Antwoord
Hey E.,
Wat een lastige…ik begrijp jullie dilemma en de lastige positie waarin jullie je bevinden. Het is een enorm moeilijke beslissing om te nemen, vooral als het gaat om het welzijn van je kind en de balans tussen gedwongen hulp en respect voor zijn autonomie. Waar begint het recht op zorg en eindigt het recht op absolute autonomie?
Het kernprobleem lijkt te zijn dat iemand die ziek is en geen ziekte-inzicht heeft, waarschijnlijk niet vrijwillig medicijnen zal nemen of hulp zal accepteren. Hierdoor komt hij in een vicieuze cirkel terecht waarbij zonder behandeling geen herstel, en zonder herstel geen ziekte-inzicht mogelijk is.
Gedwongen opname en behandeling kunnen soms noodzakelijk zijn om iemand uit deze cirkel te halen. In bepaalde gevallen kan een tijdelijke gedwongen behandeling het begin zijn van herstel, en kan het de persoon helpen om later wel ziekte-inzicht te ontwikkelen. Dit kan uiteindelijk leiden tot vrijwillige samenwerking met medische professionals en een betere langetermijnprognose.
Aan de andere kant is het ook waar dat gedwongen opname en behandeling traumatisch kunnen zijn en het vertrouwen in het zorgsysteem kunnen ondermijnen. Het is een zeer delicate balans tussen de noodzaak van behandeling, en het respecteren van de autonomie en waardigheid van de persoon.
Wat betreft jullie overweging om de financiële steun stop te zetten: dit is een moeilijke en persoonlijke beslissing. Financiële druk kan soms iemand ertoe aanzetten om hulp te accepteren, maar het kan ook averechts werken en leiden tot meer wantrouwen en weerstand, en zelfs sociale problemen en een gedwongen opname. Maar die gedwongen opname kan dan weer zorgen voor verandering ten goede, wellicht.
Ik denk dat je een resourcegroep moet vormen, zoveel mogelijk door hem gekozen, en moet trachten om met deze resourcegroep en hem het gesprek over de financiën te beginnen. Probeer met de resourcegroep hem uit te leggen waarom je dit doet, en probeer het effect van de financiële interventie te volgen met de resourcegroep. Monitor de risico’s en probeer de zorg aan te laten sluiten.
Uit onderzoek en praktijkervaring blijkt dat patiënten die uiteindelijk succesvol behandeld worden, vaak dankbaar zijn voor de hulp die ze hebben gekregen, zelfs als die aanvankelijk gedwongen was. Het belangrijkste is om de zorg en behandeling zo menselijk en ondersteunend mogelijk te maken.
Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid bij het nemen van deze moeilijke beslissing. Doe het niet alleen: betrek de resouregroep erbij.
Sterkte en groet,
Jim
Beantwoord door: Jim van Os op 26 juli 2024
