Hoe kan mijn dochter weer gaan deelnemen aan de maatschappij?

Antwoord

Beste R.,

Bedankt voor je mailtje en vraag. Wat een schrijnende situatie, waarin het lijkt alsof er geen perspectief is. Er wordt gezegd wat niet kan, maar wat kan dan wel? Daar is geen antwoord op.

Hoe reageert ze op de medicatie? En ligt de master in lijn met wat ze echt wil? Wat is haar wens, of wat zijn haar behoeften nou echt?

Allemaal vragen die belangrijk zijn denk ik. Wat is er gebeurd waardoor ze in ‘crisis’ belandde, en wat voor rol had studeren daar eventueel in?

Blijkbaar moest er iets uit, een bepaalde opgekropte energie, die vrij is gekomen en nu wordt gedempt. Heel lastig om dan weer in beweging te komen.

Weet in ieder geval dat haar potentie en levenslust er nog zit, alleen is die wat ondergesneeuwd nu. En dat kan ook zeker met de medicatie te maken hebben. Ideaal zou zijn als de olanzapine kan worden afgebouwd uiteindelijk, en dat ze alleen op de lithium zou kunnen varen voor een periode. Een zo laag mogelijke passende dosering medicatie, waarin de highs en de lows ietwat worden afgevlakt maar waarin je nog wel kan functioneren. Bespreek dat met de arts, die geeft ook maar een advies.

Die zoektocht is een uitdaging, je krijgt al snel teveel. Het functioneren zoals iemand voor de medicatie deed, dat kan even niet meer. Dat is een soort rouwproces.

Hoe kan zij haar authentieke zelf vormgeven in de maatschappij, en wat is dat precies ‘die zelf’?

Ik heb zelf gekozen om na m’n HBO nog een opleiding te volgen tot ervaringsdeskundige. Om die twee met elkaar te combineren. Echt naar m’n hart te luisteren, in plaats van naar wat ik denk dat men van mij verwacht. Of omdat het nou eenmaal zo hoort. Het heeft ook allemaal geen haast, het traject van je dochter in de GGZ is misschien wel meer waard (qua ervaring) dan wat voor studie dan ook.

Het lijkt alsof ze even buiten de maatschappij valt, maar als ze weer in haar kracht komt dan zal ze op unieke wijze weer terugkomen. En die twee kunnen hand in hand gaan, misschien op een ander niveau dan voorheen. Waar wordt ze gelukkig van? Waar krijgt ze energie van? Allemaal vragen omtrent zingeving. Die heel lastig zijn te beantwoorden, als iemand niet echt in verbinding met het gevoelsleven staat.

Wat mij hielp om weer in verbinding met mezelf te komen (inmiddels drie jaar zonder medicatie) is ‘breathwork’ een manier om blokkades en opgekropte energie los te laten. Ik ben nu bezig om dat ook op poten te zetten in Nederland, zodat de mensen de potentie van ademhaling kunnen ervaren.

Als je daar nog meer over zou willen weten dan kan je mij persoonlijk benaderen (www.timknoote.nl). Weten dat het bestaat en dat het mogelijk is gaf mij al veel hoop.

Ga je deze mail met je dochter delen? Ik zou dat wel doen, open en transparant. En vertrouwen op haar eigen kracht, op een gelijkwaardige toon. Stel dat ze niets meer zou hoeven, wat zou er dan allemaal kunnen?

En verder ben ik benieuwd wat deze situatie jou leert over jezelf, kinderen zijn de grootste spiegels natuurlijk!

Ik hoop dat je hier iets aan hebt, en mocht je nog wat willen vragen dan hoor ik graag van je!

Warme groet,

Tim Knoote
Ervaringsdeskundige