Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

François de Waal

François werkte als tv-maker en jurist. Hij werkte ook als ervaringsdeskundige bij de Depressie Vereniging. Dit is de website van François.

François publiceerde vijf boeken, waaronder het boek ‘Vijftig manieren waarop ik mijn leven verpestte’. Zijn nieuwste boek is getiteld: ‘Depressie, de dwangmatige denkziekte’

Je vindt een overzicht met blogs van François via deze link.

Niemand houdt van pijn – over depressie

Niemand houd van pijn

Niemand houdt van pijn. Het is logisch en menselijk en begrijpelijk dat je de pijn van een ramp niet wil voelen. Als je die pijn gaat ontkennen of verdoven, wacht hij op je. Hoe kan je pijn verwerken? Door de pijn juist wèl te voelen.

Zelfmoord-gedachten? ga naar www.113.nl of bel met 0800-0113.

Niemand houdt van pijn

Het verlies van een partner, kind, werk, vermogen, reputatie doet pijn. Het is heel erg logisch en menselijk en begrijpelijk dat je die pijn niet wil voelen. Ik ook niet.

Als je de pijn niet wilt voelen denk je bijvoorbeeld:

‘Dit had niet mogen gebeuren!’
‘Waarom overkomt mij deze ellende?’
‘Dit kan niet waar zijn! Ik wil die pijn niet!’

YouTube player

Wat we nu en altijd en overal om ons heen zien is dat iedereen pijn wil vermijden met pillen, verdovende middelen, alcohol, alle dwangmatigheden, alle verslavingen, alle uitvluchten en afleidingen, enzovoort. Zelfs jezelf snijden, dus lichamelijke pijn voelen, is om een ergere, geestelijke pijn niet te willen voelen.

Zelfmoord is niet jezelf willen doden, maar de pijn willen doden

Van de pijn af willen, de pijn niet willen voelen. Zelf­moord is de ultieme pijnstiller, de ultieme ik­-wil-­de-­pijn-­niet­-voelen.

De oplossing voor pijn is niet de pijn ontkennen of verdoven of goedpraten. Als je dat doet zal de pijn eeuwig blijven. Hij wacht op je. De oplossing is, en dat klinkt heel erg contra-intuïtief, de oplossing is de pijn wèl voelen. Alleen zó kom je er vanaf.

Ga niet het slachtoffer spelen, dan heb je alleen maar jezelf

Als de pijn je lastig valt, zeg dan geen nee, zeg ja, laat het komen, laat het binnen.

Eckhart Tolle

Eckhart Tolle zegt dat als je medelijden hebt met jezelf en andere mensen eindeloos over je vreselijke ellende vertelt, dat je dan blijft vastzitten in je pijn.

Omdat het onmogelijk is om te ontsnap­pen aan de pijn, is de enige mogelijkheid om te veranderen dat je het gevoel ingaat, anders verandert er niets. Geef dus al je aandacht aan de pijn die je voelt, maar plak er geen mentaal etiket op zoals angststoornis, psychose of depressie.

Wees alert als je het gevoel ingaat

In het begin vind je het waarschijnlijk een angstaanjagend en donker oord, en als je de drang voelt om je om te draaien, observeer die drang om ervan weg te lopen dan, maar loop er niet van weg. Blijf met je aandacht bij de pijn, blijf het verdriet, de angst, de ontzetting, de eenzaamheid of wat het ook is, voelen. Blijf alert, blijf aanwezig, aanwezig met elke cel van je lichaam. Kruip in die pijn, voel je pijn.

Huil, troost jezelf

Die pijn voelen, die pijn aandacht geven is die pijn accepteren. Je moet het eerst vastpakken, alleen dan kan je het daarna loslaten.

Als je een per­soon / werk / huis / identiteit / reputatie / gezondheid verliest, kan je dat alleen loslaten door nu de pijn van het verlies te voelen, dus dóór de pijn heen. Dat is verwerken. Als je die persoon / werk / huis / identiteit / gezondheid krampachtig vasthoudt door te zeggen “Het is verdomme oneerlijk!”, dan wil je de pijn vermijden, ga je om de pijn heen.

Als je de gewone pijn niet wilt, als je ertegen vecht, dan wordt die pijn groter en erger en bitter en zuur en gaat die broeien en stinken, dan wordt het uiteindelijk voortdurende, extreme pijn. Depressie.

Heb je een vraag over depressie?

De PsychoseNet experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Meer lezen over depressie?

Steun je PsychoseNet al?

We zijn op zoek naar donateurs!

