zitten, dus het aanloop in de straat is enorm. Ook de timing van het project valt goed zo na 6 maanden corona-maatregelen in het land.
Zelf geloof ik in het succes van delen en verbinden
Dat is primair ook mijn doel met het project, maar inmiddels heeft het al heel veel meer positieve effecten gehad.
Tijdens de opening vertelt Rieks van Stichting De Roos van Culemborg open over zijn depressie die tienjaar lang de regie voerde over zijn leven. Van zijn hand is de tekst over het project waarin rake zinnen staan.
De labels klinken ernstig genoeg; trauma’s, psychose, depressie, borderline en ga zo maar door. Gezamenlijk kenmerk: grauwe ellende. Natuurlijk voor degene die het treft. De wurggreep van de kwaal doet verlangen naar eenvoudig gebroken been met gips er om heen. Dat kan je tenminste laten zien wat je hebt. Maar ook de wijdere kring van partner, familie, buren en collega’s is getroffen door dit vaak langdurige ongemak.
Buiten bij de ingang drink ik een kopje thee en een jongeman van dertig, die naar een kunstwerk kijkt
Ik spreek hem aan. Hij praat Engels en blijkt uit Letland te komen. Na een korte uitleg over het project, stroopt hij zijn mouwen op en zie ik zijn bekraste armen. Een warme blik wordt uitgewisseld en dan maken we samen grapjes over de snijrichting en benoemen ook dat het heel erg fijn is dat hij nog leeft.
De informatie van de zwarte jaren van eenzaamheid en verslaving deelt hij
En hij vertelt ook over detox-opnames hier in Nederland en in zijn land van herkomst. Schaamte, dood willen en hulp vragen. Nu staat er een goed verzorgde jonge man voor mij die zijn leven weer op orde heeft.
Hij heeft zijn draai gevonden in ons land en zwaait vrolijk als hij weer verder gaat
Ik woon zelf in Culemborg, de plaats waar het project draait. De mazzel is dat ik veel bekenden langs de kattenstraat 12 zie lopen en fietsen. Als ze mij zien, zijn ze meestal wel nieuwsgierig en vragen ze wat ik aan het doen ben.
Zo komt een gezin met drie kinderen binnen stappen
Ik vertel over het project, we lopen langs de kunstwerken en ik deel de informatie die ik erbij heb. Ons gesprek gaat na aanleiding van die informatie meerdere kanten op. De moeder werkt in het onderwijs en we spreken over de mogelijkheden om kinderen bij dit onderwerp te betrekken.
Zo heb je tegenwoordig het lespakket en boek van Brenda Froyen, (Pssst, aanrader!). Hun oudste dochter denkt hierin ook mee en vertelt hoe zij op de middelbare school (agora onderwijs) zelf hier invulling aan heeft gegeven. Het les-blok ging over hersenen en ze heeft meegelopen met haar tante op een afdeling voor mensen met korsakov. Een heftige les voor een meisje van veertien, waar je goed ziet wat de gevolgen van alcoholgebruik kan zijn.
Stuiterend van de ideeën en goede energie scheiden onze wegen weer.
De uiterste vind ik wel groot
Het ene moment kan ik knallen met de verhalen en heb ik mooie gesprekken, en het andere moment zit ik in mijn eentje in de galerie. Ik mail wat en probeer een sollicitatiebrief te schrijven.
Op zaterdag staat er een motorrijder voor de deur en rookt een shagje
Ik zeg hem gedag en vraag of hij zin heeft om binnen te komen. Hij heeft niet geslapen, maar gewerkt vannacht en is meteen geraakt door het onderwerp van het project. Hij stelt veel vragen en vertelt zijn eigen ervaringen. Hij kent veel mensen met psychische klachten. Zijn vader woont in een verzorgingstehuis en heeft alzheimer.
Hij verschoont soms de luier van zijn vader en helpt hem met eten. Ontzettend heftig en zwaar om mee om te gaan vertelt deze man. Hij schrijft deze shit van zich af en maakt er nummers van.
Elke keer als iemand mij in vertrouwen neemt en diepe emoties deelt, raakt het mij
Ik ben er erg dankbaar voor. Twee uur later stapt hij weer op zijn motor.
Psychische klachten raakt iedereen, en door alle ontmoetingen komen er gezichten en verhalen bij het feit dat een op de vier hiermee te maken krijgt.
De kunstwerken en verhalen zijn nu in Den Bosch te zien zijn: tijdens kantoortijden bij Innova GGZ. Adres = Koenendelseweg 9, 5222 BG ‘s-Hertogenbosch ( oude gezondheidscentrum West)
Elisabeth Vink -Vonk is sinds 2006 werkzaam in de GGZ. Op verschillende manieren probeert ze een bijdrage te leveren aan een goede en menselijke GGZ.
Meer informatie:
- Mind Repair in Culemborg
- Kunst als herstelmiddel
- Kunstproject Psychose
Geef een reactie