Na een postnatale depressie sloeg Lianne twee vliegen in een klap. Ze wilde open zijn over mentale gezondheid én haar passie voor het schrijven oppakken. Ze werd redacteur bij Tzitzo magazine, het magazine over mentale gezondheid.
Wat rust er veel stigma op psychische kwetsbaarheid. Nadat ik jaren geleden herstelde van een depressie op de PAAZ in Amersfoort zei mijn psychiater bijvoorbeeld: “Goh, dat jij hier zit, je bent toch intelligent.” Ik was erg verbaasd toen hij dit zei. “Wat heeft mijn intelligentie hier nou mee te maken?” Die woorden zijn mij altijd bijgebleven.
Ook na de geboorte van mijn eerste kind kwam ik zo’n stigma tegen. Ik belandde in een postnatale depressie. Toen zei de vroedvrouw tegen mij: “Wat wil je nou? Je hebt toch een mooi kind en een man?” Dit was zeer pijnlijk.
Dat er twee professionals zo’n stigmatiserende houding kunnen hebben is mij lang bijgebleven
Ik wilde graag iets doen tegen dit soort stigma. Toen ik twee jaar geleden hoorde dat er een magazine kwam vol ervaringsverhalen met het doel om open te zijn over mentale gezondheid en stigma te bestrijden was ik daarom erg enthousiast. Schrijven is namelijk mijn passie. Ik heb eigenlijk altijd graag willen schrijven over mijn ervaringen. Het heeft voor mij een therapeutisch effect. “Mag ik pen en papier?” was vaak één van de eerste vragen die ik stelde als ik opgenomen werd. Ik kon dus twee vliegen in één klap slaan: openheid over mentale gezondheid bevorderen en mijn passie voor het schrijven oppakken.
Ik hoorde dat het magazine Tzitzo heet (uitgesproken als ’t zit zo); bedoeld om meer uitleg en inzicht te geven over allerlei vormen van mentale gezondheid. Op de dag dat het eerste nummer van Tzitzo magazine feestelijk werd gelanceerd, stapte ik af op hoofdredacteur Mirte Sonntag. Dit was geheel buiten mijn comfortzone, maar het enthousiasme won. We praatten eventjes en ik gaf aan dat ik wel zou willen meewerken aan het magazine. En daarna ging alles snel, de volgende dag was er al mail.
Voor het volgende nummer deed ik een interview met een influencer die over haar kwetsbaarheden postte. Niet lang daarna werd ik Mirte’s redactie-assistent. Vervolgens brachten we nog een 3e nummer uit; met nieuwe verhalen van cliënten, naasten en hulpverleners. Het aantal lezers groeit en ook het team waarmee we werken wordt steeds groter.
Het valt op hoe graag mensen hun ervaring willen delen
In ons laatste nummer staan onder andere verhalen over stigma op de werkvloer, het leven met een bipolaire stoornis en stigmatiserend beeldgebruik in de media. Ondanks de zware onderwerpen zien we dat veel schrijvers een positieve insteek hebben en hun verhalen hoopgevend zijn.
Wij willen ervoor zorgen dat Tzitzo te lezen is in wachtkamers door heel Nederland. Dat de columns, fotoreportages, herstelverhalen en andere informatie te vinden zijn bij herstelwerkplaatsen, poliklinieken, huisartsen en de vrijgevestigde psycholoog. Overal waar een cliënt, de mensen daaromheen of de behandelaren herkenning vinden in ons blad en zich realiseren: ‘Oh, zit dat zo!’
We maken Tzitzo magazine met veel passie en oog voor kwaliteit
Dagelijks ontvangen we berichten van lezers die blij zijn met het blad. Die het goed vinden dat er geschreven wordt over mentale gezondheid en dat wij daar open over zijn. Die steun, hoop en (h)erkenning vinden tijdens het lezen van ons magazine. Daar zijn we erg trots op en daar doen we het voor!
Wat lezers misschien niet meteen zien is wat er achter dit blad allemaal schuilgaat. We maken het blad met vrijwilligers die zelf een psychische kwetsbaarheid hebben. Het is niet altijd makkelijk, om tijdens het maken van het magazine, continu een goed geoliede machine te zijn. We hebben wellicht meer dan andere magazines te maken met medewerkers die zelf regelmatig gas moeten terugnemen. Soms op zeer cruciale momenten, zoals de weken voor de publicatie.
Maar wat als wij psychische kwetsbaarheid binnen ons team niet bespreekbaar kunnen maken?
Waarom zouden we dat dan wel van onze lezers vragen? Het is vaak moeilijk voor onze vrijwilligers om aan te geven dat ze een stap terug moeten doen. Maar dit gaat binnen ons team steeds beter en daarmee leren wij in ieder geval ons zelfstigma overwinnen. Psychische kwetsbaarheid is geen diskwalificatie om deel te nemen aan het arbeidsproces. Of deel uit te maken van de maatschappij. Dat bewijzen wij dagelijks!
Lianne Ploemen is redacteur bij Tzitzo magazine, www.tzitzomagazine.nl
Wil jij een gratis exemplaar van het laatste nummer van Tzitzo magazine ontvangen? Laat ons dan weten wat er volgens jou nodig besproken moet worden in Tzitzo. Mail je suggestie samen met je adresgegevens naar info@tzitzomagazine.nl en je ontvangt nummer 3 op je deurmat. De beste suggestie wordt bovendien beloond met een artikel in de volgende Tzitzo!
Ga voor meer info of het bestellen van Tzitzo nummer 3 naar: www.tzitzomagazine.nl
Geef een reactie