Antwoord
Beste E.,
Je ziet het een beetje mechanisch en gedetermineerd.
Je ziet het in een beeld van dat de medicatie je al die keren stabiel heeft gehouden en dat er nu een ‘breakthrough’ is van de kwetsbaarheid, dwars door de medicatie heen.
Dat is een vrij mechanistische en biologisch-deterministische kijk op depressie die niet echt goed overeenkomt met wat we weten over depressie. Namelijk dat het een hoogstpersoonlijke reactie is op de omgeving, dat om een moeilijke aanpassing of verandering vraagt in je leven.
Wetenschappelijk gezien is het waarschijnlijker dat je twintig jaar geleden op eigen kracht, mede dankzij psychotherapie, uit de depressie bent gekropen en dat de medicatie daar op zijn best een bescheiden rol bij heeft gespeeld.
Het is dus een kwestie van kijken welke interventie nu passend is, en dat hangt weer af van wat er veranderd is dat je weer dwangmatige, negatieve gedachten hebt.
Ook moet je kijken of je depressie niet samenhangt met een verandering in de medicatie, die mogelijk aanleiding heeft gegeven tot onttrekkingsverschijnselen die zijn gemisdiagnosticeerd als terugkeer van de depressie.
Als de medicatie niet helpt en het is geen onttrekking dient er een analyse gemaakt te worden van waar deze depressie over gaat en welke verandering vereist is. Dit kan worden ondersteund met psychotherapie of juist lichamelijk werken zoals sport, lifestyle-verandering, traumatherapie, psychomotore therapie, yoga of juist spirituele therapie – al dan niet in combinatie met psilocybine (microdosing).
Hope this helps, probeer het dus breder te zien!
Greetz Jim
Deze vraag is gesteld door een man in de leeftijdscategorie 35-50
Beantwoord door: Jim van Os op 21 mei 2022