Een familielid (man 36 jaar) is drie weken opgenomen geweest op de op opname vroege psychose van een academisch ziekenhuis. Na een periode van heftige gebeurtenissen, langdurig wietgebruik (vanaf 15 jaar) en cocaïnegebruik (vanaf 32 jaar), trok hij zichzelf erg terug. Na een paar maanden zocht hij weer contact, maar vertelde hij bizarre verhalen over de buren die hem lastigvielen, filmpjes op de muren afspeelden en hem riepen en commentaar op hem hadden. Naar zijn zeggen zaten ze achter zijn drugs aan. Hij heeft hier een hele waan omheen bedacht, en komt op straat overal mensen tegen die erbij betrokken zijn.
Na drie weken opname is hij naar huis gestuurd zonder medicatie, met als diagnose drugspsychose. De stemmen en geluiden zijn een stuk minder geworden, maar de wanen zijn nog even hardnekkig.
Ik vraag mij af of de ernst van de psychose ook niet afgenomen kan zijn door de structuur, rust en regelmaat die hij daar had. Ik maak mij erg veel zorgen over het verdere verloop. De nazorg bestaat nu alleen uit een wekelijks gesprek bij een ggz-instelling.
