Antwoord
Hey E., dank voor je vraag….
Je verhaal raakt diep, want ik kan me bij benadering niet voorstellen hoe ontzettend zwaar het moet zijn om telkens weer die hoopvolle momenten te ervaren, om daarna weer in een donkere periode te belanden. Je hebt al zoveel doorstaan, en dat je nu twijfelt of je ooit nog levensvreugde kunt vinden, dat is meer dan begrijpelijk. Maar ik wil je graag iets meegeven: er is nog steeds een kans op herstel, zelfs als dat nu heel ver weg lijkt.
Het gevoel dat je jezelf kwijt bent, dat je die positieve, levendige kant van jezelf niet meer kunt vinden, dat kan verwoestend zijn. Maar herstel is niet altijd hetzelfde als terugkeren naar wie je was. Soms gaat het erom een nieuwe versie van jezelf te ontdekken, een versie die gegroeid is door alles wat je hebt meegemaakt, hoe pijnlijk dat ook was.
Er is een concept dat misschien nieuw voor je is, maar dat ik heel belangrijk vind om te noemen: existentieel herstel. Dit gaat niet alleen om het herstellen van symptomen of het terugvinden van je oude zelf, maar om het herontdekken van wat jouw leven betekenis geeft, zelfs in de aanwezigheid van blijvende kwetsbaarheden. Dit soort herstel kan plaatsvinden in een herstelacademie, waar je in contact kunt komen met anderen die soortgelijke ervaringen hebben. Hier kun je leren van ervaringsdeskundigen, mensen die door vergelijkbare diepten zijn gegaan en een nieuwe weg hebben gevonden. Het kan je helpen om opnieuw perspectieven te vinden op je leven en misschien zelfs weer levensvreugde te ontdekken.
Wat betreft therapieën die je kunnen ondersteunen, denk bijvoorbeeld aan lichaamsgerichte therapieën of mindfulness. Deze helpen je niet alleen om je hoofd, maar ook je lichaam weer in balans te brengen. Ook iets als het trauma comprehensive resource model (CRM) kan je helpen om die diepe wonden te verwerken en langzaam weer ruimte te maken voor positieve gevoelens.
En als je nog medicatie gebruikt, is het belangrijk om te weten dat langdurig gebruik soms kan bijdragen aan het gevoel van vastzitten. Het brein past zich aan, wat betekent dat het stoppen of minderen van medicatie tijd en zorg vraagt. Doe dit vooral heel geleidelijk, bijvoorbeeld met behulp van taperingstrips, en vraag advies via de Regenboogapotheek. Onthoud dat onttrekkingsklachten kunnen aanhouden, maar dat een gezonde levensstijl – denk aan voeding, structuur, slaap en beweging – hierbij enorm kan helpen.
Wat je nu nodig hebt, is een omgeving waarin je gehoord en gezien wordt, waar je samen met anderen kunt zoeken naar wat voor jou nog steeds mogelijk is. En vergeet niet: jij hebt het vermogen om nieuwe betekenis te vinden, om weer licht te zien aan het eind van deze donkere tunnel.
Jij verdient het om weer vreugde te ervaren, om opnieuw te ontdekken wat jou drijft en gelukkig maakt. Het pad is niet makkelijk, maar er zijn, in mijn ervaring, altijd mogelijkheden om weer op te staan en verder te gaan. Blijf geloven in die mogelijkheden, blijf zoeken naar wat jou helpt om weer jezelf te worden, in welke vorm dan ook.
Hope this helps,
Greetz Jim
Beantwoord door: Jim van Os op 31 augustus 2024