Reacties

13 reacties op “Niemand houdt van pijn – over depressie”

  1. Eef

    In navolging op wat Francois citeert uit de boeken van Eckhart Tolle ben ik me verder gaan verdiepen in non dualiteit. Er zijn talloze boeken, films en podcasts over te vinden op het internet en allerlei andere sociale media.
    Ze brengen je tot inzicht in hoe onze hersenen eigenlijk werken en hoe het denken een illusie is. We zijn nu eenmaal niet ons denken.
    Non dualiteit komt voort uit de advaita, een eeuwenoude hindoeïstische filosofie of levenswijze. Ik vermoed dat Eckhart Tolle hier zijn boeken op heeft gebaseerd.
    Soms is het ook wel fijn om je verhaal te kunnen doen, als er maar iemand is die naar je luistert, alleen maar luistert en het ligt er ook aan hoe je het brengt en wat je intentie is. Als je het vanuit zelfmedelijden doet wordt het inderdaad zwaarder om te dragen. Het draait om niet identificeren met je verhaal.
    Alle mensen die onderhevig zijn aan depressie wil ik heel veel sterkte wensen.

    1. Hoi Eef, hartelijk dank voor je reactie!

  2. Iedereen hartelijk dank voor de reacties! Ja, zeker ook Gerda, Lilian, Mirjam en Fay Anna, die er – denk ik – nog middenin zitten. Nog. Want ja, er is hoop, en ja, het wordt beter. Maar dat geloof je nu niet, helaas pas als het beter gaat. Ja, ik hoor jullie mij nu uitlachen. Heb ik zelf ook jaren gedaan: mezelf uitgelachen als ik iets positiefs hoorde van anderen of mezelf.

    In de eerste plaats is er de catch-22 periode, zie mijn vorige blog, dan zit je er zo middenin dat je blind en doof bent voor elke hoop. Ik weet het, ik zat er zelf ruim twee jaar in. Geen enkel verwijt, jullie hopelijk ook niet ten aanzien van jezelf. Alsjeblieft.

    Ik ga nu iets belangrijks en misschien raars zeggen. Wat ik in deze blog beschrijf, begrijp je pas als je het doet. Tenminste, zo werkte het bij mij. Erover lezen en het met je verstand begrijpen is eigenlijk niet begrijpen. Net zoals je kiespijn pas echt begrijpt als het je een keer overkomt. Je had over kiespijn gehoord en begreep het, dacht je. Dacht je, want pas als je geveld door die kiespijn je kop tegen de muur wil rammen, pas dan begrijp je het echt. Net zoals mindfulness, en de pijn toelaten. Zelfde reden waarom therapeuten en psychiaters depressie niet echt begrijpen, zie wat Bob zegt. Zie ook wat Rogier en Anna zeggen, maar dat kunnen ze alleen zo overtuigend zeggen omdat ze het doen.

    Ik besef dat ik niet iedereen bevredigend kan beantwoorden, het spijt me.

    Mirjam, toen ik er middenin zat, was mijn enige medicijn hete, zoete chocolademelk, die zat ik dan gebogen en trillend op de bank heel langzaam op te slurpen.

    Jezelf troosten is vreemd genoeg door de pijn juist wel te voelen, te huilen en te treuren, alleen door het zo “vast te pakken”, kan je het daarna loslaten. En na een terugval weer vastpakken en loslaten, enzovoort.

    Zoals altijd: makkelijker gezegd dan gedaan.

    Wat mij ook helpt is dat ik op een bepaald moment accepteerde – kon accepteren – dat de pijn over de verliezen blijft. Het enige wat ik kan doen is het iets minder pijn laten doen. Ook dat accepteren begrijp je pas als je het daadwerkelijk doet.

    “Wanneer je een verlies ervaart, zeggen mensen dat je de vijf fasen van rouw doorloopt: Ontkenning, Woede, Onderhandelen, Depressie, Acceptatie. Wat ze je niet vertellen is dat je ze allemaal elke dag doorloopt.” – Ranata Suzuki

    Ik denk aan jullie, maar nog meer aan al die mensen die thuis totaal op slot zitten, opgesloten in hun gevangenis van pijn en wanhoop, die niks lezen, en nog nooit van deze site gehoord hebben. Die allemaal zonder uitzondering denken, nee, zeker weten, dat ze de enige zijn die dit overkomt. Ik denk aan hen en word stil.

  3. Anna

    Beste Mirjam,

    Het is al goed dat je het erkent. Straf jezelf niet dat je chocolademelk of thee pakt. Voor mij is dat er echt niet omheen gaan van je depressie. Juist goed voor jezelf zorgen. Fysiek beperkt zijn en weinig energie hoort erbij helaas. Heb je al gedacht aan iets creatiefs ..?
    Maakt niet uit wat. Al is het kleuren. Als jij je maar een beetje van die depressieve gedachten, die put uit kan komen. Er is altijd een lichtpuntje in de duisternis. Klein beginnen dan wordt het lichtpuntje groter. En krijg je weer een terugslag neem pauze en er komt heus weer wat meer energie terug. Sterkte. Stapje voor stapje. Bedenk dat een schildpad ook verder komt op zijn tempo. Niets MOET maar alles MAG.

