Na een jaar of 8 Alzheimer is mijn vader overleden. In januari hebben we hem begraven. De periode tot zijn dood was een kwestie van afscheid nemen in etappes. De tijd tussen overlijden en begraven was kort, vermoeiend en mooi.
Een of 2 dagen na zijn begrafenis ontstond een raar opgetogen gevoel, ’s nachts word ik wakker en begin te schrijven. Het voelt goed en ik werk plannen uit en heb het gevoel deze op te moeten schrijven omdat ik het anders vergeet. Mijn omgeving begreep er eerst niets van. Het lijkt euforie en heb het in de familie besproken.
Zojuist heb ik nog zo’n ‘aanval’ gehad; aangezien ik een denker ben en analyseer heb ik de volgende vragen:
1. Heb ik iets om me zorgen over te maken?
2. Hoe lang gaat dit ongeveer duren?
3. Is Euforie erfelijk? Het lijkt mij wel want mijn moeder zit in een soortgelijke roes, alleen is zij overtuigend Katholiek en noemt het allemaal wonderen.
4. Mijn zus is chronisch depressief. Ik heb haar niet meer gezien sinds de begrafenis; ik heb op dit moment genoeg aan mezelf.
Ik merk tijdens het schrijven van dit dat ik weer enthousiast word, voel weer een aanval opkomen.
Eerst versturen en rusten, kom misschien hier nog op terug.
