Pien denkt na over de situatie waarin ze zit en voelt zich een beetje in een impasse. Ze zit in een situatie die ze ingewikkeld vindt en kan daar soms over piekeren. “Hoe ga je om met de kaarten die je gedeeld zijn?”
Als je het gevoel heb dat je aan de bodem zit, kijk je omhoog. Je zoekt naar positieve en haalbare voorbeelden. Het lastige hieraan is dat deze vaak niet voorhanden liggen, want als je écht aan de bodem zit en de krabbetjes knagen al aan je tenen, dan lijkt bijna alles en iedereen mijlen ver weg, een onhaalbare en moedeloos makende kaart.
Bodembewoners zijn aan het overleven
Ik ben nu en in deze tijd aan het overleven. Mijn gezondheid is slecht door nu al inmiddels jarenlange slaapproblemen en pulsatiele tinnitus in het oor. Ik heb beperkte (zingevende) activiteiten en afleiding, geen balans in bewegen en ontspanning. Veel vrienden zijn denk ik mede door corona, in een vacuüm terechtgekomen van werk en/of gezinsleven, die zie ik zelden. Ook zit ik steeds meer in mijn eigen cocon.
In de periode van herstel, was mijn hoofddoel en instinct om te overleven, om te zorgen dat ik bezig was
Ik was extreem angstig, 24/7 en moést afleiding hebben. Dus ik sportte, werkte bij een bio -tuin van de GGZ probeerde de crea -groep. Dan merkte ik dat bepaalde activiteiten erg gingen vervelen, en dat de meesten die in die groep zaten, niet verder kwamen. Ik begon me bewuster te worden van mijn situatie, en kon teruggrijpen op een eerdere levensfase waar ik voldoening kreeg uit vrijwilligerswerk. Ik was aan het omhoogvergelijken met mijn eerdere ervaringen.
Dit lukte, maar nu, door corona is het anders. Door het feit dat vrijwilligerswerk vaak uit te kleine piele-werktijden bestaat om een goede weekvullingen te verkrijgen, er weinig écht goed bij me past, en door mijn huidige gezondheid. Tja ik doe nu praktisch niks.
Het zijn pijnlijke momenten
De momenten dat je iets tegenkomt van oud- klasgenoten en vrienden, ze ontwikkelen zich door, krijgen een nieuwe baan, zullen heus hun worstelingen kennen zoals iedereen. Maar het omhoogvergelijken met hen, is als het moedwillig zitten op een cactus: een beetje dom en verdomd pijnlijk.
Omlaag -vergelijken kan ook natuurlijk: maar bij mij is dit ook eens lastig, omdat ik me dan triest ga voelen om alle mensen die het nog moeilijker en zwaarder hebben, terwijl je zou kunnen denken: “goh ik heb het toch altijd beter getroffen dan die en die,..ik voel me “on top of the world “wat een prestatie voor mezelf!”
Ik geloof niet dat het helemaal zo werkt…
Het heeft allemaal te maken met het kunnen veroveren van een plek voor je zelf in deze wereld
Er zijn handvatten, maar maatwerk is er zelden. Begin je aan de bodem, kun je stapjes maken naar een voor jou acceptabele top. Omstandigheden helpen wel of niet mee…
Hoe ga je om met de kaarten die je gedeeld zijn?
Geef een reactie