Hoe kan ik weten of iets echt is of een hallucinatie?

Antwoord

Beste E.,

Ik herken je ervaringen met hallucinaties. In mijn psychose heb ik stemmen gehoord en vreemde dingen gezien die ik toen als levensecht ervaarde en waar ik bang van werd. Zo zag ik bijvoorbeeld mijn handen veranderen van vorm en hoorde ik stemmen heel hard praten zonder dat er iemand in de buurt was.

Ik heb van mijn zus later teruggehoord dat ik inderdaad tegen iemand leek te praten die zij niet zag. Ik weet natuurlijk niet of jij dat ook hebt gedaan, je kunt dit vragen aan mensen die toen in je buurt waren.

Was je opgenomen of thuis? In ieder geval zijn dat dingen die vanuit een psychose kunnen gebeuren, daar heb je geen controle over. Schaam je er niet over, je kunt er niks aan doen.

Onderscheid kunnen maken tussen een hallucinatie en de realiteit die ook andere mensen ervaren, is een belangrijk deel van herstellen van psychose. Bij de een gaat dat gemakkelijker en sneller dan bij de ander.

Mij heeft het erg geholpen om mijn ervaringen op te schrijven en te delen met enkele mensen die mij vertrouwd waren. In de tijd dat ik net een psychose achter de rug had, waren veel hulpverleners van mening dat je maar beter niet op de inhoud van de psychose in kon gaan. We weten nu dat het juist voor veel mensen helpend is dat wel te doen.

Het helpt om te verwerken wat je allemaal hebt beleefd. Vaak verdwijnen de hallucinaties vanzelf als de behandeling aanslaat, maar het komt ook voor dat bepaalde hallucinaties blijven terwijl mensen wel weer helemaal in de realiteit zijn die zij met anderen delen.

Zo zijn er mensen die wel stemmen blijven horen maar leren er een andere betekenis aan te geven waar ze zich goed bij voelen. Ikzelf zie soms nog gezichten veranderen. Meestal als ik teveel hooi op mijn vork neem. Ik weet dan dat de gezichten niet echt veranderen ook al zie ik het gebeuren. En het is dan ook een signaal dat ik aandacht moet besteden aan zelfzorg.

Overigens komen hallucinaties best vaak voor, veel mensen horen wel eens een stem zonder dat er iemand in de buurt is. Ook na het kijken van een enge film en na een paar nachten weinig slaap kun je gevoeliger zijn voor hallucinaties, zonder echt in een psychose te belanden. Zo gek zijn hallucinaties dus niet, wil ik maar zeggen.

Kun je goed terecht bij je hulpverleners om over je ervaringen en onzekerheden te praten? Contact met een ervaringsdeskundige die zelf psychose-ervaring heeft kan ook erg steunend zijn. Vraag of zo iemand beschikbaar is, wellicht is er een herstelacademie in de buurt?

Mocht je nog meer vragen hebben, stel ze gerust.

Met hartelijke groet,

Clara Koek