Prof. dr. Ralph Kupka is emeritus Hoogleraar Psychiatrie (Bipolaire Stoornissen) bij het Amsterdam UMC / locatie VUmc. Hij is Vice-President of Education van de International Society for Bipolar Disorders (ISBD) en daarnaast bestuurslid van de Alliantie Kwaliteit GGZ (Akwa).
Mijn zoon is depressief. Hij praat al weken met niemand, zelfs niet met zijn vrienden. Hij krijgt hypnotherapie, dat is de enige therapievorm die hij wil.
Ik zou het liefst willen dat hij medicijnen slikt en naar een psychiater gaat. Wellicht kan de therapeut hem overhalen om medicijnen te gaan slikken?
Moet een depressief iemand zacht of hard aangepakt worden door zijn of haar omgeving? Tot nu toe hanteer ik de zachte aanpak.
Beste F.,
Dit is inderdaad een lastig probleem. Iemand met een depressie ‘hard aanpakken’ (hoe dan?) leidt meestal tot niets. Ik gebruik vaak het concept ‘strategie’, en leg dat aan mijn patiënten voor.
Je hebt een probleem en je wilt een oplossing. Je bedenkt een strategie. Er zijn ook andere strategieën denkbaar, maar je kiest nu voor deze. Oké, wat is nu de gewenste uitkomst? Na hoeveel tijd moet dat merkbaar zijn? Zo niet, wat is dan een (hele) andere strategie? Ik doe dan een aantal voorstellen.
Consequent blijven proberen, en niet te lang doorgaan met wat niet werkt. Dat heet: gezamenlijke besluitvorming (‘shared decision making’).
Uiteindelijk bepaalt je zoon zelf wat hij doet. Jij (en zijn therapeut) helpt hem om de juiste afwegingen te maken.
Vriendelijke groet,
Ralph Kupka
