Beste Jim,
Na een lange zoektocht van ongeveer 17 jaar met veel extra trauma’s na verschillende opnames, medicatie met veel bijwerkingen, verschillende ’therapieën’ waarvan ik twijfel of het de juiste waren voor mij, veel tegenslagen in het leven… ben ik aanbeland bij euthanasie voor psychisch lijden.
Ik vind het te zwaar om te blijven vechten voor iets wat niet lijkt te lukken, namelijk een stabiel en gelukkig leven opbouwen. Ik heb echt heel hard gevochten, veel dingen een kans gegeven… Er is niets wat me uit die vicieuze cirkel lijkt te halen, ik heb zoveel tijd verspeeld aan opnames en alles is nog steeds hetzelfde.
Ik wou iets aan mijn trauma’s doen maar door omstandigheden moet ik dit ambulant doen, wat niet veilig is want ik ben nog niet met de traumatherapie bezig omdat ik na het gesprek met de therapeut helemaal overhoop ben, me niet helder voel, en dan zo weer naar huis moet waar ik helemaal alleen ben. Ik heb de hoop laten varen dat er nog haalbare mogelijkheden zijn op dat vlak.
Mijn hulpverleners weten ook niet wat ik nog kan doen en sommige van hen zeggen dat we alles geprobeerd hebben.
Via de chat ben ik doorverwezen naar u. Ik weet niet precies wat u voor me zou kunnen betekenen maar ik wil echt alles geprobeerd hebben nu ik nog leef.
Ergens diep vanbinnen schuilt er een heel klein beetje hoop dat er iets is wat wél helpt, en dat ik niet hoef dood te gaan om rust te vinden. Maar ik weet niet meer zo goed waar ik moet zoeken voor de juiste hulp die maakt dat ik me sterker voel en weer vol voor het leven kan kiezen.
Bij voorbaat dank.
Antwoord
Beste N.,
Dank voor je bericht!
Het probleem van euthanasie is dat het bestaat. Immers, als je het eenmaal als oplossing gaat zien blijft er minder veranderingsenergie en hoop over voor een alternatief. Euthanasie is geen behandeling. Het is simpelweg het einde. Echter zodra het wordt voorgesteld als een ‘optie’, zullen er mensen gaan zijn die het gaan willen hebben (soms om hele goede redenen, dat wil ik niet ontkennen). En als je het eenmaal ‘wil’ en in de procedure zit, gaat de rest vanzelf.
Ik merk bij jou twijfel. En ook wel hoop op mogelijkheden.
Er zijn twee soorten behandeling voor psychisch lijden, en de vraag is met welke je tot nu toe vooral te maken hebt gehad.
De klassieke behandeling heeft een medische insteek en is gericht op symptoomreductie. Dit werkt vaak niet bij ernstige problemen zoals complexe PTSS. Vaak krijgen mensen met ernstig trauma keer op keer EMDR die ze eerder slechter maakt dan beter. Vaak zijn lichaamsgerichte behandelingen in dat geval beter.
Het andere type behandeling is veel meer gericht op herstel in de zin van leren hoe je een zinvol bestaan kunt hebben ondanks belemmeringen en klachten. Dit doe je idealiter met anderen, ervaringsdeskundigen, in een omgeving van hoop, verbinding, betekenisgeving en aandacht voor identiteit en empowerment. Er zijn veel te weinig van dit soort omgevingen, met als gevolg dat mensen vereenzamen en wanhopiger worden en euthanasie als oplossing gaan zien.
Waar sta jij inmiddels ten opzichte van dit alles? Wat heb je gedaan tot nu toe? Kun je me daarover berichten?
Groet,
Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 20-35
Beantwoord door: Jim van Os op 21 augustus 2021
