Antwoord
Beste W.,
Dank voor je vraag, goed dat je hiermee bezig bent!
Vergelijk het met angst: dat is een emotie die varieert op een spectrum van een heel klein beetje waar je niet echt veel last van hebt en waar je geen zorg voor nodig hebt, tot heel veel en zo erg dat je compleet verlamd bent en niets meer kunt doen – en waar je dus hulp voor nodig hebt.
Zo is het ook met psychose: de angsten, beelden, stemmen en denkbeelden die op kunnen treden bij een psychose variëren over een spectrum van ernst – binnen de persoon en tussen personen.
Dus de ene keer kun je lichte psychotische verschijnselen hebben, waarbij je kunt blijven functioneren en je nog redelijk in contact bent met de wereld en de mensen om je heen (wat je beschrijft) – en de andere keer kun je compleet overspoeld zijn door de psychose, zodanig dat je niet meer kunt functioneren.
Dus het begrip ‘randpsychose’ is verwarrend, omdat het suggereert dat er een soort absoluut onderscheid is tussen randpsychose en ‘echte’ psychose.
Maar dat is een verkeerde voorstelling van zaken. Het is beter om je psychose voor te stellen als een verzameling ervaringen (angst, denkbeelden, beelden zien, dingen horen, je gedachten niet kunnen organiseren) die enorm kunnen fluctueren in ernst en in de mate van impact op het functioneren.
Naarmate je je psychosegevoeligheid beter leert kennen, kun je er beter mee omgaan. Lijkt bij jou ook het geval te zijn wellicht?
In het mini-college over DSM-diagnoses van psychose leggen we het allemaal nog een keer uit.
Hope this helps,
Jim
Deze vraag is gesteld door een vrouw in de leeftijdscategorie 20-35
Beantwoord door: Jim van Os op 3 augustus 2020
