Hallo,
Ik ben een moeder van drie (jong)volwassen kinderen. De oudste heeft ADHD, de middelste autsime en de jongste PTSS en een angststoornis.
Ook ben ik mantelzorger voor mijn ouders.
Zelf heb ik ook traumatische ervaringen opgedaan in mijn leven.
Ik heb altijd het beste voor gehad met mijn kinderen. Alle cursussen gevolgd voor ouders. Ook ben ik erg betrokken bij mijn ouders. Ik wil het beste voor ze maar dat wordt niet gezien door de hulpverleners.
Er gaat zoveel mis in de zorg, maar als ik er iets van zeg word ik opzij geschoven door iemand die er eigenlijk geen verstand van heeft. Ik heb er dagelijks mee te maken, maar ze geven mij het gevoel dat ik dom ben en dan ga ik toch aan mezelf twijfelen.
Heb jij misschien advies voor mij?
Vriendelijke groeten,
B.
Antwoord
Beste B.,
Goed dat je mailt. Wat een nare situatie. Je draagt een eigen verleden met pittige, nare ervaringen en merkt nu dat de zorg voor mensen die je dierbaar en nabij zijn, niet naar wens loopt.
Ik begrijp uit je bericht dat het zowel de zorg voor je kinderen betreft als ook de zorg voor je ouders. Dat is een extra zware belasting.
Jij hebt waarschijnlijk meer zicht op de situatie dan de jeugdzorg wat betreft de kinderen…. en ook wat betreft je ouders.
Waar je mee te maken krijgt is dat de zorg vaak erg gefragmenteerd wordt aangeboden en soms slecht georganiseerd is. Lastig is ook dat je in een afhankelijke positie verkeert van de mensen die denken dat ze het allemaal het beste weten.
Adviezen die ik je kan geven zijn:
- Als de zorg echt onder de maat is, kun je in gesprek gaan met de aanbieder op het niveau van een vertrouwenspersoon of familiecontactpersoon om de situatie onder de aandacht te brengen.
- Je bent niet helemaal rechteloos, en soms verbeteren situaties pas als er een echt stevig signaal wordt afgegeven. Dat kan ontstaan doordat je in contact treedt met een klachtencommissie. Dat kost echter veel tijd en negatieve energie en de vraag is of je daarbij gebaat bent. En er moet dan trouwens ook echt sprake zijn van geobjectiveerde slechte, onvoldoende of verkeerde zorg. Maar helemaal rechteloos ben je niet.
De situatie vraagt van jou met name ook om een manier te vinden om ermee om te gaan, want de situaties die je beschrijft zouden weleens moeilijk te veranderen kunnen zijn. En waar jij tegenaan loopt, horen en zien we wel vaker in de zorg. Je bent er soms letterlijk en figuurlijk aan overgeleverd en het is heel begrijpelijk dat de spanning en het onvermogen voor jou oplopen.
Enorm belangrijk is daarom dat je een manier vindt om vooral ook goed voor jezelf te zorgen, om jezelf zo weerbaar mogelijk te maken. Het zou fijn zijn als je iemand vindt die je kan steunen, een luisterend oor kan bieden. Heb je weleens gekeken of er een Centrum voor Levensvragen bij jou in de buurt is?
En heb je iets dat, naast alle problemen die er zijn, je kan helpen om af en toe je zinnen te verzetten? Een activiteit (buiten de ggz) waar jij wat positiviteit kunt opdoen zodat je niet volledig wordt opgeslorpt door de problemen die er liggen….
Voor het vinden van een luisterend oor kun je ook eens kijken op de site van de landelijke luisterlijn.
Ik wens je veel kracht, succes en volharding.
Hartelijke groet,
Timo
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 35-50
Beantwoord door: Timo van Kempen op 11 april 2022