    1. Bonjour Francois lig nu in mijn bedje en voel mij zo hopeloos angstig en zo alleen

  4. Mirjam

    Ik doorvoel en accepteer de pijn (fysiek én emotioneel), ik zal nooit vragen ‘waarom ik’ , want waarom ik niet? Ik heb veel gehuild want verlies op verlies, en nu lukt huilen bijna niet meer. Wel om een ander. Ik kan die ander goed troosten. Ik kan me ook laten troosten door een ander (als ze de pijn nemen voor wat die is). Maar ik weet niet hoe ik mezelf kan troosten. Behalve door warme chocolademelk of thee. Afleiding helpt maar dan ga ik om de pijn heen. Heeft iemand tips hoe ik mezelf kan troosten? NB Ik ben zeer beperkt fysiek en qua energie, dus de natuur in is geen optie.

    1. Lieve Mirjam
      Je bent niet alleen ik ben er ook weet hoe jij je voelt delen helpt een klein betje

  5. Fay Anna

    Dit verhaal gaat echt loodrecht tegen mijn persoonlijke ervaring in.

    Ik kan helemaal mijn pijn niet wegstoppen of ontlopen, ik voel het al mijn hele leven ten volle. En de pijn voelen en doorleven, delen met naasten en therapeuten, zorgt alleen maar voor meer pijn. Het gaat nooit weg, het is er altijd. Daarom ben ik al meer dan de helft van mijn 54 jaren depressief. Tientallen verschillende psychofarmaca en honderden uren therapie hebben niet alleen niet geholpen, maar hebben het zelfs erger gemaakt.

    Ik wou dat ik alle ellende kon verdringen, dan voelde ik me waarschijnlijk heel veel beter. Verdoven lukt ook al nauwelijks. En mijn langdurige doodswens gaat helemaal niet om de pijn doden. Ik wil echt, echt, echt dood. Ook als ik niet psychisch zou lijden, maar dat ik ooit minder of helemaal niet psychisch zou lijden is een utopie.

    Ik vraag me ook nooit af waarom dit mij overkomt, ik denk ook nooit dat het niet eerlijk is. Niemand heeft ooit gezegd dat het leven eerlijk is en alle ellende kan nu eenmaal iedereen overkomen. Ik geloof niet meer dat het met mij ooit significant beter zal gaan en zit mijn tijd op deze planeet uit en doe mijn best om ervoor te zorgen dat die tijd niet al te lang zal zijn.

  6. Jim van Os

    Dank François – je gaat naar de kern van de zaak. Dit is waarom ervaringskennis zo ongelofelijk belangrijk is….

    1. Dank je Jim, dit tekent jou weer: een internationale hoogleraar psychiatrie die veel boeken heeft geschreven en alle boeken heeft gelezen … en tegelijk ervaringskennis op waarde schat.

    2. Gerda Groot

      De kern van de zaak
      Wat bedoel je, hoe dan, hoe doe ik dit
      Ervaringskennis
      Wat bedoel je, hoe dan? Kan dit in je eentje?
      Lezen?
      Wat je vertelt, dat kan ik volgen
      Maar het gevoel overgenomen te worden door al die afkeurende, zelfveroordelende rot gedachten, die inderdaad maar blijven tetteren, op de meest fnuikend manier, als een lekkage blijven. Het lijkt wel niet meer uit te maken, welke oorzaak, welke ervaring. Alles kan en gebeurt ook mateloos veel
      Is er ineens
      Jij, weg met jou
      Jij hebt en dan nooit iets goeds
      En ertegen zeggen, maar ik heb toch ook.
      Nee Jij hebt neg.neg. etc gezegd of gedacht
      Hoe dan
      Of bedoel je dat ook dit soort gedachten er altijd zullen zijn.
      Als dwarsbomen,
      Negeren, dan wordt het sterker
      Hoe dan

    3. Bob Sierhuis

      Ik ben een gepensioneerde psychiatrische verpleegkundige. Ik heb verschillende keren een paniekaanval gehad. Na een opname is de paniek overgegaan in een gegeneraliseerde angst stoornis. Nu denk dat mijn empathisch vermogen in de loop van mijn leven gegroeid is door de ellende die ik zelf heb meegemaakt. Eigenlijk moet in mijn angst dankbaar zijn.

  7. Rogier

    De pijn met nieuwgierigheid tegemoet treden. De pijn ben jij! Kun je dit geloven? Wees nieuwsgierig naar wat dat donkere stuk, die enorme strijd in jezelf, je te vertellen heeft.

    De enige weg is er dwars doorheen. Het vraagt zoveel moed en kracht. Juist jezelf durven overgeven en de frustraties leren loslaten…. Mensen die niet last hebben van mentale klachten hebben geen flauw idee.

    Luister naar jezelf en wat jezelf nodig hebt. Wees mild naar jezelf. Het is een nieuw begin om echt van jezelf te leren houden en op jezelf te kunnen vertrouwen. Mijn gedachten gaan uit naar iedereen die deze helse strijd aan het leveren is. Moge je energie snel in balans komen zodat je een fijn en prettig leven kunt hebben.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *