75% van de mensen met schizofrenie heeft geen partner en velen diepe eenzaamheid. Dopamine is ook nodig om een partner te versieren en samen te kunnen genieten, klopt dat? Is het probleem eigenlijk niet de adrenaline die dopamine opzuigt en cortisol? Terwijl de dopamine voor de nucleus accumbens, en perfrontale cortex en dergelijke eigenlijk intact moet blijven?
Is patiële agonist niet beter een antagonist te benoemen die niet de hele werking maar wel een flink deel uitschakelt, zoals bij Abilify?
Kunnen prolactineverlagingen inhouden, dat teveel dopamine wordt geblokkeerd en prolactineverhogingen dat de dopamine hypersensitief is en geworden door teveel antagonisme?
Antwoord
Beste S,
Dank voor je vraag. Helaas is de wetenschap niet zover dat al je vragen zo precies beantwoord kunnen worden als je ze stelt!
In zijn algemeenheid kun je zeggen dat als je dopamine blokkeert in het brein, het beloningssysteem ook wordt geblokkeerd. Het beloningssysteem heb je nodig om ‘drive’ te ontwikkelen om leuke dingen na te streven. Dus inderdaad zal blokkeren van dopamine ook de seksuele drive kunnen verlagen – maar de mate waarin dit gebeurt is bij iedereen anders en hangt af van meerdere factoren.
In theorie zijn partiële dopamine agonisten zoals abilify minder behept met remming van het beloningssysteem – maar of dit in de praktijk ook inderdaad zo is weten we niet – het lijkt van niet.
Prolactine wordt verhoogd door veel antipsychotica – dit komt ook door het remmende effect op dopaminerge neurotransmissie in de hypothalamus. Antipsychotica stimuleren dus door hun antagonisme van de dopamine-D2-receptor, de afgifte van prolactine.
Hope this helps…
Beantwoord door: Jim van Os op 15 juli 2017
